Radiculalgie is pijn van nerveuze oorsprong. Deze pijn wordt radiculair genoemd omdat het de wortel van de zenuwen aantast. Deze aandoening wordt vaak veroorzaakt door de compressie van een spinale zenuw (bevestigd aan de wervelkolom) aan de wortel. Een dergelijke compressie kan het gevolg zijn van artrose van de wervelkolom, een hernia of zelfs een bot- of zenuwtumor. Etymologisch is de term radiculalagie gevormd uit het Latijnse "radicula", verkleinwoord van radix wat wortel betekent, en van het achtervoegsel van Griekse oorsprong "algie", wat pijn betekent. Deze pijn is vaak erg intens. Het manifesteert zich langs het pad van de zenuw. Beginnend bij de wervelkolom, strekt het zich uit tot de bovenste of onderste ledematen en gaat vaak gepaard met gevoeligheidsstoornissen.

Multifactoriële pijn

Radiculalgie is in feite multifactorieel: het combineert zowel mechanische als chemische factoren. De meest voorkomende mechanische factoren zijn belasting, zoals het tillen van een zware last, valse bewegingen zoals het draaien van het lichaam. Wat betreft de meest voorkomende chemische factoren, ze hebben betrekking op het eenvoudige contact van de zenuw met het weefsel tussen de schijven, dat een ontstekingsreactie kan veroorzaken. Dit zal leiden tot een vermindering van de snelheid van zenuwgeleiding.

Diagnose van radicale pijn

De diagnose radiculalgie is gebaseerd op neuroimaging (computertomografie of magnetische resonantiebeeldvorming) van het getroffen gebied. Soms is het ook nodig om elektrofysiologisch onderzoek uit te voeren. Als de beeldvorming geen anatomische afwijking aantoont, zal de analyse van het hersenvocht het mogelijk maken om infectieuze of inflammatoire oorzaken te zoeken. Daarnaast zal ook nuchtere bloedsuiker worden onderzocht op mogelijke diabetes.

Wortelkanaalaandoeningen worden veroorzaakt door chronische of acute hypertensie die een zenuwwortel in of nabij de wervelkolom aantast. De pijn komt dus meestal van de compressie van deze zenuwwortel ter hoogte van een wervel en kan worden veroorzaakt door:

• een hernia tussenwervelschijf. Dit is het uiterlijk van een hernia ter hoogte van de schijf tussen twee wervels;
• botmisvormingen veroorzaakt door reumatoïde artritis of osteoartritis, die individuele zenuwwortels kunnen comprimeren. Zo kan slijtage van de tussenwervelschijf door bijvoorbeeld artrose leiden tot radiculalgie;
• een vernauwing van het wervelkanaal in het midden van de wervels van de onderrug, waardoor de zenuwwortels worden bekneld;
• de ontwikkeling van een bot- of zenuwtumor;
• bovendien kan het optreden van postoperatieve radiculalgie ook optreden na een schijfoperatie.

Eerste oorzaak van radiculalgie: hernia

Een hernia is de nummer één oorzaak van wortelpijn. De klassieke verklaring is die van mechanische compressie of vervorming van de zenuwwortels, de primaire oorzaak van pijn. U moet echter ook weten dat radiculalgie kan worden veroorzaakt door een inflammatoire of immuuncomponent die kan optreden bij een hernia. De resultaten van een wetenschappelijk onderzoek toonden aan dat veranderingen in de T-celsubsets van perifeer bloed optreden als gevolg van verzakking van lumbale tussenwervelschijven. De auteurs van het onderzoek concludeerden dat immunologische mechanismen waarschijnlijk betrokken zijn bij de pijn die gepaard gaat met een hernia. Bovendien zou een toename van bepaalde cytokines ook kunnen bijdragen aan radiculaire pijn.

De meest voorkomende symptomen van radiculalgie zijn:

• zeer vaak acute pijn;
• tintelingen, gevoelloosheid, tintelingen;
• zwakte van ledematen of zelfs verlamming;
• anesthesie van de huid;
• bovendien kan hoesten, niezen of duwen de pijn verergeren.

De behandeling van chronische pijn is complex, waarbij paracetamol en steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen vaak slechts gedeeltelijk effectief zijn en langdurig gebruik van NSAID's een aanzienlijk risico vormen.

