De OCD zou te wijten zijn aan een gebrek aan serotonine in de hersenen. De voornamelijk gebruikte medicijnen verhogen de hoeveelheid serotonine in de synapsen (verbinding tussen twee neuronen) door de heropname van deze laatste te voorkomen. Deze medicijnen worden serotonineheropnameremmers genoemd. Ze vergemakkelijken de passage van de nerveuze boodschap.

De belangrijkste voorgeschreven antidepressiva voor selectieve serotonineheropnameremmer (SSRI's) zijn:

• Fluvoxamine (Floxyfral® / Luvox®)
• Fluoxetine (Prozac®)
• Sertraline (Zoloft®)
• Paroxetine (Deroxat® / Paxil®)
• Escitalopram (Seroplex® / Lexapro®)
• Citalopram (Seropram® / Celexa®)

Ze zijn effectief bij OCS na enkele weken behandeling. De behandeling duurt meestal meerdere jaren. In geval van terugkeer van de aandoeningen, kan de dosering worden verhoogd of een nieuw molecuul worden geprobeerd. Meer dan de helft van de patiënten zou hun toestand zien verbeteren dankzij een aangepaste medicamenteuze behandeling.

Clomipramine (Anafranil®), dat behoort tot een andere klasse van antidepressiva, de tricyclische antidepressiva, en waarvan voor het eerst is aangetoond dat het effectief is bij OCS, kan ook worden voorgeschreven.¹⁶. Het wordt meestal gebruikt als een tweede lijn, als niet is aangetoond dat de eerste medicijnen effectief zijn, omdat de bijwerkingen aanzienlijk kunnen zijn.

De voor OCS voorgeschreven doseringen zijn doorgaans hoger dan voor de behandeling van depressie. Als de behandeling niet effectief blijkt, moet een psychiater worden geraadpleegd omdat andere moleculen zoals lithium of buspiron (Buspar®) kunnen worden geprobeerd.

Anxiolytica behorende tot de benzodiazepineklasse kunnen worden voorgeschreven om angst te verminderen. Clonazepam (Rivotril®) heeft bijvoorbeeld enige werkzaamheid aangetoond bij de behandeling van OCS. Er zijn echter risico's op stemmingswisselingen, prikkelbaarheid en zelfmoordgedachten gemeld.¹⁷.

Elektrische stimulatie, gebruikt bij de ziekte van Parkinson, heeft enkele resultaten opgeleverd bij ernstige of therapieresistente OCS¹⁸. Bij diepe hersenstimulatie (DBS) worden elektroden in de hersenen geïmplanteerd en aangesloten op een stimulator die een elektrische stroom levert. Deze invasieve techniek is nog experimenteel¹⁹. Minder invasieve, transcraniële magnetische stimulatie (een pijnloze magnetische puls door een spoel sturen) kan worden aangeboden.

De aandoeningen die verband houden met OCS moeten ook worden behandeld.

Behandeling voor een obsessief-compulsieve stoornis omvat meestal gedrags- en cognitieve therapie. Deze therapie is gericht op het verminderen van de angsten die verband houden met obsessies en het verminderen van de dwanghandelingen die door deze obsessies worden veroorzaakt. De sessies kunnen bestaan ​​uit praktische oefeningen, waarbij de persoon geconfronteerd wordt met situaties waar hij bang voor is, ontspanning of rollenspellen.

Geneesmiddelen en psychotherapieën kunnen worden gecombineerd en zijn effectief gebleken. In feite zou tweederde van de behandelde patiënten hun stoornissen zien afnemen. De combinatie van beide wordt over het algemeen direct aangeboden bij ernstige aandoeningen of na het falen van een enkel medicijn.

Soms is de ziekte resistent tegen behandeling. Dit geldt meestal voor mensen met ernstige stoornissen die ook lijden aan een bipolaire stoornis en eetstoornissen. Ziekenhuisopname kan dan noodzakelijk zijn.