De wervelslagader (slagader, van het Latijnse arteria, van het Griekse artêria, wervel, van het Latijnse wervel, van wervel) zorgt voor de toevoer van zuurstofrijk bloed naar de hersenen.

Positie. Twee in aantal, de linker en rechter wervelslagaders bevinden zich in de nek en het hoofd.

Maat. De wervelslagaders hebben een gemiddeld kaliber van 3 tot 4 mm. Ze vertonen vaak een asymmetrie: de linker wervelslagader heeft over het algemeen een groter kaliber dan de rechter wervelslagader. (1)

Oorsprong. De wervelslagader begint op het bovenvlak van de romp van de subclavia-slagader en vormt de eerste zijtak van de laatste. (1)

Pad. De wervelslagader gaat door de nek om zich bij het hoofd te voegen. Het leent het transversale kanaal, gevormd door de stapeling van de halswervels. Aangekomen op het niveau van de eerste halswervel, kruist het het foramen magnum, of occipitale foramen, om zich bij het achterste deel van de hersenen te voegen. (2)

Beëindiging. De twee wervelslagaders bevinden zich ter hoogte van de hersenstam, en meer in het bijzonder ter hoogte van de groef tussen de brug en de medulla oblongata. Ze verenigen zich om de basilaire slagader of stam te vormen. (2)

Takken van de wervelslagader. Langs zijn pad geeft de wervelslagader aanleiding tot veel min of meer belangrijke takken. We onderscheiden in het bijzonder (3):

• De dorso-spinale takken, die ontstaan ​​ter hoogte van de halswervels;
• De voorste en achterste spinale slagaders, die hun oorsprong vinden in het intracraniale deel.

Irrigatie. De wervelslagaders en vervolgens de basilaire romp spelen een essentiële rol bij de vascularisatie van de verschillende structuren van de hersenen.

Dissectie van de wervelslagader is een pathologie die overeenkomt met het verschijnen en de ontwikkeling van hematomen in de wervelslagader. Afhankelijk van de positie van deze hematomen kan het kaliber van de slagader dan versmald of opgezwollen zijn.

• Als het kaliber van de wervelslagader vernauwd is, kan deze verstopt raken. Dit veroorzaakt een afname of zelfs een stop van de vascularisatie en kan leiden tot een ischemische aanval.
• Als het kaliber van de wervelslagader is opgezwollen, kan het naburige structuren samendrukken. In sommige gevallen kan de wand van de slagader scheuren en een hemorragisch ongeval veroorzaken. Deze ischemische en hemorragische aanvallen vormen cerebrovasculaire accidenten. (4) (5)
• Trombose. Deze pathologie komt overeen met de vorming van een bloedstolsel in een bloedvat. Wanneer deze pathologie een slagader aantast, wordt dit arteriële trombose genoemd. (5)

Arteriële hypertensie. Deze pathologie komt overeen met een overmatige druk van het bloed tegen de wanden van de slagaders, met name ter hoogte van de dijbeenslagader. Het kan het risico op vaatziekten verhogen. (6)

Medicijnen. Afhankelijk van de gediagnosticeerde aandoening, kunnen bepaalde medicijnen worden voorgeschreven om de bloeddruk te verlagen.

trombolyse. Deze behandeling wordt gebruikt tijdens beroertes en bestaat uit het opbreken van de trombi, of bloedstolsels, met behulp van medicijnen. (5)

Chirurgische behandeling. Afhankelijk van de gediagnosticeerde pathologie en de evolutie ervan, kan een operatie noodzakelijk zijn.

Fysiek onderzoek. Eerst wordt een klinisch onderzoek uitgevoerd om de door de patiënt ervaren pijn te identificeren en te beoordelen.

Medische beeldvormingsonderzoeken. Om een ​​diagnose te bevestigen of te verdiepen, kunnen röntgen-, CT-, CT-angiografie en arteriografie-onderzoeken worden uitgevoerd.

• Doppler-echografie. Deze specifieke echo maakt het mogelijk om de bloedstroom te observeren.

De wervelslagader is onderhevig aan verschillende anatomische variaties, vooral op het punt van oorsprong. Het ontstaat meestal op het bovenoppervlak van de romp van de subclavia-slagader, maar het komt voor dat het stroomafwaarts ontstaat om de tweede zijtak van de subclavia-slagader te worden, na de thyrocervicale stam. Het kan ook stroomopwaarts ontstaan. De linker wervelslagader komt bijvoorbeeld uit de aortaboog bij 5% van de personen. (1) (2)