Benauwend, soms kwetsend en nooit tevreden… Sommigen van ons zijn onderweg misschien een “castrerende vrouw” tegengekomen. Giftig voor zichzelf maar ook voor hun dierbaren, het overheerst.

De malaise van de castrerende vrouw kan volgens psychologen voortkomen uit een frustratie die verband houdt met de kindertijd. Bij Freud duidt het castratiecomplex de reeks subjectieve gevolgen aan, voornamelijk onbewust, bepaald door de dreiging van castratie bij mannen en door de afwezigheid van een penis bij vrouwen. Een ontwerp overgenomen door Jacques Lacan.

De penis is voor de jongen "het oorspronkelijke auto-erotische geslachtsorgaan", en deze kan zich niet voorstellen dat een persoon die op hem lijkt, daarvan verstoken is. Maar het castratiecomplex voor Freud betreft evenzeer de vrouw als de man. Bij meisjes triggert de aanblik van het orgaan van het andere geslacht onmiddellijk het complex. Zodra ze het mannelijk orgaan ziet, beschouwt ze zichzelf als een slachtoffer van castratie. Eenmaal volwassen lijkt zijn geslacht hem benadeeld. Ze is niet als kleine jongen geboren, een frustratie die bij mannen jaloezie veroorzaakt. Andere oorzaken kunnen natuurlijk de vermannelijking van vrouwen uitlokken: een vreselijk despotische vader, die zijn dochter voortdurend vernedert, haar frustreert en haar zo vernedert dat er haat in de dochter verschijnt. Ze vertaalt deze haat vervolgens naar alle mannen.

Voor de psychoanalyse is een castrerende vrouw iemand die de 'fallus' (kracht) alleen voor zichzelf wil. Ze wil alles beheersen, alles beheersen. Deze vrouw is in oorlog met de mannen die ze wil domineren. Autoritair laat ze ze lopen met een toverstok.

In een relatie regeert de castrerende vrouw. Aan zijn gezellin geeft ze het gevoel dat hij de taak niet aankan, dat hij haar in het algemeen nooit kan bevredigen. Ze aarzelt niet om het te verlagen, om er in het openbaar voor te verantwoorden. Het individu buigen voor zijn visie op de dingen, zijn behoeften en soms zelfs zijn meest intieme en smerige fantasieën, is voor haar een manier om de overhand te krijgen. Hoe dan ook, ze is altijd slimmer, beter dan hij. Ze geeft prioriteit aan zijn verlangens, zijn behoeften zonder rekening te houden met zijn behoeften. De castrerende vrouw is zich daar niet van bewust. Het is haar natuur, voor haar is dit hoe de wereld is. Hij is constant gefrustreerd. Een houding die leidt tot mentale castratie die soms kan leiden tot impotentie bij mannen. Wanneer het paar zich echter op lange termijn vestigt, loopt de man het risico zich te proberen te bevrijden van deze verstikkende band door ontrouw, zonder er echter in te slagen zich ervan te bevrijden. Een castrerende vrouw kan ook castreren tegen een andere vrouw. Het belangrijkste is om de wereld naar de toverstok te leiden.

Deze overmeesterde moeder zal zich tegenover haar kinderen hetzelfde gedragen als bij mannen: ze zal hen er voortdurend aan herinneren dat zij het is die regisseert, die beslist. Ernstig tot op het punt van tirannie, is het gesloten voor dialoog. Met haar, geen discussie, bestand tegen elke verandering, kan ze zo ver gaan het kind te bedreigen als het niet gehoorzaamt, verbaal of fysiek, of zelfs emotioneel te chanteren. Maar ze denkt er altijd aan het voor haar welzijn te doen en is er in ieder geval van overtuigd dat haar kind niet in staat is voor zichzelf op te komen.

De gevolgen voor het kind kunnen desastreus zijn. De castrerende moeder zal het volwassen leven van haar kind willen blijven beheersen, zij zal haar mening geven over de mensen die hij ziet. Bezittelijk, opdringerig, dringt ze de privésfeer van haar kinderen binnen. Geconfronteerd met mogelijke weerstand, zal ze boos worden. De jongen die zijn moeder niet kan confronteren, zal een schuldcomplex ontwikkelen, een gebrek aan zelfrespect en kan later een man zijn die zich niet op zijn gemak zal voelen bij vrouwen. Hij loopt ook het risico onbewust een metgezel te zoeken naar het beeld van zijn moeder om de door dominantie gedomineerde relatie na te spelen, die een giftige relatie zal worden. Wat de dochter betreft, ze riskeert het patroon van haar castrerende moeder te reproduceren. Het kan nodig zijn dat kinderen op een bepaald moment in hun volwassen leven een zekere afstand nemen tussen zichzelf en hun giftige moeder.

Geconfronteerd met zo'n opdringerig persoon die alles wil beheersen, die geen rekening houdt met de wens van de ander, of het nu een metgezel, een kind, een vriend is, begint het ongemak vrij snel. De negativiteit van de castrerende vrouw, haar verlangen naar controle over individuen dooft snel de levensvreugde van de mensen om haar heen om plaats te maken voor een staat van somberheid en ergernis en een vitale energie die wordt vampirized. Als het ermee in contact komt, gaat er niets, onze energiecentra zijn op slot, vermoeidheid, een zwijgzame stemming, piekeren en negatieve gedachten kunnen de kop opsteken... Geconfronteerd met het reële gevaar dat zo'n persoon vertegenwoordigt, is het belangrijk om het bewijs van helderheid te leveren , onderscheidingsvermogen en onafhankelijkheid van geest. Inderdaad, de afhankelijkheid aanhangen met een castrerende persoonlijkheid is het ergste wat je kunt doen als je waarde hecht aan het leven, zijn gezondheid, zijn vrijheid.