De behandeling van radiculalgie is zowel gericht op het verlichten van de pijn als op het beperken van de door haar veroorzaakte handicap. De behandeling is vooral gebaseerd op medicamenteuze behandeling, evenals revalidatie door een fysiotherapeut die de spanning van de wervelkolom zal verlichten.

Medicijnen

• Pijnstillers (pijnstillers): vaak is paracetamol, een stadium I-pijnstiller, onvoldoende. Het kan daarom worden gecombineerd met cafeïne, codeïne of zelfs tramadol. Wat morfines (niveau III-analgetica) betreft, deze moeten spaarzaam worden gebruikt en worden gereserveerd voor hyperalgetische radiculalgie;
• Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's): ketoprofen, diclofenac en naproxen worden vaak voorgeschreven in combinatie met stap II-analgetica. Hun pijnstillende effect is niet superieur aan pijnstillers alleen. Ze mogen niet langer dan tien dagen tot twee weken worden gebruikt. Als de pijn na een paar dagen stoppen terugkeert, kunnen ze voor een langere periode worden voorgeschreven;
• Anti-epileptica: pregabaline, gabapentine en pregabapentine zijn moleculen die worden gebruikt omdat ze inwerken op de zenuwvezel zelf;
• Behandeling met corticosteroïden: prednison en prednisolon zijn tweedelijns corticosteroïden als niet is aangetoond dat niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen effectief zijn tegen pijn. Ze worden afgegeven in een korte periode van zeven tot tien dagen. Ze kunnen ook via infiltratie worden toegediend, waardoor een hoge concentratie actief product op het pijnniveau kan worden afgegeven. Ze zijn in wezen alleen geïndiceerd als er geen verbetering is na drie weken medicamenteuze behandeling.

Niet-medicamenteuze behandelingen

• Lombostat: het is een harde schaal op maat gemaakt door een orthopedisch technicus. In plastic, leer en staal, zelfs gips of hars, maakt de lendensteun relatieve immobilisatie van de lendenwervels mogelijk, door middel van een ondersteuning die zich uitstrekt van de zijkant van het bekken tot de laatste ribben. Zijn actie is om een ​​lumbale blokkade te bereiken door de romp aan het bekken te bevestigen. Concreet maakt het het dus mogelijk om valse bewegingen te vermijden en een rust van de rug te garanderen. Bovendien vermindert het de spanningen die op de wervels worden uitgeoefend;
• Revalidatie: Revalidatiesessies door de fysiotherapeut helpen de spanning in de wervels te verlichten en maken het mogelijk om de inspanning opnieuw te trainen om uw rug weer op de been te krijgen. Zelfs bij pijn is het erg belangrijk om mobiel en actief te blijven. Het doel van deze training is om zijn spieren te versterken, zijn fysieke capaciteiten te verbeteren, en de beoefende oefeningen variëren van fietsen tot hardlopen, inclusief omhulsel, buikspieroefeningen, enz.;
• Yoga en zwemmen: de beoefening van deze twee sporten zal de wervelkolom ontspannen, maar ook spiercontracturen verlichten;
• Osteopathie: het helpt compressie te verminderen. Deze methode van onconventionele geneeskunde heeft dus tot doel een functionele stoornis te verlichten. Het is gebaseerd op handmatige manipulaties van het bewegingsapparaat en op myofasciale release-technieken;
• Chirurgie: het kan als laatste redmiddel worden gebruikt.

Preventie van radiculalgie

Om radiculalgie te voorkomen, moeten enkele tips worden onthouden, zoals:

• vermijd draaiende bewegingen van de romp als je iets achter je wilt pakken;
• geef de voorkeur aan rugzakken boven handtassen en gebruik beide schouders om de rugzak te dragen;
• of een goede houding aannemen tijdens het slapen, met name door een comfortabele matras en een kussen dat geen te grote hoek ter hoogte van de nek creëert.

Alternatieve therapieën

• Transcutane elektrische neurostimulatie;
• Thermotherapie;
• Acupunctuur;
• Ontspanning en meditatie: deze twee methoden maken het mogelijk om de angsten die leiden tot bewegingsangst weg te nemen, maar ook om angst en stress gerelateerd aan pijn te verlichten.