Is mijn baby hyperactief?

Kan een baby hyperactief zijn? Op welke leeftijd ?

Meestal kan hyperactiviteit bij kinderen pas op 6-jarige leeftijd met zekerheid worden vastgesteld. Baby's vertonen echter vaak de eerste tekenen van hyperactiviteit in de eerste paar maanden. Bijna 4% van de kinderen zou in Frankrijk worden getroffen. Echter, het onderscheid tusseneen hyperactieve baby en een baby wat onrustiger dan normaalis soms delicaat. Hier zijn de belangrijkste referentiepunten om dit gedragsprobleem beter te herkennen.

Waarom is een kind hyperactief?

 De hyperactiviteit van de baby kan aan verschillende factoren worden gekoppeld. Het kan te wijten zijn aan het feit dat bepaalde delen van zijn hersenen een lichte disfunctie vertonen.. Gelukkig heeft dit zonder de minste gevolgen voor zijn intellectuele capaciteiten: hyperactieve kinderen zijn vaak zelfs slimmer dan gemiddeld! Ook komt het voor dat een klein hersenletsel als gevolg van bijvoorbeeld een schok aan het hoofd of een operatie ook leidt tot hyperactiviteit. Het lijkt erop dat ook bepaalde genetische factoren een rol spelen. Sommige wetenschappelijke studies tonen een verband aan tussen bepaalde gevallen van hyperactiviteit en voedselallergieën, vooral voor gluten. Hyperactieve aandoeningen zouden soms sterk verminderen na de beste behandeling van een allergie en een aangepast dieet.

Symptomen: hoe de hyperactiviteit van de baby detecteren?

Het belangrijkste symptoom van hyperactiviteit bij baby's is een levendige en constante rusteloosheid. Het kan zich op verschillende manieren uiten: baby heeft een boos humeur, kan zijn aandacht moeilijk ergens op vestigen, beweegt veel… Ook heeft hij over het algemeen veel moeite om in slaap te vallen. En als de baby alleen begint te bewegen en door het huis rent, wordt het erger. Kapotte voorwerpen, geschreeuw, hectisch rennen in de gangen: het kind is een echte elektrische batterij en jaagt met hoge snelheid onzin na. Hij is ook begiftigd met een verergerde gevoeligheid, die driftbuien bevordert ... Dit gedrag is over het algemeen erg moeilijk voor het gezin.. Om nog maar te zwijgen van het feit dat het kind het risico om zichzelf te verwonden vergroot! Het is duidelijk dat deze symptomen bij een heel jong kind slechts normale ontwikkelingsstadia zijn, waardoor het moeilijk is om mogelijke hyperactiviteit al heel vroeg te diagnosticeren. Diagnose en behandeling zijn niettemin essentieel, want als deze aandoeningen slecht worden behandeld, loopt het kind ook het risico op school te falen: het is te moeilijk voor hem om zich in de klas te concentreren.

Tests: hoe de hyperactiviteit van de baby te diagnosticeren?

Deze delicate diagnose van hyperactiviteit is gebaseerd op zeer nauwkeurige observaties. Meestal wordt de definitieve diagnose pas gesteld na meerdere onderzoeken. Het gedrag van het kind is natuurlijk de belangrijkste factor waarmee rekening wordt gehouden. Mate van rusteloosheid, concentratieproblemen, zich niet bewust zijn van risico's, hyperemotiviteit: alle factoren die moeten worden geanalyseerd en gekwantificeerd. Familie en familieleden moeten meestal 'standaard' vragenlijsten invullen om de houding van het kind te beoordelen. Soms kan een elektro-encefalogram (EEG) of hersenscan (axiale tomografie) worden gedaan om hersenbeschadiging of disfunctie op te sporen.

Hoe gedraag je je met een hyperactieve baby? Hoe hem te laten slapen?

Het is belangrijk om zo aanwezig mogelijk te zijn bij uw baby met hyperactiviteit. Om de nervositeit zoveel mogelijk te vermijden, oefen kalme spelletjes met hem om hem te kalmeren. Begin voor het slapengaan met het voorbereiden van de kamer door alle items te verwijderen die de baby van streek kunnen maken. Wees bij hem aanwezig, en doe bewijs van zoetheid om de baby te helpen in slaap te vallen. Schelden is geen goed idee! proberen ontspannen uw baby zoveel mogelijk zodat hij gemakkelijker in slaap kan vallen.

Hoe de hyperactiviteit van de baby te bestrijden?

Hoewel er momenteel geen manier is om hyperactiviteit te voorkomen, is het mogelijk om het onder controle te houden. Cognitieve gedragspsychotherapie werkt meestal goed bij hyperactieve kinderen. ook als deze behandeling pas vanaf een bepaalde leeftijd toegankelijk is. In de loop van de sessies leert hij zijn aandacht te kanaliseren en na te denken voordat hij actie onderneemt. Als hij tegelijkertijd een sportieve activiteit beoefent waar hij zal floreren en zijn overtollige energie kan afvoeren, kan dit een echt pluspunt zijn. Het is raadzaam om de mogelijke voedselallergieën (of -intoleranties) van het kind met de grootste zorg te behandelen door een aangepast dieet.

Tenslotte, er zijn ook medicinale behandelingen tegen hyperactiviteit, met name op basis van Ritalin®. Als dit het kind goed kalmeert, zijn medicijnen niettemin chemicaliën die met discretie moeten worden gebruikt, omdat ze aanzienlijke bijwerkingen veroorzaken. In de regel is dit type behandeling dus voorbehouden aan de meest extreme gevallen, wanneer het kind te vaak in gevaar is.

Wil je er met ouders over praten? Om je mening te geven, om je getuigenis te geven? We ontmoeten elkaar op https://forum.parents.fr.