CAW's zijn zeer divers en hun verschijningsvormen zijn zeer gevarieerd. Wat ze gemeen hebben: ze worden gekenmerkt door verstoord eetgedrag en hun relatie met voedsel, en hebben een potentieel ernstige negatieve impact op de menselijke gezondheid.

Anorexia nervosa (restrictief type of geassocieerd met te veel eten)

Anorexia is de eerste TCA die is beschreven en herkend. We spreken van anorexia nervosa, of nerveus. Het wordt gekenmerkt door een intense angst om dik te zijn of te worden, en daarom een ​​sterk verlangen om af te vallen, overmatige dieetbeperkingen (die zo ver gaan als een weigering om te eten), en een misvorming van het lichaam. lichaamsbeeld. Het is een psychiatrische stoornis die vooral vrouwen treft (90%) en die zich meestal manifesteert tijdens de adolescentie. Aangenomen wordt dat anorexia 0,3% tot 1% van de jonge vrouwen treft.

De karakteristieke kenmerken van anorexia zijn als volgt:

1. Vrijwillige beperking van voedsel- en energie-inname (of zelfs weigering om te eten) leidt tot overmatig gewichtsverlies en resulteert in een te lage body mass index in verhouding tot leeftijd en geslacht.
2. Intense angst om aan te komen of zwaarlijvig te worden, zelfs als ze dun zijn.
3. Vervorming van het lichaamsbeeld (jezelf dik of dik zien als je dat niet bent), ontkenning van het werkelijke gewicht en de ernst van de situatie.

In sommige gevallen wordt anorexia geassocieerd met episodes van eetbuien (eetbuien), dwz onevenredige inname van voedsel. De persoon "zuivert" zichzelf vervolgens om overtollige calorieën te elimineren, zoals braken of het gebruik van laxeermiddelen of diuretica.

Ondervoeding veroorzaakt door anorexia kan verantwoordelijk zijn voor veel symptomen. Bij jonge vrouwen verdwijnen de menstruaties meestal onder een bepaald gewicht (amenorroe). Spijsverteringsstoornissen (obstipatie), lethargie, vermoeidheid of kilte, hartritmestoornissen, cognitieve stoornissen en nierfunctiestoornissen kunnen optreden. Indien onbehandeld, kan anorexia leiden tot de dood.

Boulimia nervosa

Boulimia is een TCA die wordt gekenmerkt door overmatige of dwangmatige consumptie van voedsel (eetbuien) geassocieerd met zuiveringsgedrag (poging om ingenomen voedsel te elimineren, meestal door opgewekt braken).

Boulimia treft vooral vrouwen (ongeveer 90% van de gevallen). Geschat wordt dat 1% tot 3% van de vrouwen tijdens hun leven aan boulimia lijdt (het kunnen geïsoleerde episodes zijn).

Het wordt gekenmerkt door:

• terugkerende episodes van eetaanvallen (grote hoeveelheden voedsel in minder dan 2 uur slikken, met het gevoel de controle te verliezen)
• terugkerende "compensatoire" afleveringen, bedoeld om gewichtstoename te voorkomen (zuiveren)
• deze episodes komen gedurende 3 maanden minstens één keer per week voor.

Meestal hebben mensen met boulimia een normaal gewicht en verbergen ze hun 'toevallen', wat de diagnose moeilijk maakt.

Vreetbui syndroom

Eetbuien of "compulsieve" eetaanvallen lijken op boulimia (een onevenredige opname van voedsel en een gevoel van controleverlies), maar het gaat niet gepaard met compenserend gedrag, zoals braken of het nemen van laxeermiddelen.

Overeten wordt over het algemeen geassocieerd met verschillende van deze factoren:

• eet te snel;
• eet totdat u zich "te vol" voelt;
• eet grote hoeveelheden voedsel, zelfs als u geen honger heeft;
• alleen eten uit schaamte over de hoeveelheid gegeten voedsel;
• gevoel van walging, depressie of schuldgevoelens na de eetbui.

Overeten wordt in de overgrote meerderheid van de gevallen geassocieerd met obesitas. Het gevoel van verzadiging is verminderd of zelfs niet aanwezig.

