Inhoud
- Is het mogelijk om zwanger te zijn en er een hekel aan te hebben?
- Waarom is dit onderwerp zo taboe?
- Is het alleen de moeilijkheid om met de symptomen van zwangerschap om te gaan die het gevolg kunnen zijn van deze aandoening, of kan het psychologisch zijn?
- Wat kunnen de gevolgen zijn van dergelijke gevoelens voor haar zwangerschap?
- Hoe kun je graag kinderen hebben, maar niet graag zwanger zijn?
- Wat zijn de meest terugkerende angsten en vragen bij deze vrouwen?
Is het mogelijk om zwanger te zijn en er een hekel aan te hebben?
In tegenstelling tot wat men zou kunnen horen, roept zwangerschap tegenstrijdige gevoelens op. Het is een proef, een soort identiteitscrisis. Plots moet de aanstaande moeder vergeet haar tienerlichaam en de beproeving van transformatie is soms moeilijk te dragen. Vrouwen moeten accepteren dat ze geen controle meer hebben. Sommigen zijn doodsbang om hun lichaam zo te zien transformeren.
Zwangere vrouwen verliezen ook wat vrijheid. In het derde trimester hebben ze moeite met bewegen. Ze kunnen zich ongemakkelijk voelen in hun lichaam. Het ergste is dat ze er niet over durven praten, ze schamen zich.
Waarom is dit onderwerp zo taboe?
We leven in een samenleving waar de cultus van het lichaam, magerheid en controle alomtegenwoordig is. De berichtgeving in de media over het moederschap laat alleen maar positieve aspecten zien van zwangerschap. Dit moet als een paradijs worden ervaren. We leggen zwangere vrouwen enorme beperkingen en beperkingen op: we mogen niet drinken, roken of eten wat we willen. Van vrouwen wordt al gevraagd om perfecte moeders te zijn. Dit “model op papier” staat ver af van de realiteit. Zwangerschap is een verontrustende en vreemde ervaring.
Is het alleen de moeilijkheid om met de symptomen van zwangerschap om te gaan die het gevolg kunnen zijn van deze aandoening, of kan het psychologisch zijn?
Alle psychische zwakheden die vrouwen in zich hebben, dat wil zeggen de baby die ze waren, het model van hun eigen moeder... we nemen dit allemaal in ons gezicht. ik noem het een "Psychische vloedgolf", alles wat in het onbewuste verloren is gegaan, wordt tijdens de zwangerschap opnieuw geactiveerd. Dit is wat soms leidt tot de beroemde babyblues. Na de bevalling krijgen vrouwen wel cosmetische behandelingen aangeboden, maar geen afspraak met de psycholoog. Er is geen niet genoeg plaatsen om te praten van al deze omwentelingen.
Wat kunnen de gevolgen zijn van dergelijke gevoelens voor haar zwangerschap?
Er is geen echte gevolgen. Deze gevoelens worden door alle vrouwen gedeeld, alleen is het voor sommigen extreem gewelddadig. Je moet het verschil maken tussen het niet leuk vinden om zwanger te zijn en de liefde die een vrouw voor haar kind kan hebben. Er is geen geen verband tussen zwangerschap en een goede moeder zijn. Een vrouw kan heel goed vreselijke gedachten hebben tijdens haar zwangerschap en een liefhebbende moeder worden.
Hoe kun je graag kinderen hebben, maar niet graag zwanger zijn?
Dit is een vraag die raakt lichaamsbeeld. Zwangerschap is echter een ervaring die ons doet ontsnappen aan alle controle over het lichaam. In onze samenleving wordt dit meesterschap gewaardeerd, ervaren als een triomf. Dit is waarom zwangere vrouwen leven een proces van verlies.
Er is ook een steeds sterkere egalitaire beweging tussen mannen en vrouwen. Sommigen willen dat het zo is hun echtgenoot die de baby draagt. Bovendien hebben sommige mannen er spijt van dat ze het niet kunnen.
Wat zijn de meest terugkerende angsten en vragen bij deze vrouwen?
“Ik ben bang om zwanger te zijn” “Ik ben bang om een baby in mijn baarmoeder te krijgen, als een alien” “Ik ben bang dat mijn lichaam vervormd wordt door zwangerschap”. Ze hebben meestal angst om van binnenuit te worden binnengevallen en niets kunnen doen. Zwangerschap wordt ervaren als een interne invasie. Bovendien zijn deze vrouwen verontrustend omdat ze worden onderworpen aan enorme beperkingen in naam van de perfectie van het moederschap.