Parvovirus is een ernstige en helaas veel voorkomende gastro-intestinale ziekte bij honden. Bij puppy's kan het vaak dramatische gevolgen hebben, die binnen enkele dagen tot de dood van het dier kunnen leiden. Daarom is het belangrijk om bijzonder waakzaam te zijn tijdens de eerste weken van het leven van het dier en waar het vandaan komt. Parvovirus is een van de verlammende ondeugden bij honden.

Parvovirus is een ziekte bij honden die wordt veroorzaakt door het parvovirus CPV2a of CPV2b. Hoewel het alle honden kan treffen, is deze ziekte vaak niet dodelijk bij volwassen honden, maar kan het ernstige gevolgen hebben bij jonge puppy's omdat het zich voornamelijk richt op zich ontwikkelende organen. De meest voorkomende vorm is hemorragische gastro-enteritis, vaak geassocieerd met een afname van de vorm van het dier. 

Het verantwoordelijke parvovirus is een heel klein virus (20 tot 25 nm). Het is een naakt en extreem droog virus, waardoor het zeer resistent is in de externe omgeving waar het enkele dagen of zelfs weken kan overleven. Dit virus is ook bestand tegen temperatuurveranderingen, waardoor pasteurisaties bij 60 ° van het materiaal niet effectief zijn, en bij zure pH, waardoor het vooral bij de pH van de maag kan overleven.

Parvovirus heeft een oraal-fecale cyclus. Het wordt in zeer grote hoeveelheden uitgestoten in de uitwerpselen van besmette dieren, en andere honden zullen besmet raken door aan een besmet oppervlak te likken of te snuiven. Door al deze kenmerken is parvovirus een ziekte met een zeer sterke besmettelijkheid en die moeilijk te verwijderen kan zijn.

De eerste symptomen verschijnen na een incubatietijd van 3 tot 5 dagen. Verschillende symptomen wijzen op parvovirus:

• Achteruitgang van het dier en verlies van eetlust;
• Aanzienlijke uitdroging;
• Hemorragische of niet-hemorragische diarree;
• Braken.

Deze symptomen zijn te wijten aan de manier waarop het virus werkt. Bij honden heeft het virus een sterke affiniteit voor het ontwikkelen van organen. Dus bij een puppy van minder dan 6 maanden oud zal het zich voornamelijk richten op de enterocyten, dat wil zeggen de cellen van de darm waarin het kan doordringen en zich vervolgens kan vermenigvuldigen. Eenmaal in voldoende aantallen vermenigvuldigd, veroorzaakt het necrose en vervolgens de explosie van de cel, waardoor de nieuwe virussen vrijkomen die in de darm zijn gecreëerd. Het is deze lysis van de cellen van de darm die verklaart waarom de symptomen van parvovirus in wezen spijsverterings- en hemorragische symptomen zijn.

Parvovirus veroorzaakt ook vaak schade aan het immuunsysteem, waaronder een afname van het aantal circulerende witte bloedcellen. Het dier is dan gevoeliger voor secundaire bacteriële infecties.

De diagnose van parvovirus kan worden gesteld door uw dierenarts, wanneer hij een aantal van de bovenstaande symptomen identificeert, die hem naar deze ziekte zullen leiden. Soms kan de diagnose worden voltooid met een volledig bloedbeeld dat lymfopenie vertoont. De definitieve diagnose wordt gesteld door een ELISA-test op de ontlasting.

Helaas is er geen echt effectieve behandeling voor dit virus. Uw dierenarts zal dan een symptomatische behandeling opzetten om het dier te ondersteunen terwijl zijn immuunsysteem het virus elimineert. Deze behandeling combineert anti-emetica, anti-diarree, anti-hemorragische middelen en antibiotica om secundaire bacteriële infecties te voorkomen. Naast deze behandeling is het essentieel om het jonge dier aanzienlijk te hydrateren, omdat het vaak deze uitdroging is die het kan doden. Dit wordt meestal uitgevoerd door een infusie die ziekenhuisopname van het dier vereist.

Om van de ziekte af te komen, is het noodzakelijk om gezondheidsprofylaxe te combineren met al deze behandelingen. De besmettelijkheid van de ziekte en de resistentie ervan zorgen er immers voor dat er vaak veel virussen in de externe omgeving zijn. De leefruimten van het dier moeten systematisch worden schoongemaakt en vervolgens worden gedesinfecteerd met bleekmiddel. Zieke dieren moeten in quarantaine worden geplaatst omdat ze het virus blijven uitscheiden. Volwassenen moeten worden gevaccineerd omdat het vaak reservoirs van virussen zijn die ze asymptomatisch kunnen afstoten. Tot slot zijn in omgevingen waar veel dieren aanwezig zijn (kennels, fokkerij, etc.) vaak een kruipruimte en noodvaccinatie nodig om de vicieuze cirkel van het virus te doorbreken.

Tegen deze ziekte, zoals vele andere, is preventie de beste behandeling. Parvovirus is een van de basisvaccinaties voor jonge honden. Als de moeder goed is gevaccineerd, geeft ze de puppy's bescherming door middel van antilichamen die tijdens de dracht en tijdens het geven van borstvoeding worden overgedragen. Deze zijn meestal voldoende om de pups de eerste 8 weken te beschermen. Zodra deze 8 weken zijn verstreken, is het essentieel om uw puppy te laten vaccineren. In risicogebieden of endemische gebieden kan vaccinatie van puppy's worden verwacht en elke 10 tot 15 dagen gedurende maximaal 12 weken worden herhaald, waarbij een langere immuniteit optreedt.