Geschat wordt dat te veel eten (eetbuien, in het Engels) is de meest voorkomende TCA. Tijdens hun leven zou 3,5% van de vrouwen en 2% van de mannen ermee te maken krijgen¹.

Selectieve voeding

Deze nieuwe categorie van DSM-5, die vrij breed is, omvat: selectieve eet- en/of vermijdingsstoornissen (ARFID, voor Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis), die vooral betrekking hebben op kinderen en adolescenten. Deze stoornissen worden in het bijzonder gekenmerkt door een zeer sterke selectiviteit ten opzichte van voedingsmiddelen: het kind eet alleen bepaalde voedingsmiddelen, weigert ze veel (bijvoorbeeld vanwege hun textuur, hun kleur of hun geur). Deze selectiviteit heeft negatieve gevolgen: gewichtsverlies, ondervoeding, tekortkomingen. In de kindertijd of adolescentie kunnen deze eetstoornissen de ontwikkeling en groei belemmeren.

Deze stoornissen verschillen van anorexia doordat ze niet geassocieerd zijn met een verlangen om af te vallen of een vertekend lichaamsbeeld.².

Er zijn weinig gegevens over het onderwerp gepubliceerd en daarom is er weinig bekend over de prevalentie van deze aandoeningen. Hoewel ze in de kindertijd beginnen, kunnen ze soms aanhouden tot in de volwassenheid.

Bovendien kan walging of pathologische afkeer van voedsel, bijvoorbeeld na een verstikkingsepisode, op elke leeftijd voorkomen en zou in deze categorie worden ingedeeld.

Pica (inname van oneetbare stoffen)

de lul is een aandoening die wordt gekenmerkt door de dwangmatige (of terugkerende) inname van stoffen die geen voedsel zijn, zoals aarde (geofagie), stenen, zeep, krijt, papier, enz.

Als alle baby's een normale fase doormaken waarin ze alles wat ze vinden in hun mond stoppen, wordt deze gewoonte pathologisch wanneer deze aanhoudt of terugkeert bij oudere kinderen (na 2 jaar).

Het wordt meestal gevonden bij kinderen die anderszins autisme of een verstandelijke beperking hebben. Het kan ook voorkomen bij kinderen in extreme armoede, die lijden aan ondervoeding of bij wie de emotionele stimulatie onvoldoende is.

De prevalentie is niet bekend omdat het fenomeen niet systematisch wordt gerapporteerd.

In sommige gevallen zou pica in verband worden gebracht met ijzertekort: de persoon zou onbewust proberen om niet-voedselrijke stoffen in te nemen die rijk zijn aan ijzer, maar deze verklaring blijft controversieel. Gevallen van pica tijdens de zwangerschap (inname van aarde of krijt) worden ook gemeld³, en de praktijk maakt zelfs deel uit van de tradities van sommige Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen (geloof in de "voedzame" deugden van de aarde)^4,5.

Merycisme (verschijnsel van "rumineren", dat wil zeggen regurgitatie en rematication)

Merycisme is een zeldzame eetstoornis die resulteert in het oprispingen en "herkauwen" (kauwen) van eerder ingenomen voedsel.

Dit is geen braken of gastro-oesofageale reflux, maar eerder een vrijwillige regurgitatie van gedeeltelijk verteerd voedsel. Regurgitatie wordt moeiteloos gedaan, zonder maagkrampen, in tegenstelling tot braken.

Dit syndroom komt vooral voor bij zuigelingen en jonge kinderen, en soms bij mensen met een verstandelijke beperking.

Sommige gevallen van herkauwen bij volwassenen zonder verstandelijke beperking zijn beschreven, maar de algemene prevalentie van deze stoornis is onbekend.⁶.

andere aandoeningen

Er zijn andere eetstoornissen, ook al voldoen ze niet duidelijk aan de diagnostische criteria van de bovengenoemde categorieën. Zodra eetgedrag psychische klachten of fysiologische problemen veroorzaakt, moet het onderwerp van consultatie en behandeling zijn.

Het kan bijvoorbeeld een obsessie zijn met bepaalde soorten voedsel (bijvoorbeeld orthorexia, wat een obsessie is met "gezond" voedsel, zonder anorexia), of atypisch gedrag zoals nachtelijk overeten, tussen anderen.