De recyclingindustrie verandert en evolueert snel. Dit werkterrein wordt steeds mondialer en wordt beïnvloed door complexe factoren, van olieprijzen tot nationale politiek en consumentenvoorkeuren.
De meeste deskundigen zijn het erover eens dat recycling een belangrijke manier is om afval te verminderen en waardevolle materialen terug te winnen, terwijl de uitstoot van broeikasgassen wordt verminderd en aanzienlijke hoeveelheden energie en water worden bespaard.
Als u geïnteresseerd bent in het onderwerp gescheiden afvalinzameling en recycling, presenteren we u enkele mythes en meningen over deze industrie, die u kunnen helpen er vanuit een iets andere hoek naar te kijken.
Mythe #1. Ik hoef me geen zorgen te maken over gescheiden afvalophaling. Ik zal alles in één container gooien, en ze zullen het daar sorteren.
Reeds aan het eind van de jaren negentig verscheen in de Verenigde Staten een afvalverwerkingssysteem met één stroom (dat onlangs in Rusland is toegepast), wat suggereert dat mensen alleen organisch en nat afval van droog afval hoeven te scheiden en afval niet op kleur en materiaal. Omdat dit het recyclingproces sterk vereenvoudigde, begonnen consumenten actief deel te nemen aan dit programma, maar het was niet zonder problemen. Overijverige mensen, die afval wilden verwijderen, begonnen vaak beide soorten afval in één container te gooien en negeerden de gepubliceerde regels.
Momenteel merkt het US Recycling Institute op dat, hoewel single-stream systemen meer mensen aantrekken om afval gescheiden in te zamelen, ze gemiddeld drie dollar per ton meer kosten om te onderhouden dan dual-stream systemen waarin papierproducten gescheiden worden ingezameld. van andere materialen. Met name gebroken glas en plastic scherven kunnen papier gemakkelijk vervuilen, wat problemen veroorzaakt in een papierfabriek. Hetzelfde geldt voor voedingsvet en chemicaliën.
Vandaag de dag kan ongeveer een kwart van alles wat consumenten in de vuilnisbak stoppen niet worden gerecycled. Deze lijst bevat voedselafval, rubberen slangen, draden, laagwaardig plastic en vele andere items die in vuilnisbakken belanden dankzij de inspanningen van bewoners die te veel vertrouwen op recyclers. Als gevolg hiervan nemen dergelijke materialen alleen extra ruimte in en verspillen ze brandstof, en als ze in verwerkingsfaciliteiten terechtkomen, veroorzaken ze vaak blokkering van apparatuur, verontreiniging van waardevolle materialen en vormen ze zelfs een gevaar voor werknemers.
Dus of uw gebied nu een single-stream, dual-stream of ander verwijderingssysteem heeft, het is belangrijk om de regels te volgen om het proces soepel te laten verlopen.
Mythe #2. Officiële recyclingprogramma's nemen banen weg van de arme afvalsorteerders, dus het is het beste om het afval gewoon weg te gooien zoals het is, en degenen die het nodig hebben, halen het op en geven het aan recycling.
Dit is een van de meest genoemde redenen om gescheiden afvalinzameling af te wijzen. Geen wonder: mensen voelen gewoon compassie als ze zien hoe daklozen vuilnisbakken doorzoeken op zoek naar iets waardevols. Dit is echter duidelijk niet de meest efficiënte manier om afval te beheersen.
Over de hele wereld verdienen miljoenen mensen hun brood met het inzamelen van afval. Vaak zijn dit burgers uit de armste en meest gemarginaliseerde bevolkingsgroepen, maar ze leveren waardevolle diensten aan de samenleving. Afvalinzamelaars verminderen de hoeveelheid afval op straat en daarmee het risico voor de volksgezondheid, en leveren ook een belangrijke bijdrage aan het proces van gescheiden inzameling en recycling van afval.
Statistieken tonen aan dat in Brazilië, waar de overheid zo'n 230000 fulltime afvalverzamelaars controleert, ze de recyclingpercentages van aluminium en karton hebben verhoogd tot respectievelijk bijna 92% en 80%.
Wereldwijd verkoopt meer dan driekwart van deze inzamelaars hun vondsten ook daadwerkelijk aan bestaande bedrijven in de recyclingketen. Daarom werken informele vuilnismannen vaak samen met, in plaats van te concurreren met, formele bedrijven.
Veel vuilnismannen organiseren zich in groepen en zoeken officiële erkenning en bescherming van hun regeringen. Met andere woorden, ze willen aansluiten bij bestaande recyclingketens, niet ondermijnen.
In Buenos Aires verdienen ongeveer 5000 mensen, van wie velen voorheen informele vuilnismannen waren, nu een loon door recyclebaar materiaal voor de stad in te zamelen. En in Kopenhagen installeerde de stad vuilnisbakken met speciale planken waar mensen flessen kunnen achterlaten, waardoor het voor informele plukkers gemakkelijker wordt om afval op te ruimen dat kan worden gerecycled.
Mythe #3. Producten gemaakt van meer dan één materiaalsoort kunnen niet worden gerecycled.
