Inhoud
We zijn allemaal verschillend, maar in globale zin staan we allemaal voor dezelfde uitdagingen: onszelf vinden, de grenzen van onze mogelijkheden begrijpen, grote doelen bereiken. Blogger Mark Manson stelt voor het leven te zien als een reeks van vier fasen. Elk van hen opent nieuwe mogelijkheden, maar vereist ook een nieuwe manier van denken van ons.
Om de volheid van het leven te voelen, om jezelf eens te vertellen dat je het niet voor niets hebt geleefd, moet je vier stadia van vorming doorlopen. Leer jezelf, je verlangens kennen, doe ervaring en kennis op en draag deze over aan anderen. Niet iedereen slaagt. Maar als u zich tussen degenen bevindt die al deze stappen met succes hebben doorlopen, kunt u uzelf als een gelukkig persoon beschouwen.
Wat zijn deze fasen?
Eerste fase: imitatie
We worden hulpeloos geboren. We kunnen niet lopen, praten, onszelf voeden, voor onszelf zorgen. In dit stadium hebben we het voordeel dat we sneller dan ooit leren. We zijn geprogrammeerd om nieuwe dingen te leren, anderen te observeren en na te bootsen.
Eerst leren we lopen en praten, daarna ontwikkelen we sociale vaardigheden door het gedrag van leeftijdsgenoten te observeren en te kopiëren. Ten slotte leren we ons aan te passen aan de samenleving door de regels en voorschriften te volgen en te proberen een levensstijl te kiezen die in onze kring als acceptabel wordt beschouwd.
Het doel van Stage One is om te leren functioneren in de samenleving. Ouders, verzorgers en andere volwassenen helpen ons dit te bereiken door het vermogen om na te denken en beslissingen te nemen bij te brengen.
Maar sommige volwassenen hebben het zelf nooit geleerd. Daarom straffen ze ons omdat we onze mening willen uiten, ze geloven niet in ons. Als er zulke mensen in de buurt zijn, ontwikkelen we ons niet. We komen vast te zitten in fase één, imiteren de mensen om ons heen en proberen iedereen tevreden te stellen, zodat we niet veroordeeld worden.
In een goed scenario duurt de eerste fase tot de late adolescentie en eindigt bij het ingaan van de volwassenheid - ongeveer 20-tal. Er zijn mensen die op een dag op 45-jarige leeftijd wakker worden met het besef dat ze nooit voor zichzelf hebben geleefd.
De eerste fase halen betekent de normen en verwachtingen van anderen leren kennen, maar in staat zijn om in strijd met hen te handelen wanneer we denken dat het nodig is.
Tweede fase: Zelfkennis
In deze fase leren we te begrijpen wat ons anders maakt dan anderen. De tweede fase vereist dat we zelf beslissingen nemen, onszelf testen, onszelf begrijpen en begrijpen wat ons uniek maakt. Deze fase bevat veel fouten en experimenten. We proberen op een nieuwe plek te leven, tijd door te brengen met nieuwe mensen, ons lichaam en zijn sensaties te testen.
Tijdens mijn Tweede Stage heb ik gereisd en 50 landen bezocht. Mijn broer ging de politiek in. Ieder van ons doorloopt deze fase op zijn eigen manier.
De tweede fase gaat door totdat we tegen onze eigen beperkingen aanlopen. Ja, er zijn grenzen - wat Deepak Chopra en andere psychologische 'goeroes' je ook vertellen. Maar echt, je eigen beperkingen ontdekken is geweldig.
Hoe hard je ook je best doet, iets zal nog steeds slecht aflopen. En je moet weten wat het is. Ik ben bijvoorbeeld niet genetisch geneigd om een geweldige atleet te worden. Ik heb veel moeite en zenuwen gestoken om dit te begrijpen. Maar zodra het besef bij me opkwam, kalmeerde ik. Deze deur is gesloten, dus is het de moeite waard om door te breken?
Sommige activiteiten werken gewoon niet voor ons. Er zijn anderen die we leuk vinden, maar dan verliezen we interesse in hen. Bijvoorbeeld om te leven als een tumbleweed. Verander seksuele partners (en doe het vaak), hang elke vrijdag aan de bar en nog veel meer.
Niet al onze dromen kunnen uitkomen, dus we moeten zorgvuldig kiezen wat het waard is om echt in te investeren en onszelf te vertrouwen.
Grenzen zijn belangrijk omdat ze ons ertoe brengen te begrijpen dat onze tijd niet oneindig is en dat we die aan iets belangrijks moeten besteden. Als je tot iets in staat bent, wil dat nog niet zeggen dat je het moet doen. Alleen omdat je bepaalde mensen leuk vindt, wil nog niet zeggen dat je bij hen moet zijn. Dat je veel mogelijkheden ziet, betekent niet dat je ze allemaal moet gebruiken.
Sommige veelbelovende acteurs zijn obers op 38-jarige leeftijd en wachten twee jaar voordat ze worden gevraagd om auditie te doen. Er zijn startups die al 15 jaar niet in staat zijn iets waardevols te creëren en bij hun ouders wonen. Sommige mensen kunnen geen langdurige relatie aangaan omdat ze het gevoel hebben dat ze morgen iemand beter zullen ontmoeten.
7 oefeningen om je levenswerk te vinden
Op een gegeven moment moeten we toegeven dat het leven kort is, dat niet al onze dromen kunnen uitkomen, dus moeten we zorgvuldig kiezen wat het waard is om echt in te investeren, en op onze keuze vertrouwen.
