De Rodhesian Ridgeback is een sterke, gespierde hond met een rug op de ruglijn. Hij is kort, glanzend en glad. Haar jurk is min of meer licht tarwekleurig. Mannetjes meten 63 tot 69 cm bij de schoft voor gemiddeld 36,5 kg, terwijl vrouwtjes tussen 61 en 66 cm bij de schoft meten, voor ongeveer 32 kg. De staart is van gemiddelde lengte en wordt recht gedragen, licht naar boven gebogen.

De Rodhesian Ridgeback is geclassificeerd door de Fédération Cynologiques Internationale onder honden (Groep 6, sectie 3). (1)

De Rhodesian Ridgeback is inheems in de Kaapkolonie in Zuid-Afrika. Het is tot op de dag van vandaag het enige hondenras dat in deze regio voorkomt. De geschiedenis van het ras gaat terug tot de XNUMXe eeuw met de komst van de eerste Europeanen. Tijdens het verkennen van het binnenland van Kaap de Goede Hoop, ontdekten kolonisten de Hottentot-stammen en hun hond met een "kuif", dat wil zeggen haren die naar voren langs de ruggengraat staan. De enige andere bekende hond met dezelfde eigenschap wordt enkele duizenden kilometers verderop gevonden op het eiland Phu Quoc in de Golf van Siam.

Het was vanaf de XNUMXe eeuw dat de kolonisatoren, bij gebrek aan efficiënte honden voor de jacht, de Hottentot-kuifhond begonnen te gebruiken om hem te kruisen met Europese rassen.

In 1875 ondernam Pastor Charles Helm de reis van Swellendam in de Kaapprovincie van Zuid-Afrika naar Rhodesië. Hij werd vergezeld door twee van deze honden. Tijdens zijn verblijf in deze regio die het huidige Zimbabwe vormt, leende een wildjager genaamd Cornelius von Rooyen de twee honden om te gaan jagen. Onder de indruk van hun capaciteiten, begon hij onmiddellijk met fokken. Sindsdien zijn ze in grote aantallen gefokt in deze regio die hun naam heeft gegeven.

De eerste rasvereniging werd toen opgericht in 1922 in Bulawayo in Zuid-Rhodesië en in 1924 werd de Rhodesian Ridgeback officieel erkend door de Zuid-Afrikaanse Kennel Union als een apart ras. Tegenwoordig is het een van de meest populaire honden in Zuid-Afrika. (2)

Rhodesian Ridgebacks zijn intelligente dieren. Deze kwaliteit kan snel een defect worden bij een slecht getrainde of slecht getrainde hond. Goed getraind is hij daarentegen een ideale metgezel, een goede jachtpartner of zelfs een waakhond.

Dit hondenras heeft een natuurlijke beschermende neiging ten opzichte van zijn familie. Het is dus niet nodig om hem op te leiden als waakhond. In plaats daarvan zouden deze natuurlijke voogdijkwaliteiten moeten worden aangevuld met een basisgehoorzaamheidstraining. De rasstandaard beschrijft hem ook als ” waardig, intelligent, afstandelijk naar vreemden, maar zonder agressie te tonen en zonder bang te zijn”. (1)

De Rhodesian Ridgeback is een over het algemeen gezonde hond, en volgens de 2014 Purebred Dog Health Survey van de UK Kennel Club vertoonde meer dan de helft van de onderzochte dieren geen tekenen van ziekte. De belangrijkste doodsoorzaken waren kanker (type niet gespecificeerd) en ouderdom. (3)

Net als andere rashonden is hij echter vatbaar voor het ontwikkelen van erfelijke ziekten. Deze omvatten in het bijzonder heupdysplasie, dermale sinus, congenitale myotonie en hypothyreoïdie. (4-6)

Coxofemorale dysplasie

Coxofemorale dysplasie is een erfelijke afwijking van het heupgewricht die resulteert in pijnlijke slijtage, tranen, ontstekingen en artrose.

Diagnose en beoordeling van het stadium van dysplasie wordt voornamelijk gedaan door röntgenfoto's.

De progressieve ontwikkeling met de leeftijd van de ziekte bemoeilijkt de detectie en het beheer ervan. De eerstelijnsbehandeling is vaak ontstekingsremmende medicijnen of corticosteroïden om te helpen bij artrose. Chirurgische ingrepen, of zelfs het plaatsen van een heupprothese kunnen worden overwogen. Een goede medicatiebeheersing kan voldoende zijn om het leefcomfort van de hond te verbeteren. (4-6)

De dermoid sinus

Dermale sinus is een aangeboren aandoening van de huid. De ziekte wordt veroorzaakt door een afwijking tijdens de embryonale ontwikkeling. Dit leidt tot de vorming van een soort buisje dat de huid en het ruggenmerg verbindt. De sinus(sen) bevinden zich meestal bij de haarkam op de dorsale lijn en wordt gekenmerkt door zwelling of cysten.

De zwaartekracht is variabel afhankelijk van de diepte en het type sinus. In meer ernstige gevallen kunnen er neurologische symptomen en secundaire meningeale infecties of myelitis zijn. Meestal blijven de ontstekingen of infecties beperkt tot de tubulus na een kortere of langere asymptomatische periode.

De diagnose wordt gesteld door een biopsie en een specifiek radiografisch onderzoek waarmee het verloop van de sinus, de fistulografie, zichtbaar kan worden gemaakt. Analyse van het hersenvocht is ook nodig om de betrokkenheid van het centrale zenuwstelsel te beoordelen.

De therapeutische behandeling bestaat uit een antibioticabehandeling om de superinfectie te beperken, evenals een operatie om de sinus te corrigeren. De prognose is over het algemeen goed als de hond geen neurologische schade heeft. (4-6)

Congenitale myotonie

Congenitale myotonie is een afwijking in de spierontwikkeling die wordt gekenmerkt door een toename van de spierontspanningstijd na contractie. De eerste klinische symptomen verschijnen vanaf de eerste levensweken. De gang is stijf, de ledematen zijn abnormaal uit elkaar en de spieren zijn vergroot.

De diagnose wordt gesteld op een spierbiopsie en er is ook een genetische test.

Meestal stabiliseert de ziekte rond de leeftijd van zes maanden of een jaar en is het mogelijk om het comfort van de hond te verbeteren door middel van medicamenteuze behandeling, maar er is geen genezing. (4-6)

Hypothyreoïdie

Hypothyreoïdie is een storing in de productie van schildklierhormonen. Het is meestal te wijten aan auto-immuun vernietiging van de schildklier.

De symptomen zijn zeer talrijk, omdat deze hormonen een belangrijke rol spelen voor verschillende sleutelfuncties van het lichaam. We zien onder andere vermoeidheid, gewichtstoename, temperatuurdaling en extreme kilte, verhoogde vatbaarheid voor infecties, enz.

Door de veelheid aan symptomen kan de diagnose moeilijk zijn. Het is voornamelijk gebaseerd op schildklierhormoontests en bloedonderzoeken die een hoog cholesterolgehalte aantonen.

De hond moet levenslang worden behandeld met synthetische schildklierhormoonvervanging. (4-6)

Het ras is atletisch en vereist daarom regelmatige oefensessies.