Leukopenie wordt gekenmerkt door een tekort aan het niveau van een type circulerende bloedcel die leukocyten wordt genoemd. Het wordt daarom een ​​hematologische pathologie genoemd. Deze cellen maken met name deel uit van de witte bloedcellen. (1)

Deze witte bloedcellen zijn bestanddelen van het immuunsysteem bij de mens en zijn van verschillende typen:

– neutrofielen: die het lichaam in staat stellen zich te verdedigen tegen bacteriën en schimmelinfecties.

– lymfocyten: die produceren antilichamen die het mogelijk maken om te vechten tegen vreemde elementen in het menselijk lichaam.

– monocyten: die ook helpen bij de aanmaak van antilichamen.

– eosinofielen: die het lichaam in staat stellen te vechten tegen infectieuze agentia van het parasiettype.

– basofielen: die reageren op allergene elementen.

Leukopenie kan het gevolg zijn van een abnormaal niveau voor elk van deze celcategorieën.

In die zin dat er een tekort is aan het aantal leukocyten in het lichaam, wordt het immuunsysteem van de patiënt aangetast en loopt daardoor een groter risico op infecties. (2)

Het “normale” gehalte aan leukocyten in het bloed mag in het algemeen niet lager zijn dan 3,5 * 10 (9) per liter bloed. Een lager percentage is vaak het gevolg van leukopenie. (4)

Leukopenie wordt te vaak verward met neutropenie. Ten onrechte, aangezien neutropenie wordt gekenmerkt door een afname van de productie van witte bloedcellen door de toename van hun gebruik door het lichaam bij het nemen van medicijnen, kwaadaardige tumoren, enz. (1)

Symptomen die gepaard gaan met leukopenie variëren afhankelijk van het type leukocyten dat deficiënt blijkt te zijn. (2)

Bloedarmoede blijft het symptoom dat het vaakst wordt geassocieerd met leukopenie. De anemische persoon voelt intense vermoeidheid, hartkloppingen, kortademigheid bij het uitvoeren van oefeningen, concentratieproblemen, bleke huid, spierkrampen of zelfs slapeloosheid. (3)

Menorragie bij vrouwen, wat overeenkomt met een abnormale bloedstroom tijdens de menstruatie. Menstruatieperioden worden langer. In het geval van menorragie is het raadzaam dat de vrouw zo snel mogelijk de arts raadpleegt. Dit kan inderdaad ook het teken zijn van een ernstige infectie, zelfs van kanker. (3)

Andere symptomen, zoals ernstige vermoeidheid, prikkelbare stemmingen, hoofdpijn en migraine zijn kenmerkend voor leukopenie.

Bovendien, het verzwakte immuunsysteem, de patiënt die lijdt aan leukopenie loopt een groter risico op het ontwikkelen van bepaalde infecties. Deze infecties kunnen bacterieel, viraal, parasitair zijn of het gevolg zijn van de verspreiding van schimmels.

Ontsteking van de maag, darmen, enz. kunnen ook symptomen zijn van leukopenie. (3)

In ernstigere gevallen van leukopenie kan men ook koorts, zwelling van de klieren, longontsteking, trombocytopenie (abnormale hoeveelheid bloedplaatjes) of leverabcessen waarnemen. (2)

Leukopenie kan door veel factoren worden veroorzaakt. (2)

Het kan een ziekte zijn, aangeboren of verworven, die het beenmerg aantast. Omdat het beenmerg is aangetast, kunnen de daar geproduceerde stamcellen (hematopoëtische stamcellen), die de bron zijn voor de aanmaak van bloedcellen, dus niet meer worden aangemaakt. In die zin veroorzaakt het een tekort aan de productie van bloedcellen bij de getroffen persoon en kan het ernstige gevolgen hebben.

Sommige van deze ziekten zijn kenmerkend voor de ontwikkeling van leukopenie, zoals:

– myelodisplastisch syndroom;

– syndroom van Kostmann (ernstige neutropenie van genetische oorsprong);

– hyperplasie (abnormaal grote productie van cellen die een weefsel of een orgaan vormen.);

– ziekten van het immuunsysteem, waarvan Acquired Immunodeficiency Syndrome (AIDS) de meest voorkomende is;

– infecties die het beenmerg aantasten;

– lever- of miltfalen.

Leukopenie kan ook worden veroorzaakt door het nemen van bepaalde medicijnen. Hiertoe behoren over het algemeen kankerbehandelingen (voornamelijk diegene die worden gebruikt tegen leukemie). Daarnaast kunnen we antidepressiva, bepaalde antibiotica, anti-epileptica, immunosuppressiva, corticosteroïden of zelfs antipsychotica noemen.

Andere factoren kunnen ook leukocytdeficiëntie veroorzaken. Dit zijn vitamine- en/of mineralentekorten, ondervoeding of zelfs stress.

De risicofactoren voor het ontwikkelen van dit type ziekte zijn de hierboven genoemde ziekten, die voornamelijk het beenmerg of de lever en milt aantasten.

Andere factoren van het dagelijks leven kunnen voortkomen uit een tekort aan leukocyten, zoals een zittend leven, een onevenwichtige voeding of zelfs een ondervoeding, enz.

De diagnose leukopenie kan gesteld worden door een eenvoudig lichamelijk onderzoek, door afwijkingen in de milt en/of lymfeklieren (plaatsen waar leukocyten worden aangemaakt).

Maar ook dankzij een bloedbeeld, een beenmergpunctie of een lymfeklierbiopsie (2)

Behandeling van leukopenie wordt meestal gedaan door de aanmaak van witte bloedcellen te stimuleren. Of door stimulatie van het beenmerg. Steroïden (hormonen afgescheiden door de endocriene klieren) worden vaak gebruikt om de aanmaak van dit type cel te stimuleren. (3)

Ook bij leukopenie kan een vitamine-inname (vitamine B) worden geadviseerd. Deze vitamines zijn namelijk nauw verbonden met de aanmaak van beenmergcellen.

Of behandelingen op basis van cytokines, een eiwit dat de celactiviteit reguleert. (2)

Naast deze stimulatie van het beenmerg, moet de patiënt die lijdt aan leukopenie een behandeling volgen die hem toelaat infectieziekten te bestrijden (antibiotica, chemotherapie). Deze vorm van behandeling wordt vaak gecombineerd met stimulatie van het immuunsysteem. (3)