Oppervlakkige veneuze trombose, gewoonlijk paraflebitis genoemd, verwijst naar de obstructie van een ader door een bloedstolsel. Het is een frequente en milde ziekte, die gemakkelijk te behandelen is. Wat zijn de symptomen ? Hoe wordt de diagnose gesteld?

Een flebitis (veneuze trombose) is een oude term en wordt nog steeds vaak gebruikt om een ​​bloedstolsel "trombus" aan te duiden dat een diepe of oppervlakkige ader vormt en gedeeltelijk of volledig blokkeert. Twee soorten veneuze netwerken bestaan ​​naast elkaar: het diepe veneuze netwerk en het oppervlakkige veneuze netwerk. 

Als het verschijnt op een spatader die zichtbaar is onder de huid, dan kunnen we spreken van "oppervlakkige veneuze trombose". Oppervlakkige flebitis is niet ernstig als het geïsoleerd is, maar aangezien de netwerken communiceren, kan het zich verspreiden en gecompliceerd worden door diepe veneuze trombose.

De verschillende oorzaken zijn: 

• Bij een paraflebitis kan het stolsel ontstaan ​​in een oppervlakkige ader, een kleine ader die zich tussen de huid en de spieren bevindt (saphena ader). De saphena aderen maken deel uit van een oppervlakkig netwerk van aderen die zich onder de huid bevinden en die de plaats van spataderen kunnen zijn. Spataderen ontstaan ​​spontaan of in aanwezigheid van risicofactoren en blijven de meest voorkomende oorzaak van paraflebitis in de benen;
• Paraflebitis die ontstaat in een "gezonde" ader is vaak kenmerkend voor een onderliggende aandoening zoals een genetisch of verworven defect in de bloedstolling, kanker of een zeldzame inflammatoire vaatziekte (ziekte van Behçet, ziekte van Burger);
• Een teken van veneuze insufficiëntie kan een indicatie zijn van de komst van paraflebitis.

Helaas zijn de borden niet altijd even precies. Het resulteert echter in het optreden van een stekende pijn die meerdere dagen kan aanhouden. De spatader lijkt dan gezwollen, rood, heet, verdikt en voelt moeilijk aan, wat functioneel ongemak veroorzaakt. Daarnaast is het vooral van belang waakzaam te blijven in geval van geassocieerde risicofactoren.

In geval van oppervlakkige flebitis wordt de diagnose gesteld tijdens het onderzoek, maar een veneuze Doppler-echografie is nuttig om het bestaan ​​van een geassocieerde diepe flebitis, die eens op de vier aanwezig is, uit te sluiten.

Het doel van de behandeling is om het bloed te verdunnen. Het is inderdaad noodzakelijk om een ​​verergering en een uitbreiding van het stolsel te voorkomen, wat zou kunnen:

• Vooruitgang naar het diepe veneuze netwerk en vervolgens leiden tot flebitis of diepe veneuze trombose;
• Migreren naar het hart en longembolie veroorzaken door de slagaders in de long te blokkeren.

In de overgrote meerderheid van de gevallen hecht het stolsel, zodra de behandeling begint, aan de wand en niet langer voortgeschreden dankzij een antistollingsbehandeling of compressiekousen.

Antistollingstherapie

Als eerste keuze worden directe orale anticoagulantia (DOA) gebruikt voor vele soorten trombose, afhankelijk van de symptomen en tekenen die tijdens het onderzoek worden gevonden: locatie, grootte en uitbreiding van het stolsel. Ze zijn gemakkelijker te gebruiken, hebben minder invloed op voedsel of andere behandelingen en vereisen geen regelmatige controle door middel van bloedonderzoek. 

Steunkousen

Naast medicamenteuze therapie kan in de vroege fase sokcompressie worden voorgeschreven. Ze helpen oedeem in het been te verlichten en pijn te verminderen. Het is zelfs mogelijk dat ze gedeeltelijk inwerken op de resorptie van het stolsel. Compressiesokken mogen uitsluitend overdag en gedurende een lange periode worden gedragen.

Er zijn verschillende klassen maar meestal zal een klasse 3 worden aangegeven (er zijn 4 klassen van toenemende drukkracht). Deze compressie zorgt voor de behandeling van spataderen.

Ten slotte is paraflebitis die optreedt in een spatader een argument om spataderen te behandelen om te voorkomen dat deze later terugkeert. Om dit te doen zullen onderzoeken worden gevraagd om de oorzaak te vinden. Onder deze onderzoeken vallen radiologische onderzoeken of bloedonderzoeken om bijvoorbeeld een familie- of genetische bloedafwijking op te sporen, waardoor het risico op flebitis wordt vergroot.

Afhankelijk van de resultaten kan de antistollingsbehandeling worden verlengd.

De volgende situaties kunnen het optreden van flebitis bevorderen:

• Veneuze stasis (het bloed stagneert in de aderen, door een te lang liggen of bewegingsloze houding. Dit is het belangrijkste element);
• Een bloedingsstoornis (uw bloed stolt gemakkelijker door ziekte of behandeling);
• Een wijziging van de wand van de ader (als een infuus gedurende lange tijd in een ader wordt geplaatst, kan de wand van de ader beschadigd raken en verstopt raken);
• Leeftijd ouder dan 40;
• obesitas;
• Roken;
• Immobilisatie (gips, verlamming, lange reis);
• Zwangerschap, anticonceptie of menopauzale hormoontherapie die oestrogeen bevat;
• Geschiedenis van flebitis;
• Kanker, kankerbehandeling (chemotherapie);
• Chronische ontstekingsziekte;
• Biologische genetische ziekten, geïdentificeerd door bloedonderzoek.

Meer algemene regels zijn ook nuttig voor de preventie van flebitis:

• Mobilisatie van uw spieren door wandelen en spieroefeningen;
• Hoogte van de voeten van het bed;
• Veneuze compressie door sokken die overdag worden gedragen;
• Veneuze compressie aanbevolen tijdens vliegreizen.