Uricemia is de concentratie van urinezuur in het bloed. Dit urinezuur is het gevolg van de afbraak van stikstofhoudende producten, volgend op het katabolisme van nucleïnezuren die in het lichaam aanwezig zijn (DNA en RNA), of de vernietiging van purines die via de voeding worden opgenomen. Urinezuur wordt voornamelijk via de urine uitgescheiden. Een verhoging van de urinezuurspiegels, hyperurikemie genaamd, kan leiden tot jicht of urolithiasis. Hypo-uricemie wordt soms waargenomen na het nemen van bepaalde behandelingen. Het aannemen van goede eetgewoonten helpt om de juiste uricemie te behouden.

Uricemia is het niveau van urinezuur in het bloedplasma. Dit urinezuur is een product dat het resultaat is van de afbraak van stikstofhoudende producten: het is dus ofwel het gevolg van het katabolisme van nucleïnezuren die in het lichaam aanwezig zijn in de vorm van DNA en RNA, ofwel gegenereerd door de afbraak van purines die tijdens het eten worden ingenomen. Urinezuur is daarom een ​​afvalstof die door het lichaam wordt geproduceerd, met name wanneer het, tijdens de dood en celvernieuwing, DNA- en RNA-moleculen afbreekt (moleculen die de genetische informatie van het individu dragen en de vertaling ervan in eiwitten mogelijk maken).

Urinezuur wordt aangetroffen in het bloed, waar het wordt verdeeld tussen plasma en bloedcellen, en in weefsels. Urinezuur kan niet, zoals bij vogels, worden omgezet in allantoïne: in feite hebben mensen niet het enzym dat urinezuur kan ontgiften via dit pad van allantoïne. Dit urinezuur zal daarom bij de mens voornamelijk via de urine worden uitgescheiden.

• Als het urinezuurgehalte in het bloed hoog is, kan het zich ophopen in de gewrichten en ontstekingen veroorzaken die jichtaanvallen veroorzaken, die zeer pijnlijk zijn.
• Als het zich ophoopt in de urinewegen, kan het urolithiasis veroorzaken en door de aanwezigheid van stenen ook veel pijn veroorzaken.

Urinemie moet worden uitgevoerd als de arts een verhoging van het urinezuur in het bloed vermoedt. Deze biologische analyse zal daarom met name worden uitgevoerd:

• als de arts een episode van jicht vermoedt, wanneer de patiënt gewrichtspijn heeft;
• voor het bewaken van bepaalde ziekten waarbij hyperurikemie aanwezig is, zoals nierfalen of bepaalde bloedziekten; 
• na het innemen van bepaalde geneesmiddelen, zoals diuretica die de uitscheiding van urinezuur via de urine belemmeren; 
• in geval van te veel eten, wat ook een verhoging van het urinezuurgehalte kan veroorzaken; 
• om te controleren op hypo-uricemie;
• tijdens de zwangerschap, om mogelijke hyperurikemie te detecteren;
• bij mensen die nierstenen van urinezuur of uraat hebben gehad;
• voor de monitoring van personen die al een verhoogde urineweginfectie vertonen, om de risico's van niercomplicaties te identificeren.

Deze urinezuurtest zal vaak gecombineerd worden met die van het onderzoek naar de nierfunctie, door het creatininegehalte in het bloed te meten.

De biologische bepaling van urinezuur wordt uitgevoerd door een enzymatische techniek, op serum, na een bloedtest. Dit bloedmonster wordt afgenomen bij een nuchtere patiënt en niet bij een gedrenkte maaltijd. De venapunctie wordt meestal gedaan ter hoogte van de elleboogplooi. Het wordt op medisch voorschrift uitgevoerd in een medisch analyselaboratorium, vaak in de stad. Resultaten zijn gemiddeld binnen 24 uur na verzameling beschikbaar.

Urinezuur circuleert normaal in het bloed bij vrouwen tussen 150 en 360 µmol per liter en bij mannen tussen 180 en 420 µmol per liter. Het normale niveau bij volwassenen, in mg per liter, wordt gewoonlijk geacht tussen 25 en 60 bij vrouwen en 35 tot 70 bij mannen te liggen. Bij kinderen moet het tussen de 20 en 50 mg per liter zijn (dwz 120 tot 300 µmol per liter).

In het geval van hyperurikemie, dus bij een urinezuurconcentratie hoger dan 360 µmol/liter bij vrouwen en hoger dan 420 µmol/liter bij mannen, loopt de patiënt risico op jicht of urolithiasis.

• Jicht is een stofwisselingsziekte die vooral de grote teen aantast, maar soms ook de enkel- en kniegewrichten. Het wordt veroorzaakt door een toename van het urinezuurgehalte in het bloed, wat leidt tot de ophoping van uraatkristallen in de perifere gewrichten en ontstekingen. De behandeling van acute aanvallen is vaak afhankelijk van colchicine. Hyperurikemie kan worden bestreden door alle mogelijke oorzaken van hyperurikemie weg te nemen en door xanthine-oxidaseremmers (dit enzym zet een molecuul genaamd xanthine om in urinezuur).

   

• Urolithiasis is de aanwezigheid van stenen in de weg van urine-uitscheiding, veroorzaakt door de vorming van kristallen.

Hypo-uricemie, dwz een urinezuurconcentratie van minder dan 150 µmol/liter bij vrouwen en 180 µmol/liter bij mannen, wordt voornamelijk waargenomen tijdens urico-eliminerende of urico-remmende behandelingen.

In de oudheid werden episodes van jicht gerapporteerd als gevolg van te veel eten en drinken. Maar het is pas in het laatste decennium dat een breed begrip van de voedingsfactoren die verband houden met hyperurikemie en jicht aan het licht is gekomen. Overvoeding draagt ​​dus vrij vaak bij tot een toename van urinezuuracidie in de orde van 10 mg / ml. Meer in het bijzonder kan een dergelijke verhoging bij volwassen mannen met urinezuur tussen 60 en 70 mg/ml leiden tot jicht.

Obesitas, overtollig rood vlees in voedsel en alcoholische dranken werden al sinds de oudheid erkend als triggers voor jicht. Aan de andere kant zijn er geen groenten en planten die rijk zijn aan purines, zoals verschillende onderzoeken hebben aangetoond. Aan de andere kant zijn nieuwe risicofactoren geïdentificeerd, die nog niet waren onderkend, waaronder fructose en suikerhoudende dranken. Ten slotte zijn ook beschermende factoren gemeld, met name de consumptie van magere zuivelproducten.

Jicht wordt niet alleen gekenmerkt door verhoogd urinezuur, mogelijke episodes van artritis en chronische schade, maar kan ook gepaard gaan met ernstige comorbiditeiten en een verhoogd risico op hart- en vaatziekten. Door gezonde eetgewoonten aan te nemen, kunt u urinemie beter onder controle houden en de ermee gepaard gaande ziekten verminderen.