De wereld kent Mohandas Gandhi als de leider van het Indiase volk, een strijder voor gerechtigheid, een groot man die India heeft bevrijd van de Britse kolonialisten door vrede en geweldloosheid. Zonder de ideologie van gerechtigheid en geweldloosheid zou Gandhi gewoon een revolutionair zijn geweest, een nationalist in een land dat worstelde om vrijheid te bereiken.
Hij ging stap voor stap naar hem toe, en een van deze stappen was het vegetarisme, dat hij volgde vanwege overtuigingen en morele opvattingen, en niet alleen vanuit gevestigde tradities. Vegetarisme heeft zijn wortels in de Indiase cultuur en religie, als onderdeel van de doctrine van Ahimsa, die wordt onderwezen door de Veda's, en die Gandhi later als basis van zijn methode nam. "Ahimsa" betekent in de Vedische tradities "de afwezigheid van vijandigheid jegens elk soort levende wezens in alle mogelijke manifestaties, wat het gewenste streven van alle zoekers zou moeten zijn." De wetten van Manu, een van de heilige teksten van het hindoeïsme, stellen: "Vlees kan niet worden verkregen zonder een levend wezen te doden, en omdat doden in strijd is met de principes van Ahimsa, moet het worden opgegeven."
Gandhi legde het vegetarisme in India uit aan zijn Britse vegetarische vrienden en zei:
Sommige Indiërs wilden breken met oude tradities en vlees eten in de cultuur introduceren, omdat ze geloofden dat de gewoonten het Indiase volk niet toestonden zich te ontwikkelen en de Britten te verslaan. Gandhi's jeugdvriend, geloofde in de kracht van het eten van vlees. Hij vertelde de jonge Gandhi: Mehtab beweerde ook dat het eten van vlees Gandhi zou genezen van zijn andere problemen, zoals een onredelijke angst voor het donker.
Het is vermeldenswaard dat het voorbeeld van Gandhi's jongere broer (die vlees at) en Mehtab gedurende enige tijd overtuigend voor hem bleek te zijn. Deze keuze werd ook beïnvloed door het voorbeeld van de Kshatriya-kaste, krijgers die altijd vlees aten en men geloofde dat hun dieet de belangrijkste oorzaak was van kracht en uithoudingsvermogen. Na enige tijd in het geheim vleesgerechten van zijn ouders te hebben gegeten, betrapte Gandhi zichzelf erop dat hij van vleesgerechten genoot. Dit was echter niet de beste ervaring voor de jonge Gandhi, maar eerder een les. Hij wist dat elke keer dat hij vlees at, hij vooral zijn moeder was, die met afschuw vervuld was door de vleesetende broer Gandhi. De toekomstige leider koos ervoor om vlees op te geven. Dus nam Gandhi zijn beslissing om het vegetarisme te volgen, niet gebaseerd op de moraal en ideeën van het vegetarisme op zich, maar in de eerste plaats op. Gandhi was volgens zijn eigen woorden geen echte vegetariër.
werd de drijvende kracht die Gandhi tot vegetarisme leidde. Hij observeerde met bewondering de levenswijze van zijn moeder, die door vasten (vasten) zijn toewijding aan God uitdrukte. Vasten was de basis van haar religieuze leven. Ze vastte altijd nog strenger dan vereist door religies en tradities. Dankzij zijn moeder realiseerde Gandhi zich de morele kracht, onkwetsbaarheid en het gebrek aan afhankelijkheid van smaaksensaties die konden worden bereikt door vegetarisme en vasten.
Gandhi verlangde naar vlees omdat hij dacht dat het de kracht en het uithoudingsvermogen zou geven om zich van de Britten te bevrijden. Door echter voor vegetarisme te kiezen, vond hij een andere krachtbron - wat leidde tot de ineenstorting van de Britse kolonisatie. Na de eerste stappen op weg naar de triomf van de moraal, begon hij het christendom, het hindoeïsme en andere wereldreligies te bestuderen. Al snel kwam hij tot de conclusie: . Het afstand doen van plezier werd zijn hoofddoel en de oorsprong van de Satyagraha. Vegetarisme was de aanleiding voor deze nieuwe macht, omdat het zelfbeheersing vertegenwoordigde.