Inhoud
Wat is zwangerschapsvergiftiging?
Van een aanstaande moeder wordt gezegd dat ze zwangerschapsvergiftiging heeft - of pre-eclampsie-, wanneer ze hypertensie heeft (haar bloeddruk is 14/9 of hoger) en albumine in haar urine wordt aangetroffen. Deze verschijnselen gaan bijna altijd gepaard met zwelling van het gezicht, de handen of de enkels en treden op vanaf de 5e maand van de zwangerschap. Hoewel deze tekenen nog niet zichtbaar zijn, begint zwangerschapsvergiftiging zodra de placenta zich vormt. De oorzaak: slechte vascularisatie van de placenta die stoffen afscheidt die schadelijk zijn voor de bloedvaten. Dit verklaart waarom tijdens zwangerschapsvergiftiging complicaties kunnen optreden in verschillende organen (nieren, longen, lever, zenuwstelsel) van de moeder.
Bij baby's is de uitwisseling tussen de baarmoeder en de placenta verminderd en kan groeiachterstand optreden.
Wat zijn de symptomen van zwangerschapsvergiftiging?
Bepaalde signalen kunnen de aanstaande moeder waarschuwen en verschijnen geleidelijk of meer plotseling. Haar gezicht, handen of enkels zijn gezwollen en ze komt in korte tijd veel aan (bijvoorbeeld meer dan een kilo in een week). Hoofdpijn kan optreden, evenals visuele stoornissen of verhoogde gevoeligheid voor licht. Soms wordt oorsuizen gevoeld. In het kantoor van de dokter is de bloeddruk hoger dan 14/9 en bij onderzoek van de urine wordt albumine aangegeven door het verschijnen van een of twee kruisjes op de strip. Voor deze tekens is ziekenhuisopname noodzakelijk voor een volledige beoordeling van de moeder en de baby.
Zwangerschapsvergiftiging: wie zijn de vrouwen die risico lopen?
Er worden veel factoren genoemd om het optreden van zwangerschapsvergiftiging te verklaren. Sommige zijn gekoppeld aan de ziekte van een moeder, zoals obesitas, diabetes of hoge bloeddruk die bekend was vóór de zwangerschap. Anderen kunnen verband houden met zwangerschap of leeftijd. Toxemieën komen zelfs vaker voor bij moeders die een tweeling verwachten en bij vrouwen die ouder zijn dan 40 of jonger dan 18 jaar. Deze ziekte is ook belangrijker als het een eerste zwangerschap is. Onderzoekers kijken naar de vroege detectie, bij zwangere vrouwen, van bepaalde stoffen die verantwoordelijk zijn voor hypertensie.
Zwangerschapsvergiftiging: wat zijn de gevolgen voor moeder en baby?
Zwangerschapsvergiftiging verstoort de uitwisseling tussen moeder en foetus: de toevoer van voedingsstoffen en zuurstof wordt verminderd. Deze situatie kan leiden tot groeiachterstand (hypotrofie) en angst voor de baby. Voor moeders zijn de risico's in de eerste plaats gekoppeld aan het belang van hypertensie. Als het matig is en snel wordt verzorgd, zijn de gevolgen beperkt. Als het niet vroeg genoeg wordt ontdekt of slecht reageert op de behandeling, kan het op twee verschillende manieren gecompliceerd zijn: eclampsie en retroplacentaal hematoom. Eclampsie is het optreden van convulsies met soms bewustzijnsstoornissen bij de moeder. Retroplacentaal hematoom is een bloeding tussen de placenta en de baarmoeder. Door de bloeding komt een deel van de placenta los van de baarmoederwand. Zwangerschapsvergiftiging kan ook leiden tot nier- of leverdisfunctie.
Zwangerschapsvergiftiging: specifiek beheer
Ziekenhuisopname en volledige rust zijn essentieel wanneer zwangerschapsvergiftiging wordt vastgesteld. De bloeddruk wordt gecontroleerd, urine geanalyseerd en er wordt een volledig bloedonderzoek aangevraagd. Antihypertensiva worden voorgeschreven om complicaties te voorkomen. Op foetaal niveau maken echo's en dopplers het mogelijk om de impact op de groei van de baby te beoordelen. Het welzijn van de foetus wordt geverifieerd door middel van monitoring. Als de toxemie ernstig of vroeg is, wordt de moeder overgebracht naar een kraamkliniek van niveau III. De gynaecoloog kan dan besluiten om de bevalling op te wekken of een keizersnede uit te voeren. Toxemie-stoornissen verdwijnen binnen enkele dagen of weken na de geboorte.