Decennia geleden, toen de mensheid net begon te recyclen, was technologie veel beperkter dan nu. Recycling van items gemaakt van verschillende materialen, zoals sapdozen en speelgoed, was uit den boze.
Nu hebben we een breed scala aan machines die dingen kunnen opsplitsen in hun onderdelen en complexe materialen kunnen verwerken. Daarnaast werken productfabrikanten voortdurend aan het maken van verpakkingen die gemakkelijker te recyclen zijn. Als de samenstelling van een product u in de war heeft gebracht en u niet zeker weet of het kan worden gerecycled, neem dan contact op met de fabrikant en verduidelijk dit probleem met hem.
Het kan nooit kwaad om duidelijk te zijn over de recyclingregels voor een bepaald artikel, hoewel het recyclingniveau nu zo hoog is dat het zelden zelfs nodig is om nietjes uit documenten of plastic vensters van enveloppen te verwijderen voordat ze worden gerecycled. Recyclingapparatuur is tegenwoordig vaak uitgerust met verwarmingselementen die de lijm smelten en magneten die de stukjes metaal verwijderen.
Een groeiend aantal recyclers begint te werken met "ongewenste" kunststoffen, zoals boodschappentassen of gemengde of onbekende harsen die in veel speelgoed en huishoudelijke artikelen worden aangetroffen. Dit betekent niet dat je nu alles wat je wilt in één container kunt gooien (zie Mythe #1), maar het betekent wel dat de meeste dingen en producten echt gerecycled kunnen worden.
Mythe nummer 4. Wat heeft het voor zin als alles maar één keer kan worden gerecycled?
In feite kunnen veel gewone artikelen keer op keer worden gerecycled, wat aanzienlijk bespaart op energie en natuurlijke hulpbronnen (zie mythe #5).
Glas en metalen, waaronder aluminium, kunnen oneindig efficiënt worden gerecycled zonder kwaliteitsverlies. Aluminium blikken vertegenwoordigen bijvoorbeeld de hoogste waarde onder de gerecyclede producten en zijn altijd in trek.
Wat papier betreft, is het waar dat elke keer dat het wordt gerecycled, de kleine vezels in de samenstelling een beetje dunner worden. De afgelopen jaren is de kwaliteit van papier gemaakt van gerecyclede elementen echter aanzienlijk verbeterd. Een vel bedrukt papier kan nu vijf tot zeven keer worden gerecycled voordat de vezels te veel worden afgebroken en onbruikbaar worden voor nieuwe papierproductie. Maar daarna kunnen ze nog steeds worden verwerkt tot papier van mindere kwaliteit, zoals eierdozen of pakbonnen.
Plastic kan meestal maar één of twee keer worden gerecycled. Na recycling wordt het gebruikt om iets te maken dat niet in contact hoeft te komen met voedsel of aan strenge sterkte-eisen voldoet, bijvoorbeeld lichte huishoudelijke artikelen. Ingenieurs zijn ook altijd op zoek naar nieuwe toepassingen, zoals het maken van veelzijdig plastic "hout" voor terrassen of banken, of het mengen van kunststoffen met asfalt om sterkere wegenbouwmaterialen te maken.
Mythe nummer 5. Afvalrecycling is een soort massale overheidstruc. Hier zit geen echt voordeel voor de planeet in.
Aangezien veel mensen niet weten wat er met hun afval gebeurt nadat ze het hebben ingeleverd voor recycling, is het geen wonder dat ze sceptische gedachten hebben. Er worden alleen twijfels geuit als we op het nieuws horen over vuilnisophalers die zorgvuldig gesorteerd afval op stortplaatsen gooien of hoe onhoudbaar de brandstof is die door vuilniswagens wordt gebruikt.
Volgens de Environmental Protection Agency zijn de voordelen van recycling echter duidelijk. Het recyclen van aluminium blikjes bespaart 95% van de energie die nodig is om nieuwe blikken van grondstoffen te maken. Recycling van staal en blikjes bespaart 60-74%; papierrecycling bespaart ongeveer 60%; en het recyclen van plastic en glas bespaart ongeveer een derde van de energie in vergelijking met het maken van deze producten uit nieuwe materialen. In feite is de energie die wordt bespaard door één glazen fles te recyclen, voldoende om een gloeilamp van 100 watt vier uur lang te laten branden.
Recycling helpt de hoeveelheid afval te verminderen waarvan bekend is dat het bacteriële of schimmelinfecties verspreidt. Bovendien creëert de recyclingindustrie banen – alleen al in de Verenigde Staten ongeveer 1,25 miljoen.
Terwijl critici beweren dat afvalverwijdering het publiek een vals gevoel van veiligheid geeft en een oplossing biedt voor alle milieuproblemen in de wereld, zeggen de meeste experts dat het een waardevol instrument is in de strijd tegen klimaatverandering, vervuiling en andere grote problemen waarmee onze planeet wordt geconfronteerd.
En tot slot, recycling is niet altijd alleen een overheidsprogramma, maar eerder een dynamische industrie met concurrentie en constante innovatie.