deed een interview met Eating Animals-auteur Jonathan Safran Foer. De auteur bespreekt de ideeën van vegetarisme en de motieven die hem ertoe brachten dit boek te schrijven.
Hij staat bekend om zijn proza, maar plotseling schreef hij een non-fictieboek waarin hij de industriële productie van vlees beschrijft. Volgens de auteur is hij geen wetenschapper of filosoof - hij schreef "Eating Animals" als een eter.
“In de bossen van Midden-Europa at ze om te overleven bij elke gelegenheid. In Amerika, 50 jaar later, aten we wat we wilden. De keukenkasten stonden vol met eten dat in een opwelling was gekocht, te duur gastronomisch eten, eten dat we niet nodig hadden. Toen de houdbaarheidsdatum verstreken was, gooiden we het eten weg zonder eraan te ruiken. Het eten was geen zorgen.
Mijn grootmoeder heeft ons dit leven gegeven. Maar zelf kon ze die wanhoop niet van zich afschudden. Voor haar was eten geen eten. Eten was afschuw, waardigheid, dankbaarheid, wraak, vreugde, vernedering, religie, geschiedenis en natuurlijk liefde. Alsof de vruchten die ze ons gaf van de takken van onze gebroken stamboom waren geplukt', luidt een fragment uit het boek.
Radio Nederland: Dit boek gaat heel veel over familie en eten. Eigenlijk ontstond het idee om een boek te schrijven samen met zijn zoon, het eerste kind.
Voor: Ik zou hem met alle mogelijke consistentie willen opvoeden. Een die zo min mogelijk opzettelijke onwetendheid vereist, zo min mogelijk opzettelijke vergeetachtigheid en zo min mogelijk hypocrisie. Ik wist dat, zoals de meeste mensen weten, vlees veel serieuze vragen oproept. En ik wilde bepalen wat ik echt van dit alles vind en mijn zoon in overeenstemming hiermee opvoeden.
Radio Nederland: U staat bekend als prozaschrijver en in dit genre wordt het adagium 'Laat de feiten een goed verhaal niet verpesten' gebruikt. Maar het boek 'Dieren eten' staat vol met feiten. Hoe heb je informatie voor het boek geselecteerd?
Voor: Met grote zorg. Ik heb de laagste cijfers gebruikt, meestal uit de vleesindustrie zelf. Als ik minder conservatieve cijfers had gekozen, had mijn boek veel krachtiger kunnen zijn. Maar ik wilde niet dat zelfs de meest bevooroordeelde lezer ter wereld eraan zou twijfelen dat ik de juiste feiten over de vleesindustrie noemde.
Radio Nederland: Daarnaast heb je enige tijd met eigen ogen het productieproces van vleeswaren aanschouwd. In het boek beschrijf je hoe je 's nachts door prikkeldraad het territorium van vleesverwerkende bedrijven binnenkroop. Was het niet gemakkelijk?
Voor: Erg moeilijk! En ik wilde het niet doen, er was niets grappigs aan, het was eng. Dit is een andere waarheid over de vleesindustrie: er hangt een grote wolk van geheimhouding omheen. Je krijgt niet de kans om met een bestuurslid van een van de corporaties te praten. Misschien heb je het geluk om met een hardvochtige public relations-persoon te praten, maar je zult nooit iemand ontmoeten die iets weet. Als u informatie wilt ontvangen, zult u merken dat dit praktisch onmogelijk is. En het is eigenlijk schokkend! Je wilt gewoon kijken waar je eten vandaan komt en dat laten ze je niet toe. Dit zou op zijn minst argwaan moeten wekken. En het maakte me gewoon kwaad.
Radio Nederland: En wat verstopten ze?
Voor: Ze verbergen systematische wreedheid. De manier waarop deze ongelukkige dieren universeel worden behandeld, zou als illegaal worden beschouwd (als het katten of honden waren). De milieu-impact van de vleesindustrie is ronduit schokkend. Bedrijven verbergen de waarheid over de omstandigheden waarin mensen elke dag werken. Het is een somber beeld, hoe je er ook naar kijkt.
Er zit niets goeds in dit hele systeem. Op het moment van schrijven van dit boek was naar schatting 18% van de uitstoot van broeikasgassen afkomstig van vee. Op de dag dat het boek werd gepubliceerd, waren deze gegevens net herzien: nu wordt aangenomen dat dit 51% is. Wat betekent dat deze industrie meer verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde dan alle andere sectoren samen. De VN stelt ook dat massale veeteelt het tweede of derde item is op de lijst van oorzaken van alle belangrijke milieuproblemen op aarde.
Maar het zou niet hetzelfde moeten zijn! De dingen op de planeet zijn niet altijd zo geweest, we hebben de natuur volledig verdorven door industriële veeteelt.
