Inhoud
Veel mensen met autisme dachten hun hele leven dat ze slecht waren totdat ze de juiste diagnose kregen. Wat zijn de kenmerken van het accepteren van de waarheid over uw stoornis op volwassen leeftijd en waarom is het "beter laat dan nooit"?
Soms neemt duidelijkheid in het begrijpen van de eigen aangeboren eigenschappen een zware last van een persoon weg. Iets dat geen naam had en veel moeilijkheden tot leven en communicatie met anderen bracht, kan op medische redenen zijn gebaseerd. Omdat ze hiervan op de hoogte zijn, beginnen zowel de persoon zelf als zijn familieleden door de situatie te navigeren en begrijpen ze hoe ze relaties kunnen opbouwen met de buitenwereld - en soms met de innerlijke wereld.
Een andere benadering
Mijn vriend is altijd vreemd geweest, zoals ze zeggen. Vrienden en zelfs familieleden beschouwden hem als ongevoelig, onvriendelijk en lui. Zonder dergelijke uitingen van zijn karakter direct tegen te komen, herinnerde ik me waarschijnlijk, net als de rest, het stigma dat op hem werd gelegd door degenen wiens verwachtingen hij niet waarmaakte.
En pas na bijna 20 jaar hem te hebben gekend, na een aantal jaren psychologie gestudeerd te hebben en vele publicaties over het onderwerp gelezen te hebben, drong het vermoeden tot me door: misschien heeft hij ASS – een autismespectrumstoornis. Het syndroom van Asperger of iets anders – het was natuurlijk niet mijn taak en ook niet mijn recht om een diagnose te stellen. Maar dit idee suggereerde hoe je met hem kon communiceren terwijl je aan een gezamenlijk project werkte. En alles ging perfect. Ik ben het niet eens met de negatieve beoordelingen die hem zijn gegeven, en ik heb medelijden met iemand die moet leven met het gevoel dat hij "niet zo is".
Een label voor het leven
Veel 50-plussers die aan het einde van hun leven de diagnose autisme krijgen, zijn opgegroeid met het idee dat ze slecht zijn. Dit zijn de bevindingen van een nieuwe studie van de Anglia Ruskin University, gepubliceerd in het tijdschrift Health Psychology and Behavioral Medicine. Een groep universitaire onderzoekers interviewde negen mensen van 52 tot 54 jaar. Sommige deelnemers zeiden dat ze in hun jeugd geen vrienden hadden, ze voelden zich geïsoleerd. Als volwassenen konden ze nog steeds niet begrijpen waarom mensen hen zo verschillend behandelden. Sommigen zijn behandeld voor angst en depressie.
Dr. Steven Stagg, hoofddocent psychologie aan de Anglia Ruskin University en hoofdauteur van de studie, zei: "Ik was diep getroffen door een van de aspecten die naar voren kwamen uit de gesprekken met de projectdeelnemers. Het feit is dat deze mensen zijn opgegroeid met het idee dat ze slecht waren. Ze noemden zichzelf vreemden en 'geen mensen'. Het is heel moeilijk om mee te leven."
Dit is de eerste studie in zijn soort die het fenomeen midlife-diagnose onderzoekt. Wetenschappers geloven ook dat het grote voordelen voor mensen kan opleveren. Deelnemers beschreven het vaak als een 'eureka'-moment dat hen verlichting bracht. Een dieper en duidelijker begrip van hun eigen kenmerken stelde hen in staat te begrijpen waarom andere mensen negatief op hen reageerden.
Verbetering van de geletterdheid van specialisten
Op sommige gebieden vordert de wetenschap van de geest zo snel dat er tegenwoordig hele generaties mensen zijn die zijn opgegroeid in een tijd dat autisme slecht werd erkend. Nu hebben specialisten grote kansen en kennis om autismespectrumstoornissen te identificeren, en dit maakt het mogelijk om niet alleen jonge mensen te diagnosticeren, maar ook degenen die het grootste deel van hun leven hebben geleefd met een gevoel van hun vreemdheid of vervreemding van de samenleving.
De auteurs van het onderzoek zijn ervan overtuigd dat het nodig is om degenen die mensen met ASS kunnen helpen op te leiden, of in ieder geval door te verwijzen naar een specialist. “Artsen en beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten goed op de hoogte zijn van de mogelijke tekenen van autisme. Vaak worden mensen gediagnosticeerd met depressie, angst of andere psychische stoornissen, en autisme staat niet op deze lijst', merken de wetenschappers op.
Ze merken ook op dat er meer werk moet worden verzet om volwassenen en ouderen te ondersteunen als ze eenmaal zijn gediagnosticeerd. Dergelijke veranderingen in kennis over zichzelf en iemands mentale kenmerken kunnen een belangrijke 'shake-up' worden voor een volwassen, volwassen persoon. En naast de opluchting die begrip met zich meebrengt, kan hij, als hij op zijn leven terugkijkt, vele andere emoties hebben waar psychotherapie mee kan omgaan.
Dit artikel is gebaseerd op een studie gepubliceerd in het tijdschrift Health Psychology and Behavioral Medicine.