Deze kaas is een van de meest populaire voedingsmiddelen in Japan en China en dient als de belangrijkste bron van eiwitten voor miljoenen mensen en wordt daarom "vlees zonder been" genoemd. Weet jij hoe je deze oosterse lekkernij moet kiezen, koken en bewaren?
Tofu is de Japanse naam voor wrongel, die wordt gemaakt van een melkachtige vloeistof die wordt verkregen uit sojabonen. Tofu verscheen in China, tijdens het Han-tijdperk (III eeuw voor Christus), waar het "dofu" werd genoemd. Vervolgens werden voor de bereiding de gezwollen bonen gemalen met water, werd de melk gekookt en werd zeezout, magnesiumoxide of gips toegevoegd, wat leidde tot de coagulatie van het eiwit. De neergeslagen wrongel werd vervolgens door het weefsel geperst om overtollig vocht te verwijderen.
In Japan wordt tofu "o-tofu" genoemd. Het voorvoegsel "o" betekent "eerbiedwaardig, gerespecteerd", en tegenwoordig consumeert iedereen in Japan en China tofu. Sojabonen zijn een van de vijf heilige granen in China, en tofu is een belangrijk voedsel in heel Azië en dient als de belangrijkste bron van eiwitten voor miljoenen mensen. In het Oosten wordt tofu "vlees zonder been" genoemd. Het bevat weinig koolhydraten en wordt gemakkelijk door het lichaam opgenomen, waardoor het een waardevol voedingsproduct is voor zowel kinderen als volwassenen.
Tofu kan zacht, hard of heel hard zijn. "Silk" tofu is zacht, delicaat en vla-achtig. Het wordt meestal verkocht in containers gevuld met water. Het is een bederfelijk product dat bij -7°C bewaard moet worden. Om de tofu vers te houden moet het water dagelijks ververst worden. Verse tofu heeft een licht zoete smaak. Als het begint te verzuren, moet het 10 minuten worden gekookt, dan zwelt het op en wordt het poreuzer dan ongekookt. Tofu kan worden ingevroren, maar wordt na ontdooien poreus en harder.
Tofu wordt rauw gegeten, gebakken, gebeitst en gerookt. Het is bijna smaakloos, waardoor het kan worden gebruikt met de meest interessante sauzen, kruiden en specerijen, en de textuur is geschikt voor bijna elke kookmethode.
Over tofu gesproken, een product als tempeh mag niet ontbreken. Tempe wordt al meer dan 2 jaar veel gebruikt in Indonesië. Tegenwoordig is dit product in veel supermarkten en natuurvoedingswinkels te vinden in gekoelde compartimenten. Tempeh is een gefermenteerde, geperste cake gemaakt van sojabonen en een schimmelcultuur genaamd Rhizopus oligosporus. Deze schimmel vormt een witte schimmel die de hele sojamassa binnendringt, de textuur verandert en een kaasachtige korst vormt. Tempeh wordt zeer stroperig en dicht, bijna als vlees, en krijgt een nootachtige smaak. Sommige mensen vergelijken het zelfs met kalfsvlees.
Tempeh wordt gemengd met rijst, quinoa, pinda's, bonen, tarwe, haver, gerst of kokosnoot. Het is erg populair in de vegetarische keuken over de hele wereld, omdat het een zeer bevredigend product is - een universele bron van eiwitten die in de oven kan worden gebakken of gegrild, gefrituurd of gewoon in olie.
Het is enkele weken houdbaar in de koelkast terwijl de verpakking intact is, maar wanneer het wordt geopend, moet het binnen een paar dagen worden gebruikt. Zwarte vlekken op het oppervlak zijn niet gevaarlijk, maar als tempeh van kleur verandert of zuur ruikt, moet het worden weggegooid. Kook de tempeh volledig voor het koken, maar als je hem lang genoeg marineert, kun je deze stap overslaan.
Redactie van Wday.ru, Julia Ionina