Ik ben op varkensboerderijen geweest en heb deze meren van afval om hen heen gezien. Het zijn eigenlijk olympische zwembaden vol stront. Ik heb het gezien en iedereen zegt dat het verkeerd is, dat het niet zo zou moeten zijn. Het is zo giftig dat als een persoon daar plotseling komt, hij onmiddellijk zal sterven. En natuurlijk wordt de inhoud van deze meren niet vastgehouden, ze stromen over en komen in het watertoevoersysteem. Daarom is de veehouderij de eerste oorzaak van watervervuiling.
En het recente geval, de E. coli-epidemie? Kinderen stierven bij het eten van hamburgers. Ik zou mijn kind nooit een hamburger geven, nooit - ook al is er een kleine kans dat daar een ziekteverwekker aanwezig is.
Ik ken veel vegetariërs die niets om dieren geven. Het kan ze niet schelen wat er met de dieren op de boerderijen gebeurt. Maar ze zullen het vlees nooit aanraken vanwege de impact op het milieu of de menselijke gezondheid.
Zelf ben ik niet iemand die graag met kippen, varkens of koeien wil knuffelen. Maar ik haat ze ook niet. En dit is waar we het over hebben. We hebben het niet over de noodzaak om van dieren te houden, we zeggen dat het niet nodig is om ze te haten. En doe niet alsof we ze haten.
Radio Nederland: We denken graag dat we in een min of meer beschaafde samenleving leven, en het lijkt erop dat onze regering met een soort wetten komt om onnodige kwelling van dieren te voorkomen. Uit uw woorden blijkt dat niemand toezicht houdt op de naleving van deze wetten?
Voor: Ten eerste is het buitengewoon moeilijk te volgen. Zelfs met de beste bedoelingen van de inspecteurs worden zo'n enorm aantal dieren in zo'n enorm tempo geslacht! Vaak heeft de keurder letterlijk twee seconden de tijd om de binnenkant en de buitenkant van het dier te controleren om te herleiden hoe de slachting is verlopen, die vaak in een ander deel van de faciliteit plaatsvindt. En ten tweede is het probleem dat effectieve controles niet in hun belang zijn. Omdat een dier behandelen als een dier, en niet als een object van toekomstig voedsel, meer zou kosten. Dit zou het proces vertragen en het vlees duurder maken.
Radio Nederland: Foer werd ongeveer vier jaar geleden vegetariër. Uiteraard woog de familiegeschiedenis zwaar op zijn uiteindelijke beslissing.
Voor: Het kostte me 20 jaar om vegetariër te worden. Al die 20 jaar wist ik veel, ik keerde me niet van de waarheid af. Er zijn veel goed geïnformeerde, slimme en goed opgeleide mensen in de wereld die vlees blijven eten en heel goed weten hoe en waar het vandaan komt. Ja, het vult ons en smaakt goed. Maar veel dingen zijn aangenaam, en we weigeren ze constant, we zijn hier best toe in staat.
Vlees is ook kippensoep die je als kind kreeg bij verkoudheid, dit zijn oma's schnitzels, vaders hamburgers op het erf op een zonnige dag, moeders vis van de grill – dit zijn de herinneringen aan ons leven. Vlees is alles, iedereen heeft zijn eigen. Het eten is het meest suggestieve, ik geloof er echt in. En deze herinneringen zijn belangrijk voor ons, we mogen ze niet bespotten, we moeten ze niet onderschatten, we moeten er rekening mee houden. We moeten ons echter afvragen: de waarde van deze herinneringen kent geen grenzen, of zijn er misschien belangrijker dingen? En ten tweede, kunnen ze worden vervangen?
Begrijp je dat als ik de kip van mijn grootmoeder met wortelen niet eet, dit betekent dat de middelen om haar liefde over te brengen zullen verdwijnen, of dat dit middel gewoon zal veranderen? Radio Nederland: Is dit haar signature dish? Foer: Ja, kip en wortel, ik heb het ontelbare keren gegeten. Elke keer dat we naar oma gingen, verwachtten we hem. Hier is een oma met kip: we aten alles en zeiden dat ze de beste kok ter wereld was. En toen stopte ik met eten. En ik dacht, wat nu? Wortel met wortel? Maar ze vond andere recepten. En dit is het beste bewijs van liefde. Nu geeft ze ons verschillende maaltijden omdat we zijn veranderd en zij is veranderd in reactie. En in dit koken zit nu meer intentie, eten betekent nu meer.
Helaas is dit boek nog niet in het Russisch vertaald, dus bieden we het u aan in het Engels.
Hartelijk dank voor de vertaling van het radiogesprek