Inhoud
Waarom snijden sommige tieners zichzelf, dichtschroeien hun huid? Dit is geen "mode" en geen manier om de aandacht te trekken. Dit kan een poging zijn om mentale pijn te verlichten, om te gaan met ervaringen die ondraaglijk lijken. Kunnen ouders een kind helpen en hoe doen ze dat?
Tieners snijden zichzelf of kammen hun huid tot bloedens toe, slaan met hun hoofd tegen de muur, dichtschroeien hun huid. Dit alles wordt gedaan om stress te verlichten, pijnlijke of te sterke ervaringen kwijt te raken.
"Onderzoek toont aan dat een behoorlijk groot aantal tieners zichzelf verwondt in een poging om met pijnlijke emoties om te gaan", legt kinderpsychotherapeut Vena Wilson uit.
Het is niet ongewoon dat ouders in paniek raken als ze horen dat hun kind zichzelf pijn doet. Gevaarlijke voorwerpen verbergen, hem constant onder toezicht proberen te houden, of denken aan een opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Sommigen negeren het probleem echter gewoon, in het geheim hopend dat het vanzelf overgaat.
Maar dit alles zal het kind niet helpen. Vienna Wilson biedt 4 bruikbare stappen voor ouders die ontdekken dat hun kind zichzelf beschadigt.
1. Rustig aan
Veel ouders voelen zich hulpeloos als ze horen wat er aan de hand is, ze worden overmand door schuldgevoelens, verdriet en woede. Maar voordat u met het kind gaat praten, is het belangrijk om erover na te denken en te kalmeren.
"Zelfbeschadiging is geen zelfmoordpoging", benadrukt Vienna Wilson. Daarom is het allereerst belangrijk om te kalmeren, niet in paniek te raken, om te gaan met je eigen ervaringen en pas dan een gesprek met het kind aan te gaan.
2. Probeer het kind te begrijpen
Je kunt geen gesprek beginnen met beschuldigingen, het is beter om te laten zien dat je het kind probeert te begrijpen. Vraag hem uitgebreid. Probeer erachter te komen hoe zelfbeschadiging hem helpt en met welk doel hij het doet. Wees voorzichtig en tactvol.
Hoogstwaarschijnlijk is het kind erg bang dat de ouders zijn geheim hebben ontdekt. Als je oprechte en openhartige antwoorden wilt krijgen, kun je hem het beste duidelijk maken dat je ziet hoe bang hij is en dat je hem niet gaat straffen.
Maar zelfs als je alles goed doet, kan het kind sluiten of een driftbui krijgen, beginnen te schreeuwen en te huilen. Hij kan weigeren met je te praten omdat hij bang of beschaamd is, of om andere redenen. In dit geval is het beter om hem niet onder druk te zetten, maar om tijd te geven - zodat de tiener liever besluit om je alles te vertellen.
3. Zoek professionele hulp
Zelfbeschadiging is een serieus probleem. Als het kind nog niet met een psychotherapeut werkt, probeer dan een specialist voor deze specifieke aandoening voor hem te vinden. De therapeut zal een veilige ruimte creëren voor de tiener om op andere manieren te leren omgaan met negatieve emoties.
Uw kind moet weten wat het moet doen in een crisis. Hij moet de vaardigheden van emotionele zelfregulatie leren die hij in zijn latere leven nodig zal hebben. De therapeut kan u ook helpen om te gaan met mogelijke onderliggende oorzaken van zelfbeschadiging: schoolproblemen, geestelijke gezondheidsproblemen en andere bronnen van stress.
In veel gevallen hebben ouders er ook baat bij om professionele hulp te zoeken. Het is erg belangrijk om het kind niet de schuld te geven of te schande te maken, maar je moet jezelf ook niet de schuld geven.
4. Geef een voorbeeld van gezonde zelfregulering
Als je het moeilijk of slecht vindt, wees dan niet bang om het aan je kind te demonstreren (tenminste op het niveau waarop hij het kan begrijpen). Druk emoties uit in woorden en laat zien hoe je er effectief mee om kunt gaan. Misschien moet je in dergelijke gevallen een tijdje alleen zijn of zelfs huilen. Kinderen zien het en leren de les.
Door een voorbeeld te stellen van gezonde emotionele zelfregulering, helpt u uw kind actief de gevaarlijke gewoonte van zelfbeschadiging te doorbreken.
Herstel is een langzaam proces en zal tijd en geduld vergen. Gelukkig, als een tiener fysiologisch en neurologisch volwassen wordt, zal zijn zenuwstelsel volwassener worden. Emoties zullen niet langer zo gewelddadig en onstabiel zijn, en het zal veel gemakkelijker zijn om ermee om te gaan.
"Adolescenten met een neiging tot zelfbeschadiging kunnen van deze ongezonde gewoonte afkomen, vooral als ouders, die erover hebben geleerd, kalm kunnen blijven, het kind met oprecht begrip en zorg kunnen behandelen en een goede psychotherapeut voor hem kunnen vinden", zegt Vena. Wilson.
Over de auteur: Vena Wilson is een kinderpsychotherapeut.