Psychologie

De overwinning van Donald Trump bij de Amerikaanse verkiezingen verraste iedereen. Hij werd zelfs voor een politicus als te arrogant, onbeleefd en narcistisch beschouwd. Maar het bleek dat deze kwaliteiten het succes bij het publiek niet in de weg staan. Psychologen hebben geprobeerd deze paradox te begrijpen.

In de grote politiek speelt persoonlijkheid nog steeds een grote rol. Wij zijn van mening dat een persoon met gezag dit waardig moet zijn. Democratie lijkt dan te bestaan, om de meest verdienstelijke te kiezen. Maar in de praktijk blijkt dat «donkere» persoonlijkheidskenmerken vaak samengaan met succes.

Bij de Amerikaanse verkiezingen kregen beide kandidaten ongeveer evenveel rotte tomaten. Trump werd beschuldigd van racisme, hij werd herinnerd aan beledigende opmerkingen over vrouwen, ze maakten grappen over zijn haar. Ook Clinton heeft een reputatie opgebouwd als een cynische en hypocriete politicus. Maar deze mensen staan ​​aan de top. Is hier een verklaring voor?

Formule van (volks)liefde

Veel wetenschapsjournalisten en psychologen hebben geprobeerd te begrijpen welke persoonlijkheidskenmerken van deze twee mensen hen zowel aantrekkelijk als weerzinwekkend maken - althans als openbare politici. Dus werden de kandidaten geanalyseerd met behulp van de bekende Big Five-test. Het wordt actief gebruikt in hun werk door recruiters en schoolpsychologen.

Het testprofiel omvat, zoals de naam al aangeeft, vijf indicatoren: extraversie (hoe sociaal je bent), goodwill (ben je klaar om anderen halverwege te ontmoeten), consciëntieusheid (hoe verantwoord je bent in wat je doet en hoe je leeft), neuroticisme (hoe emotioneel stabiel bent) en openstaan ​​voor nieuwe ervaringen.

Het vermogen om het vertrouwen van mensen te winnen en hen tegelijkertijd zonder spijt achter te laten wanneer het winstgevend is, is een klassieke tactiek van sociopaten.

Maar deze methode is meer dan eens bekritiseerd: met name de «Vijf» kan de neiging van een persoon tot antisociaal gedrag (bijvoorbeeld bedrog en dubbelhartigheid) niet bepalen. Het vermogen om mensen voor zich te winnen, hun vertrouwen te winnen en hen tegelijkertijd zonder spijt in de steek te laten als het winstgevend is, is een klassieke tactiek van sociopaten.

De ontbrekende indicator «eerlijkheid — neiging tot misleiding» zit in de HEXACO-test. Canadese psychologen hebben met de hulp van een panel van experts beide kandidaten getest en in beide eigenschappen geïdentificeerd die behoren tot de zogenaamde Dark Triad (narcisme, psychopathie, machiavellisme).

"Beide zijn goed"

Volgens de onderzoekers betekenen lage scores op de Honesty-Nederigheidsschaal dat een persoon de neiging heeft om "anderen te manipuleren, hen uit te buiten, zich superbelangrijk en onmisbaar te voelen, gedragsnormen te schenden voor hun eigen voordeel."

De combinatie van andere eigenschappen geeft aan hoe goed een persoon in staat is zijn ware bedoelingen te verbergen en welke methoden hij verkiest om zijn doelen te bereiken. Het is de algemene combinatie die bepaalt of iemand een straatafperser, een succesvolle aandelenspeculant of een politicus wordt.

Hillary Clinton kreeg lage scores in de categorieën eerlijkheid, nederigheid en emotionaliteit, waardoor ze suggereerden dat ze «een paar machiavellistische trekken heeft».

Donald Trump bleek nog dichter bij dit type te staan: onderzoekers beoordeelden hem als gewetenloos, onvriendelijk en onbescheiden. "Zijn persoonlijkheidsclassificatie is meer in lijn met het type psychopaat en narcist", schrijven de auteurs. "Zulke duidelijk antisociale eigenschappen maken het verrassend waarom zoveel Amerikanen Trump steunen."

«Sterke mensen zijn altijd een beetje ruw…»

Hoe was hij, gezien de zeer asociale aard van Trumps persoonlijkheid, in staat om zo'n erkenning te krijgen? "Een mogelijkheid", suggereren studieauteur Beth Visser en haar collega's, "is dat mensen hem niet zien als een persoon met wie ze in het leven te maken zouden hebben, maar als een voorbeeld van een succesvol persoon die in staat is om doelen te bereiken." Zelfs de kiezers die op Clinton stemden, aarzelden niet om toe te geven dat ze zelf graag Trump zouden willen zijn.

Misschien is dit de sleutel tot waarom dezelfde persoon in verschillende contexten en bij verschillende mensen totaal tegengestelde emoties kan oproepen.

Een lage responsiviteit kan worden geassocieerd met arrogantie in beoordelingen, maar het kan een waardevolle eigenschap zijn voor een ondernemer en politicus die naar verwachting besluitvaardig en hard is in het verdedigen van de belangen van een bedrijf of land.

Een lage emotionele gevoeligheid kan ons beschuldigingen van onbeschoftheid opleveren, maar helpt bij het werk: bijvoorbeeld wanneer u moeilijke beslissingen moet nemen en risico's moet nemen. Is dat niet wat normaal gesproken van een leider wordt verwacht?

“Zo fluit je niet, zo zwaai je niet met je vleugels”

Wat doodde de rivaal van Trump? Volgens de onderzoekers speelden stereotypen tegen haar: het beeld van Clinton past helemaal niet bij de criteria waarop een vrouw in de samenleving wordt beoordeeld. Dit geldt met name voor lage indicatoren van bescheidenheid en emotionaliteit.

Taalkundige Deborah Tannen noemt dit een "dubbele valstrik": de samenleving vereist dat een vrouw meegaand en zachtaardig is, en een politicus die standvastig is, in staat is om te bevelen en haar zin te krijgen.

Het is interessant dat de resultaten van een ongebruikelijk experiment van Russische programmeurs van de Mail.ru Group in overeenstemming zijn met deze conclusies. Ze gebruikten een neuraal netwerk - een leerprogramma - om te voorspellen wie de volgende president van de Verenigde Staten zou worden. Eerst verwerkte het programma 14 miljoen foto's van mensen en deelde ze op in 21 categorieën. Vervolgens kreeg ze de taak om te 'raden' tot welke categorie het beeld behoorde waar ze niet bekend mee was.

Ze beschreef Trump met de woorden «ex-president», «president», «secretaris-generaal», «US president, president» en Clinton — «staatssecretaris», «donna», «first lady», «auditor», "meisje".

Voor meer informatie, op de website Onderzoek Digest, British Psychological Society.

Laat een reactie achter