Mijn vader misbruikte me toen ik nog maar 6 jaar oud was
Door te getuigen, Ik hoop de slachtoffers van incest of pedofilie de kracht te geven om zich uit te spreken of hun beul aan te klagen. Al moet ik toegeven dat het moeilijk is. Mijn vader mishandelde me toen ik nog maar zes jaar oud was. Sterker nog, ik woonde in Frankrijk met mijn moeder, haar partner en mijn halfzus. Degene die ik nu mijn vader noem, keerde terug naar zijn eiland van herkomst toen ik nog maar een jaar oud was. Ik was geliefd, maar ik zag mijn zus met haar vader en moeder. Ik begreep niet waarom ik hier geen recht op had. Ik wilde mijn vader beter leren kennen. Ik had het alleen op foto's gezien. Ik heb er vaak om gebeld. Na overleg en reflectie stuurde mijn moeder me in het jaar van mijn eerste klas naar Réunion. Ik was opgetogen, maar kort nadat ik aankwam begon de nachtmerrie. Mijn vader was er snel bij om mij te misbruiken. Gedurende dit jaar had ik natuurlijk contact met mijn moeder, maar ik durfde haar nooit te vertellen wat ik doormaakte. Ook na terugkeer in Frankrijk. Ik keerde tijdens de zomervakantie terug naar het eiland Réunion, voor twee maanden, op 6-jarige leeftijd. Vreemd genoeg sprak ik geen enkele tegenzin uit. Mijn moeder had niets kunnen vermoeden. Ik had haast om naar mijn grootmoeder te gaan, mijn familie... zonder echt na te denken over wat mijn vader me had aangedaan. Ik denk zelfs dat ik blij was hem weer te zien, ik was nog maar een kind...
Mijn moeder ontdekte wat er gebeurde toen ik 9 was tijdens het lezen van mijn dagboek. Omdat ik de scènes precies heb beschreven door "papa" te citeren. Eerst dacht ze dat ik het over mijn stiefvader had. Maar ik vertelde hem meteen dat het mijn echte vader was. Ze zakte in elkaar. Ze huilde dagen en dagen. Ze voelde zich schuldig omdat ze me daarheen had gestuurd. Ik probeerde haar te vertellen dat het niet haar schuld was, dat ze gewoon het juiste wilde doen en mijn verzoek wilde respecteren. Tot op de dag van vandaag had ik nog nooit iets doorgelaten. Ik voelde me schuldig. Mijn vader liet me geloven dat het normaal was, maar ik wist dat er iets mis was. Ik was verdwaald. Toen ze erachter kwam, luisterde mijn moeder veel naar me. Natuurlijk nam ze contact op met mijn vader die het volledig ontkende. Volgens hem was ik een gemene. Hij zei zelfs dat ik hem had gezocht! Nogmaals, het was mijn schuld...
Mijn vader woonde toen bij zijn ouders. Er was ook mijn oom in dit grote familiehuis, maar ik denk niet dat ze vermoedden dat hij me dwong te verdragen. Op een dag wilde ik er met een neef over praten terwijl ik op Reunion was. We waren in mijn kamer. Mijn vader had een pornografische foto van hem met zijn vriendin achtergelaten in een boek waar hij me dwong naar te kijken. Ik wilde het hem laten zien en alles vertellen, maar ik gaf het op. Ik dacht bij mezelf dat ze zou denken dat ik een stout meisje was. Mijn beproeving had op dat moment misschien kunnen stoppen...
Mijn moeder steunde me veel, maar ik vertrouwde het niet echt toe. Ik wilde geen psychologische follow-up. Ik voelde me niet in staat om een psycholoog alles te vertellen. Moeilijk om weer op te bouwen na zo'n ding. We vinden het moeilijk om erover te praten, we huilen vaak, we denken er de hele tijd aan. Toen ik klein was, had ik het moeilijk om met anderen te praten, vooral met mannen. En mijn relatie met het mannelijke ras was moeilijk. Ik heb de jongens zelfs een keer weggeduwd. Ik zei tegen mezelf waarom niet de meisjes... Maar bovenal ging ik niet uit met zwarten, ook al voelde ik me ook door hen aangetrokken. Ik blokkeerde vanwege mijn ouders. Het was ook ingewikkeld met mijn metgezel. Hij was mijn eerste Métis-vriendje. Ik barstte in tranen uit op onze eerste nacht samen. De aanblik van haar seks deed alles herleven wat ik had meegemaakt. Gelukkig had hij begrip. Hij luisterde naar me en wist de woorden te vinden om me gerust te stellen door me te vertellen dat hij me nooit pijn zou doen. Hij was er voor mij en vandaag hebben we een 3-jarige jongen. Ik ben een gelukkige moeder maar ik ben enorm bang dat dit mijn zoon zal overkomen. Tegelijkertijd wil ik mijn zorgen niet op hem overbrengen en probeer ik hem niet te veel te beschermen. Wat ondraaglijk is, is dat het kan komen van familie, sportleraren …overal ! Het is zeker dat ik bij het minste teken waakzaam zou zijn, ik onmiddellijk op mijn hoede zou zijn. Ik heb hem altijd gezegd dat niemand zijn geslachtsdelen mag aanraken, zelfs mama of papa niet, dat hij me moet waarschuwen als iemand hem kwaad probeert te doen. Ik prefereer voorkomen dan genezen. Voor mij is preventie essentieel! Trouwens, ik ben een kinderverzorgster en ik denk dat mijn baan te wijten is aan wat ik heb geleden toen ik klein was. Ik heb deze behoefte om bij de kinderen te zijn en ze te beschermen. Wij zijn de eersten die de signalen van mishandeling, seksueel misbruik ontdekken. Mijn baan heeft me geholpen zelfvertrouwen te krijgen en me open te stellen, omdat ik voorheen erg in mezelf teruggetrokken was.
Deze tragedie zal altijd een deel van mijn leven zijn. Ik heb mezelf zo gebouwd. Iedereen heeft zijn geheimen en zijn pijnen. Maar vandaag ben ik blij. Ik heb mijn zoon, een man die van me houdt, een familiecadeau. Ik kan niet zeggen dat ik mijn vader veracht. Ik denk dat hij een patiënt is die behandeling zou moeten zoeken, dat hij de impact van zijn acties niet besefte. Ik ben voor altijd gemarkeerd, maar ik heb het gevoel dat ik het bijna vergeven heb. Nu kan ik erover praten zonder te huilen. En als ik nog geen klacht heb ingediend, denk ik er vandaag veel aan. Er gaan op dit moment veel dingen door mijn hoofd. Alles komt weer boven water. Ik heb nog 11 jaar om een rechtszaak aan te spannen, tot ik 36 ben. Hij heeft al vijf jaar in de gevangenis gezeten voor pedofilie en is nu op borgtocht vrij. Bij het volgende verslag keert hij voor een zeer lange tijd terug naar de gevangenis. Gezien wat hij deed, verdient het enige aandacht. Voornamelijk om aan iedereen te laten zien wie hij is en zo doet hij het nooit meer.
Dinsdag 5 mei 2015 werd door de commissie Sociale Zaken van de Nationale Assemblee een amendement op een wetsvoorstel inzake kinderbescherming gestemd om het begrip incest op te nemen in het Wetboek van Strafrecht. De huidige wet specificeert namelijk alleen seksueel geweld en relaties met minderjarigen.