Schizoïde persoonlijkheidsstoornis, of schizoïdie, wordt gedefinieerd door sociaal isolement geassocieerd met een desinteresse in sociale relaties. In tegenstelling tot andere persoonlijkheidsstoornissen blijft het contact met de werkelijkheid behouden. Psychologische follow-up kan de betrokkene in staat stellen open te staan ​​voor anderen.

Definitie van schizoïde persoonlijkheid

Een uitgebreid debat omringt de schizoïde persoonlijkheid. De assimilatie ervan met psychopathologie wordt betwist. Oorspronkelijk werd het gezien als een natuurlijke neiging van een persoon om meer belang te hechten aan het innerlijke leven dan aan de uiterlijke wereld. Deze desinteresse in sociale relaties werd destijds niet als een persoonlijkheidsstoornis beschouwd.

Door de jaren heen heeft het werk aan de schizoïde persoonlijkheid geleid tot de assimilatie ervan met een persoonlijkheidsstoornis. Schizoïde persoonlijkheidsstoornis, of schizoïdie, kan worden beschreven door de volgende kenmerken:

• een sociaal isolement;
• een desinteresse in het relationele leven;
• een overinvestering van de innerlijke wereld (geanimeerd door denkbeeldige relaties);
• een behouden contact met de werkelijkheid.

Gezien de kenmerken ervan kan de schizoïde persoonlijkheidsstoornis in zekere zin als een milde stoornis worden beschouwd. Het is te onderscheiden van meer ernstige aandoeningen zoals schizotypische persoonlijkheidsstoornis en schizofrenie. Deze twee stoornissen worden gekenmerkt door sociaal isolement, zoals een schizoïde persoonlijkheidsstoornis, maar gaan ook gepaard met verlies van contact met de realiteit.

Oorzaken en risicofactoren

De exacte oorsprong van de schizoïde persoonlijkheidsstoornis blijft moeilijk vast te stellen. De ontwikkeling ervan zou echter nauw verbonden zijn met significante en vroege traumatische ervaringen.

Diagnose van schizoïde persoonlijkheid

Schizoïde persoonlijkheidsstoornis wordt meestal gediagnosticeerd door een psycholoog. De persoon moet minimaal 4 van de onderstaande manifestaties overleggen:

• geen genegenheid zoeken voor hechte relaties, inclusief familierelaties;
• solitaire activiteiten zoeken en aannemen;
• een significante of zelfs totale desinteresse in seksuele relaties;
• een plezier gevoeld voor zeldzame activiteiten, soms voor geen;
• geen goede vrienden of vertrouwelingen, behalve ouders;
• een opmerkelijke onverschilligheid voor zowel de lof als de kritiek van anderen;
• emotionele onthechting, waardoor de indruk wordt gewekt van een "koud persoon".

De diagnose kan moeilijk te bevestigen zijn. Sommige manifestaties van een schizoïde persoonlijkheidsstoornis kunnen gemakkelijk worden verward met andere stoornissen zoals depressie.

Mensen met een schizoïde persoonlijkheid

Schizoïde persoonlijkheidsstoornis is momenteel slecht gedocumenteerd. De cijfers ontbreken, maar het lijkt erop dat het vaker mannen dan vrouwen betreft. Het zou vrij vroeg in de kindertijd verschijnen en zich blijven ontwikkelen tot adolescentie en volwassenheid.

Typische eigenschappen

De schizoïde persoonlijkheid kan op verschillende manieren tot uiting komen. De betrokkene kan zijn:

• op zichzelf gevouwen;
• afstandelijk;
• introvert;
• niet competitief;
• autonoom;
• solitair;
• verkoudheid;
• overgevoelig.

De getroffen persoon heeft meestal weinig of geen vrienden en geeft de voorkeur aan eenzame activiteiten. Ze weigert conflicten met anderen en vermijdt over het algemeen elk contact met anderen. Ze is niet erg spraakzaam, vertoont emotionele kilheid en toont weinig interesse in intieme relaties, al dan niet seksueel. Ze lijkt “in haar bubbel” te zijn en geeft de voorkeur aan activiteiten van intellectuele of concrete aard.

Bijbehorende aandoeningen

Schizoïde persoonlijkheid kan soms worden geassocieerd met andere aandoeningen zoals:

• sociale angst;
• angstaanvallen;
• depressieve episodes.

Het beheer van de schizoïde persoonlijkheid is psychologisch. Het bestaat erin de patiënt ertoe te brengen zich voor anderen open te stellen en groepsactiviteiten uit te oefenen. Het succes van de therapie is sterk afhankelijk van de welwillendheid van de betrokkene.

Onderzoek blijft de schizoïde persoonlijkheid beter begrijpen. Wanneer u wordt geconfronteerd met een kind of een geliefde die zich sociaal isoleert, is het raadzaam om advies in te winnen bij een gezondheidsdeskundige. Een vroege diagnose kan de hypothese van ernstigere aandoeningen uitsluiten en het succes van de therapie vergroten.