Mensen die vastzitten in fase twee besteden het grootste deel van hun tijd aan het overtuigen van het tegendeel. “Mijn mogelijkheden zijn eindeloos. Ik kan alles overwinnen. Mijn leven is continue groei en ontwikkeling.” Maar het is voor iedereen duidelijk dat ze gewoon tijd noteren. Dit zijn eeuwige tieners, altijd op zoek naar zichzelf, maar niets vindend.
Fase drie: toewijding
Dus je hebt je grenzen en «stopzones» gevonden (bijvoorbeeld atletiek of culinaire kunsten) en besefte dat sommige activiteiten niet langer bevredigend zijn (feesten tot de ochtend, liften, videogames). Je blijft bij wat echt belangrijk is en er goed in is. Nu is het tijd om je plaats in de wereld in te nemen.
De derde fase is de tijd van consolidatie en afscheid van alles wat je kracht niet waard is: met vrienden die je afleiden en terugtrekken, hobby's die tijd vergen, met oude dromen die niet meer uitkomen. In ieder geval in de nabije toekomst en op de manier die we verwachten.
Wat nu? Je investeert in wat je het meest kunt bereiken, in de relaties die echt belangrijk voor je zijn, in één hoofdmissie in je leven: de energiecrisis verslaan, een geweldige game-ontwerper worden of twee tomboys grootbrengen.
Degenen die zich fixeren op fase drie kunnen het constante streven naar meer meestal niet loslaten.
De derde fase is de tijd van maximale onthulling van je potentieel. Dit is waar je van zal worden gehouden, gerespecteerd en herinnerd. Wat laat je achter? Of het nu gaat om wetenschappelijk onderzoek, een nieuw technologisch product of een liefdevol gezin, door de derde fase gaan betekent een wereld achterlaten die een beetje anders is dan die was voordat je verscheen.
Het eindigt wanneer er een combinatie is van twee dingen. Ten eerste heb je het gevoel dat je genoeg hebt gedaan en dat het onwaarschijnlijk is dat je je prestaties zult overtreffen. En ten tweede ben je oud en moe geworden en begon je te merken dat je vooral op het terras wilt zitten, martini's nipt en kruiswoordpuzzels wilt oplossen.
Degenen die zich fixeren op het derde stadium kunnen het constante verlangen naar meer meestal niet opgeven. Dit leidt ertoe dat ze zelfs als ze 70 of 80 zijn, niet in staat zullen zijn om van vrede te genieten, opgewonden en ontevreden blijven.
Vierde etappe. Erfenis
Mensen bevinden zich in dit stadium nadat ze ongeveer een halve eeuw hebben besteed aan wat het meest significant en belangrijk was. Ze werkten goed. Ze hebben alles verdiend wat ze hebben. Misschien creëerden ze een gezin, een liefdadigheidsstichting, die een revolutie teweegbracht in hun vakgebied. Nu hebben ze een leeftijd bereikt waarop krachten en omstandigheden het niet meer toelaten hoger te klimmen.
Het doel van het leven in de Vierde Fase is niet zozeer het nastreven van iets nieuws, maar het zorgen voor het behoud van verworvenheden en de overdracht van kennis. Dit kan gezinsondersteuning zijn, advies aan jonge collega's of kinderen. Overdracht van projecten en bevoegdheden aan studenten of vertrouwenspersonen. Dit kan meer politiek en sociaal activisme betekenen - als je invloed hebt die je kunt gebruiken voor het welzijn van de samenleving.
Het vierde stadium is psychologisch belangrijk, omdat het het steeds groter wordende besef van de eigen sterfelijkheid draaglijker maakt. Het is belangrijk dat iedereen het gevoel heeft dat zijn leven iets betekent. De zin van het leven, waar we voortdurend naar op zoek zijn, is onze enige psychologische verdediging tegen de onbegrijpelijkheid van het leven en de onvermijdelijkheid van onze eigen dood.
Deze betekenis verliezen of missen terwijl we de kans hadden, is de vergetelheid onder ogen zien en ons laten verteren.
Waar gaat het allemaal om?
Elke levensfase heeft zijn eigen kenmerken. We hebben niet altijd controle over wat er gebeurt, maar we kunnen wel bewust leven. Bewustzijn, begrip van iemands positie op het levenspad is een goed vaccin tegen slechte beslissingen en passiviteit.
In de eerste fase zijn we volledig afhankelijk van de acties en goedkeuring van anderen. Mensen zijn onvoorspelbaar en onbetrouwbaar, dus het belangrijkste is om zo vroeg mogelijk te begrijpen wat woorden waard zijn, wat onze sterke punten zijn. Dat kunnen we onze kinderen ook leren.
In fase twee leren we zelfredzaam te zijn, maar nog steeds afhankelijk van externe aanmoediging - we hebben beloningen, geld, overwinningen, veroveringen nodig. Dit is iets waar we controle over hebben, maar op de lange termijn zijn roem en succes ook onvoorspelbaar.
In fase drie leren we voort te bouwen op de bewezen relaties en paden die betrouwbaar en veelbelovend zijn gebleken in fase twee. Ten slotte vereist de vierde fase dat we ons kunnen vestigen en vasthouden aan wat we hebben gewonnen.
In elke volgende fase wordt geluk meer ondergeschikt aan ons (als we alles goed hebben gedaan), meer gebaseerd op onze interne waarden en principes en minder op externe factoren. Als je eenmaal hebt vastgesteld waar je bent, weet je waar je je op moet richten, waar je middelen moet investeren en waar je je stappen moet richten. Mijn circuit is niet universeel, maar het werkt voor mij. Of het voor u werkt - beslis voor uzelf.
Over de auteur: Mark Manson is een blogger en ondernemer die bekend staat om provocerende berichten over carrière, succes en de zin van het leven.