Inhoud
Soms lijken simpele dingen onmogelijk. Sommige mensen ervaren bijvoorbeeld een paniek- of angstaanval wanneer ze een andere persoon om hulp moeten vragen. Psycholoog Jonis Webb gelooft dat er twee redenen zijn voor deze reactie, en hij beschouwt ze aan de hand van twee voorbeelden uit zijn praktijk.
Sophie was opgetogen toen ze werd overgeplaatst naar een nieuwe functie. Ze kreeg de kans om de marketingkennis die ze tijdens haar MBA-studies had opgedaan in de praktijk te brengen. Maar al in de eerste werkweek realiseerde ze zich dat ze niet alles zelf aankon. Er werd constant iets van haar gevraagd en ze realiseerde zich dat ze de hulp en steun van haar nieuwe directe overste hard nodig had. Maar in plaats van hem de situatie uit te leggen, bleef ze alleen worstelen met de problemen die zich steeds meer opstapelden.
James maakte zich klaar om te verhuizen. Een week lang, elke dag na het werk, sorteerde hij zijn spullen in dozen. Tegen het einde van de week was hij uitgeput. De verhuisdag naderde, maar hij kon het niet opbrengen zijn vrienden om hulp te vragen.
Iedereen heeft wel eens hulp nodig. Voor de meesten is erom vragen gemakkelijk, maar voor sommigen is het een groot probleem. Zulke mensen proberen niet in situaties te komen waarin je anderen moet vragen. De reden voor deze angst is een pijnlijk verlangen naar onafhankelijkheid, waardoor elke noodzaak om op een andere persoon te vertrouwen ongemak veroorzaakt.
Vaak hebben we het over een echte angst, het bereiken van een fobie. Het dwingt een persoon om in een cocon te blijven, waar hij zich zelfvoorzienend voelt, maar niet kan groeien en zich ontwikkelen.
Hoe weerhoudt het pijnlijke verlangen naar onafhankelijkheid je ervan jezelf te realiseren?
1. Het weerhoudt ons ervan te profiteren van de hulp die anderen ontvangen. We bevinden ons dus automatisch in een verliezende positie.
2. Isoleert ons van anderen, we voelen ons alleen.
3. Het voorkomt dat we relaties met anderen ontwikkelen, omdat volwaardige, diepe relaties tussen mensen zijn gebaseerd op wederzijdse steun en vertrouwen.
Waar hebben ze het verlangen ontwikkeld om koste wat kost onafhankelijk te zijn, waarom zijn ze zo bang om op anderen te vertrouwen?
Sofie is 13 jaar oud. Ze loopt op haar tenen naar haar slapende moeder, bang dat ze boos wordt als ze wakker wordt. Maar ze heeft geen andere keuze dan haar wakker te maken om toestemming te tekenen voor Sophie om de volgende dag met de klas te gaan kamperen. Sophie kijkt minutenlang zwijgend toe terwijl haar moeder slaapt, en, niet durvend haar te storen, loopt ze ook op haar tenen weg.
Jacobus is 13 jaar oud. Hij groeit op in een vrolijk, actief en liefdevol gezin. Van 's ochtends tot 's avonds wordt er eindeloos gepraat over familieplannen, aankomende voetbalwedstrijden en huiswerk. James' ouders en broers en zussen hebben geen tijd voor lange, hart-tot-hart gesprekken, dus ze weten niet hoe ze die moeten hebben. Daarom zijn ze zich niet erg bewust van hun eigen emoties en de ware gevoelens en gedachten van hun dierbaren.
Waarom is Sophie bang om haar moeder wakker te maken? Misschien is haar moeder een alcoholist die dronken werd en in slaap viel, en als ze wakker wordt, kan haar reactie onvoorspelbaar zijn. Of misschien heeft ze twee banen om haar gezin te onderhouden, en als Sophie haar wakker maakt, kan ze niet goed rusten. Of misschien is ze ziek of depressief en wordt Sophie gekweld door schuldgevoelens omdat ze haar iets moet vragen.
De berichten die we als kinderen ontvangen, hebben een impact op ons, zelfs als ze door niemand rechtstreeks zijn uitgesproken.
Met name de specifieke details van Sophie's familieomstandigheden zijn niet zo belangrijk. Ze trekt in ieder geval dezelfde les uit deze situatie: val anderen niet lastig om aan hun behoeften en eisen te voldoen.
Velen zouden jaloers zijn op de familie James. Niettemin brengen zijn familieleden het kind een boodschap over die ongeveer als volgt gaat: je emoties en behoeften zijn slecht. Ze moeten worden verborgen en vermeden.
De berichten die we als kinderen ontvangen, hebben een impact op ons, zelfs als ze door niemand rechtstreeks zijn uitgesproken. Sophie en James zijn zich er niet van bewust dat hun leven wordt beheerst door de angst dat een normaal, gezond deel van hun persoonlijkheid (hun emotionele behoeften) plotseling wordt blootgelegd. Ze zijn bang om mensen die belangrijk voor hen zijn om iets te vragen, omdat ze denken dat het hen zou kunnen afschrikken. Bang om zich zwak of opdringerig te voelen, of zo voor anderen over te komen.
4 stappen om angst te overwinnen die je verhindert om hulp te krijgen
1. Erken je angst en voel hoe het je ervan weerhoudt om anderen je te laten helpen en ondersteunen.
2. Probeer te accepteren dat je eigen behoeften en behoeften volkomen normaal zijn. Je bent een mens en ieder mens heeft behoeften. Vergeet ze niet, beschouw ze niet als onbelangrijk.
3. Onthoud dat degenen die om je geven willen dat je op hen kunt vertrouwen. Ze willen er zijn en je helpen, maar ze zijn hoogstwaarschijnlijk van streek door je afwijzing, veroorzaakt door angst.
4. Probeer specifiek om hulp te vragen. Wen eraan om op anderen te vertrouwen.
Over de auteur: Jonis Webb is een klinisch psycholoog en psychotherapeut.