Het begrip repressie, een zeer belangrijk principe in de psychoanalyse, verscheen als concept bij Freud, hoewel Shopenhauer het al had genoemd. Maar wat onderdrukken?

Met verdringing begint de ontdekking van het onbewuste. De theorie van verdringing is geen eenvoudige vraag, omdat ze afhangt van het idee, dat we, niet altijd goed bewust, hebben van het onbewuste, van wat onbewust is of van wat er onbewust gebeurt.

Om te begrijpen hoe repressie werkt, is het daarom noodzakelijk om Sigmund Freuds opvatting van de geest te herzien. Voor hem was de menselijke geest een beetje als een ijsberg: de piek die boven het water te zien is, vertegenwoordigt de bewuste geest. Het deel dat onder water staat maar nog wel zichtbaar is, is het voorbewuste. Het grootste deel van de ijsberg onder de waterlijn is onzichtbaar. Het is het onbewuste. Het is de laatste die een zeer krachtige invloed heeft op de persoonlijkheid en mogelijk kan leiden tot psychische problemen, die van invloed kunnen zijn op het gedrag, ook al zijn we ons misschien niet bewust van wat er is.

Door patiënten te helpen hun onbewuste gevoelens te ontdekken, begon Freud te denken dat er een proces was dat onaanvaardbare gedachten actief verborg. Repressie was het eerste verdedigingsmechanisme dat door Freud in 1895 werd geïdentificeerd en hij geloofde dat dit het belangrijkste was.

Repressie is het wegduwen van de eigen verlangens, impulsen, verlangens die niet bewust kunnen worden omdat ze beschamend, te pijnlijk of zelfs verwerpelijk zijn voor het individu of voor de samenleving. Maar ze zullen onbewust in ons blijven. Want het is niet alles om te zeggen, uit te drukken, te voelen. Wanneer een verlangen bewust probeert te worden en het niet lukt, is het een afweermechanisme in de psychoanalytische zin van het woord. Repressie is de onbewuste blokkering van onaangename emoties, impulsen, herinneringen en gedachten van de bewuste geest.

Zoals Freud uitlegt: “Er heeft een 'gewelddadige opstand' plaatsgevonden om de weg naar het bewustzijn van de gewraakte psychische handeling te blokkeren. Een waakzame bewaker herkende de beledigende agent, of ongewenste gedachte, en meldde het aan de censuur”. Het is geen ontsnapping, het is geen veroordeling van de drift of het verlangen, maar het is de handeling van het op afstand houden van het bewuste. Een tussenoplossing om schuldgevoelens en angstgevoelens tot een minimum te beperken.

Maar toch, waarom is deze gedachte ongewenst? En wie herkende het als zodanig en censureerde het? Ongewenst denken is ongewenst omdat het ongenoegen oplevert, waardoor de mechanica in beweging komt, en repressie het gevolg is van investeringen en tegeninvesteringen in verschillende systemen.

Hoewel pushback in eerste instantie effectief kan zijn, kan het op den duur leiden tot meer angst. Freud geloofde dat repressie kan leiden tot psychische problemen.

Onderzoek heeft het idee ondersteund dat selectief vergeten een manier is waarop mensen het bewustzijn van ongewenste gedachten of herinneringen blokkeren. Vergeten, veroorzaakt door het ophalen, vindt plaats wanneer het oproepen van bepaalde herinneringen leidt tot het vergeten van andere gerelateerde informatie. Zo kan het herhaaldelijk oproepen van bepaalde herinneringen ertoe leiden dat andere herinneringen minder toegankelijk worden. Traumatische of ongewenste herinneringen kunnen bijvoorbeeld vergeten worden door het herhaaldelijk ophalen van positievere herinneringen.

Freud geloofde dat dromen een manier zijn om in het onderbewustzijn te gluren, de onderdrukte gevoelens kunnen opduiken in de angsten, zorgen en verlangens die we in deze dromen ervaren. Een ander voorbeeld waarvan verdrongen gedachten en gevoelens zich kunnen openbaren volgens Freud: uitglijders. Deze tongslippen kunnen, zegt hij, heel onthullend zijn, en laten zien wat we op een onbewust niveau over iets denken of voelen. Soms kunnen fobieën ook een voorbeeld zijn van hoe onderdrukt geheugen gedrag kan blijven beïnvloeden.

De theorie van repressie wordt beschouwd als een beladen en controversieel concept. Het heeft lange tijd gediend als een centraal idee in de psychoanalyse, maar er zijn een aantal kritieken geweest die de geldigheid en zelfs het bestaan ​​van repressie in twijfel hebben getrokken.

De kritiek van de filosoof Alain heeft precies betrekking op deze ondervraging van het onderwerp die zou worden geïmpliceerd door de Freudiaanse theorie: Alain verwijt Freud dat hij in ieder van ons een "andere ik" heeft uitgevonden (een "slechte engel", een "duivelse adviseur" die zou ons kunnen helpen om de verantwoordelijkheid die we hebben voor onze acties in twijfel te trekken.

We zouden, wanneer we ons wilden verlossen van een van onze acties of de gevolgen ervan, dit "dubbel" kunnen inroepen om te bevestigen dat we ons niet slecht hebben gedragen, of dat we niet anders zouden kunnen, dan is deze actie uiteindelijk niet van ons ... Hij is van mening dat de theorie van Freud niet alleen onjuist, maar ook gevaarlijk is, omdat het, door de soevereiniteit die het subject over zichzelf zou moeten hebben te betwisten, de weg opent naar alle ontsnappingsroutes, een alibi verschaft voor degenen die aan hun morele verantwoordelijkheid willen ontsnappen. .