Waar vrienden bekend om staan ​​en nog 4 mythes over vriendschap

Over vriendschap wordt sinds de oudheid veel nagedacht en gesproken. Maar is het mogelijk om je te laten leiden door de conclusies die de voorouders hebben getrokken als het gaat om oprechte genegenheid en sympathie? Laten we vijf mythes over vriendschap ontrafelen. Welke zijn nog steeds waar, en welke zijn gegroeid op vooroordelen die al lang achterhaald zijn?

Deze relaties zijn gebaseerd op wederzijdse sympathie, op gemeenschappelijke interesses en smaken, op een langdurige gewoonte. Maar niet op contract: we bespreken bijna nooit met vrienden wie we voor elkaar zijn en wat we verwachten in ons adres. En het is onwaarschijnlijk dat we een gezamenlijke toekomst plannen na de volgende reis naar het theater.

We hebben geen andere vriendschapscode dan volkswijsheid, die algemeen aanvaarde ideeΓ«n over hoe vrienden zich gedragen heeft geconsolideerd, soms op een ironische manier (Β«vriendschap is vriendschap, maar tabak apartΒ»), soms op een romantische manier (Β«heb geen honderd roebel, maar honderd vrienden hebben.

Maar hoe kun je haar vertrouwen? Gestalttherapeut Andrey Yudin helpt ons de authenticiteit van de vijf meest voorkomende mythen te verifiΓ«ren. Over het algemeen is hij van mening dat elk gezegde waar is in de context waarin het verscheen, maar de werkelijkheid alleen vervormt als de spreker zich losmaakt van de oorspronkelijke betekenis. En nu meer…

Een vriend die voor je klaar staat als je dat nodig hebt, is een echte vriend

gedeeltelijk waar

β€œNatuurlijk kunnen we het erover eens zijn dat wanneer we samen met vrienden in moeilijke, stressvolle en zelfs extreme situaties komen, we in de regel iets nieuws bij mensen ontdekken dat we in het dagelijks leven misschien nooit van hen hebben geweten.

Maar soms is het 'probleem' zelf verbonden met dezelfde vrienden of beΓ―nvloedt het hun interesses en zet het hen daardoor aan tot acties die onaangenaam voor ons zijn. Vanuit het oogpunt van een alcoholist zien vrienden die weigeren hem geld te lenen tijdens een eetbui eruit als vijanden die hem op een moeilijk moment verlaten, maar hun weigering en zelfs een tijdelijke onderbreking van de communicatie kan een daad van liefde zijn en zorg.

En nog een voorbeeld wanneer dit gezegde niet werkt: soms doen mensen, als ze in een algemeen ongeluk terechtkomen, domme dingen of zelfs verraad, waar ze later oprecht spijt van krijgen. Daarom is het belangrijk om naast dit spreekwoord nog een ander te onthouden: Β«De mens is zwakΒ». En het blijft aan ons om te beslissen of we een vriend zijn zwakheid vergeven.

Een oude vriend is beter dan twee nieuwe

gedeeltelijk waar

β€œGezond verstand vertelt ons dat als een vriend onze aanwezigheid vele jaren volhoudt en ons niet verlaat, hij waarschijnlijk waardevoller en betrouwbaarder is dan een willekeurige medereiziger met een culturele context die bij de onze past. In de praktijk werkt deze waarheid echter alleen perfect voor degenen die grondig vastzitten in hun ontwikkeling.

Sterker nog, als we bezig zijn met zelfkennis, dan zijn we vaak gedoemd om elke paar jaar onze vriendenkring helemaal of bijna helemaal te veranderen. Bij oude vrienden wordt het oninteressant, want na een bepaalde leeftijd denken veel mensen dat het voor hen te laat is om iets nieuws te leren, de wereld te verkennen, ze weten alles al.

In dit geval houdt de communicatie met hen geleidelijk op om ons spiritueel en intellectueel te verzadigen en verandert in een ritueel - even sentimenteel als saai.

Zeg me wie je vriend is en ik zeg je wie je bent

Verkeerd

β€œDit gezegde heeft me altijd de apotheose van snobisme en consumentisme jegens mensen geleken.

Als ik het hoor, herinner ik me een documentaire over een Canadese dichter (This Beggar's Description), die leed aan ernstige paranoΓ―de schizofrenie, op straat leefde, regelmatig bij de politie en opvangcentra stapte en veel leed aanrichtte bij zijn familie - en tegelijkertijd time was een vriend van de briljante zanger en dichter Leonard Cohen, die hem af en toe hielp om uit deze situaties te komen.

Welke conclusies kunnen we uit deze vriendschap over Leonard Cohen trekken? Behalve dat hij een nogal diep persoon was, niet geobsedeerd door zijn beeld van een ster. We zijn vrienden, niet alleen omdat we op elkaar lijken. Soms overstijgen menselijke relaties alle identiteitsgrenzen en ontstaan ​​ze op niveaus die volledig buiten de controle van het gezond verstand liggen.

Vrienden van onze vrienden zijn onze vrienden

Verkeerd

"Dit spreekwoord hielp me de regel te onthouden voor het bepalen van het teken van het product van positieve en negatieve getallen in de derde klas, maar het gezonde verstand dat eraan verbonden is, is hiertoe beperkt. Het is gebaseerd op het eeuwige verlangen om de wereld te verdelen in wit en zwart, in vijanden en vrienden, en volgens eenvoudige criteria. In werkelijkheid is dit verlangen onvervuld.

Vriendschappelijke relaties ontwikkelen zich niet alleen op basis van de gelijkenis van mensen, maar ook situationeel, als gevolg van gemeenschappelijke levenservaring. En als er bijvoorbeeld twee mensen in mijn leven zijn, met wie ik in verschillende perioden een poedel zout heb gegeten, betekent dit niet dat ze, omdat ze elkaar in hetzelfde gezelschap hebben ontmoet, niet de diepste walging voor elk van hen zullen ervaren ander. Misschien om redenen die ik zelf nooit van tevoren zou hebben geraden.

Er is geen vrouwelijke vriendschap

Verkeerd

β€œIn 2020 is het gΓͺnant om zulke voorbeeldige seksistische uitspraken te doen. Met hetzelfde succes kan men zeggen dat er geen mannelijke vriendschap bestaat, evenals vriendschap tussen mannen en vrouwen, om nog maar te zwijgen van gender-non-binaire mensen.

Zeker, dit is een mythe. Ik geloof dat ieder van ons onmetelijk groter en complexer is dan ons geslacht. Daarom betekent het terugbrengen van sociale manifestaties tot genderrollen, door de bomen het bos niet meer zien. Ik heb veel gevallen gezien van langdurige sterke vrouwelijke vriendschap, waaronder wederzijdse toewijding, toewijding en samenwerking.

Het lijkt mij dat dit idee is gebaseerd op een ander stereotype, dat vriendschappen van vrouwen altijd gedoemd zijn om te breken ten opzichte van concurrentie, met name voor mannen. En deze diepere mythe, lijkt mij, is een manifestatie van een extreem beperkt wereldbeeld en het onvermogen om in een vrouw een persoon te zien wiens betekenis van het bestaan ​​veel breder is dan het verlangen om cooler te worden dan haar vrienden en hun vriend af te slaan.

En natuurlijk worden de diepte en stabiliteit van mannelijke vriendschappen vaak geromantiseerd. Er is in mijn leven veel meer verraad gepleegd door mannelijke vrienden dan door vrouwelijke vrienden.”

Laat een reactie achter