Hoe om te gaan met een boze gesprekspartner?

Geheimen van communicatie

Het is belangrijk om ons bewust te zijn van onze stemtoon, houding, gebaren, hoofdkanteling, blikrichting, ademhaling, gezichtsuitdrukkingen en bewegingen. Knikkend, glimlachen, lachen, fronsen, instemmend (“duidelijk”, “ja”), laten we de spreker zien dat we echt naar zijn woorden luisteren.

Als de ander is uitgesproken, herhaalt u de belangrijkste punten in uw eigen woorden. Bijvoorbeeld: “Ik wil graag duidelijkheid. Ik begrijp dat je het hebt over…” Het is belangrijk om zijn woorden niet te herhalen als een papegaai, maar om ze uit jezelf te parafraseren - dit helpt om een ​​dialoog op te zetten en beter te onthouden wat er is gezegd.

Het is de moeite waard om na te denken over motivatie door jezelf af te vragen: wat probeer ik te bereiken, wat is het doel van het gesprek - om het argument te winnen of om wederzijds begrip te vinden? Als een van de gesprekspartners alleen de ander wil kwetsen, veroordelen, wraak nemen, iets bewijzen of zichzelf in een gunstig daglicht stellen, is dit geen communicatie, maar een demonstratie van superioriteit.

Kritiek en beschuldigingen, ook valse, kunnen beantwoord worden met bijvoorbeeld: «Het is echt verschrikkelijk!», «Ik begrijp dat je boos bent» of «Nooit zo over nagedacht». We hebben hem laten weten dat hij is gehoord. In plaats van ons over te geven aan verklaringen, vergeldingskritiek of onszelf te gaan verdedigen, kunnen we iets anders doen.

Hoe te reageren op een boze gesprekspartner?

• We kunnen het eens zijn met de gesprekspartner. Bijvoorbeeld: "Ik denk dat het heel moeilijk is om met mij te communiceren." We zijn het niet eens met de feiten die hij zegt, we geven alleen toe dat hij bepaalde gevoelens heeft. Gevoelens (evenals beoordelingen en meningen) zijn subjectief - ze zijn niet gebaseerd op feiten.
• We kunnen vaststellen dat de gesprekspartner ontevreden is: «Het is altijd vervelend als dit gebeurt.» We hoeven niet lang en moeilijk zijn beschuldigingen te weerleggen en proberen vergeving te verdienen voor wat we hem hebben aangedaan. We hoeven ons niet te verdedigen tegen verzonnen aanklachten, hij is geen rechter en wij zijn niet de beschuldigde. Het is geen misdaad en we hoeven onze onschuld niet te bewijzen.
• We kunnen zeggen: "Ik zie dat je boos bent." Dit is geen schuldbekentenis. We observeren gewoon zijn toon, woorden en lichaamstaal en trekken die conclusie. We erkennen zijn emotionele pijn.
• We kunnen zeggen: "Het moet je boos maken als dit gebeurt. Ik begrijp je, ik zou er ook pissig van worden. We laten zien dat we hem en zijn gevoelens serieus nemen. Op deze manier laten we zien dat we zijn recht om verontwaardiging te voelen respecteren, ondanks het feit dat hij een verre van de beste manier vond om gevoelens te uiten.
• We kunnen onze woede kalmeren en beheersen door tegen onszelf te zeggen: "Wat maakt het uit. Alleen omdat hij zei dat het niet waar was. Hij voelde zich gewoon zo op dat moment. Dit is geen feit. Het is gewoon zijn mening en zijn perceptie.»

Zinnen om te beantwoorden

• "Ja, soms lijkt het echt zo."
• "Je hebt vast ergens gelijk in."
• «Ik weet niet hoe je het kunt uitstaan.»
• “Het is echt heel vervelend. Ik weet niet wat te zeggen".
• "Het is echt verschrikkelijk."
• "Bedankt dat je dit onder mijn aandacht hebt gebracht."
• «Ik weet zeker dat je iets zult bedenken.»

Als je dit zegt, pas dan op dat je niet sarcastisch, minachtend of provocerend klinkt. Stel je voor dat je met de auto ging reizen en verdwaalde. Je weet niet waar je bent en je weet niet wat je moet doen. Stoppen en de weg vragen? Omdraaien? Op zoek naar een slaapplek?

Je bent verward, bezorgd en weet niet waar je heen moet. Je weet niet wat er gebeurt en waarom de gesprekspartner valse beschuldigingen begon te uiten. Geef hem langzaam, voorzichtig, maar tegelijkertijd duidelijk en evenwichtig antwoord.

Over de auteur: Aaron Carmine is een klinisch psycholoog bij Urban Balance Psychological Services in Chicago.