Getuigenis: Samuel's ongefilterde interview, @samueletgaspard op Instagram

Ouders: Hoe kwamen jullie op het idee om thuisblijfvader te worden?

Samuel: Ik was derdejaars geneeskundestudent toen Léa, mijn vrouw, zwanger raakte. Het beroep van arts trok me aan, maar de studies en het leerlingwezen beviel me totaal niet. De aankondiging van deze zwangerschap versnelde mijn beslissing en herdefinieerde mijn vooruitzichten. Ik begreep beter wat het belangrijkste was, en toen Gaspard werd geboren, was het duidelijk mijn prioriteit om hem speciale aandacht te schenken.

Wat is volgens jou het beeld van een thuisblijvende vader vandaag?

Het is nog steeds vrij negatief, meer onbegrepen dan dat van de thuisblijfmoeder. Het levert geen geld op, dus voor veel mensen is het geen baan… Soms bekritiseer ik mijn keuze als ik kritiek krijg op sociale netwerken. Het komt ook voor dat ik er niet bij stilsta. Ik erken dat het een echte luxe is om deze keuze te kunnen maken, deze tijd te nemen.

Waar vind je dagelijks herkenning?

Vooral Gaspard verwacht ik niet! Als we dankbaarheid van het kind verwachten, kunnen we ervoor zorgen dat hij zich schuldig voelt, vast komt te zitten, teleurgesteld in zijn eigen verwachting. De beloning is het kind zelf, wat hij dan in staat zal zijn om terug te keren naar de samenleving, omdat we ons best hebben gedaan om hem te helpen autonoom en vrij te worden, in staat om met hen om te gaan. anderen met respect, empathisch zijn …

Hoe zou u uw vader-zoonrelatie omschrijven?

Het is niet perfect, maar we hebben een zeer goede relatie, veel intimiteit, van medeplichtigheid. We begrijpen snel de emoties van de ander, we voelen allemaal onze energieën. Dit is ongetwijfeld wat het vaderlijke instinct wordt genoemd, nou ik zeg liever het ouderlijk instinct.

Hoe zijn je dagen?

Uiteraard werd er een schema opgesteld. Gaspard wordt rond 8 uur wakker. We ontbijten met z'n drieën, we hebben wat rust nodig met zachte muziek. Als Léa naar haar werk vertrekt, doen we een creatieve activiteit, bouwen, tekenen, plasticine of een wandeling naar de markt. Na de maaltijd en het rustige weer gaan we naar het park, of we maken een wandeling, of een meer cultureel bezoek met andere ouders en hun kinderen of we spelen in het huis, de tuin, we maken hutten. Daarna een kleine sportsessie met mij, bad en maaltijd. Het is Léa die het verhaal leest, maar bij mij valt Gaspard rond 20 uur in slaap.

Kook je met Gaspard?

Ja, meerdere keren per dag. Hij staat op zijn kleine uitkijktoren, hij neust, knabbelt, snijdt ... Zijn zoetekauw is chocolade, vooral de ganache voor de taarten ... We maken ook graag pizza's, frangipane-pannenkoeken. Ik heb zelfs meegeschreven aan een kookboek genaamd "In de keuken met papa"!

Niemand helpt je?

We hebben een huishoudster een halve dag per week. Aan de andere kant voor de was helpt hij me veel, hij heeft zijn kleine kledingrek! En sinds een jaar komt er twee middagen per week een oppas thuis. En Léa neemt het 's avonds en in het weekend over.

Zijn er moeilijke tijden?

Ja, soms ben ik moe, ik heb rust nodig. Terwijl Gaspard nog steeds energie over heeft, vooral tijdens perioden van opsluiting. Op deze momenten doe ik er alles aan om goed te communiceren, niet te schreeuwen, hem voor te stellen naar zijn kamer te gaan en op wat djembés te knallen!

Welk advies heb je voor degenen die terughoudend zijn om thuisblijfvader te worden?

Voor degenen die gepassioneerd zijn door thuisonderwijs, is de ontwikkeling van kinderen geweldig. Maar forceer jezelf niet, het zou voor iedereen schadelijk zijn. Als we het diepe gevoel hebben dat deze situatie bij ons past, moeten we op onszelf vertrouwen. We missen rolmodellen en veel sociale normen werken tegen dit instinct. Je kunt ook een tijdje thuisblijfouder worden. Van mijn kant, vanaf september (Gaspard gaat naar school), begin ik aan een project, het is een beslissing die ik rustig neem.