Grégoire: “mijn vrouw denkt dat ik een echte papa-duivin ben”

Grégoire, een papa-duivin aan het hoofd van een samengesteld gezin

Je nieuwe album “Poésies de notrefance” * is net uit. Waarom deze gedichten op muziek zetten?

Op een dag had mijn 12-jarige stiefzoon moeite om L'Albatros van Baudelaire te leren. Ik liet hem luisteren naar de cd “Léo Ferré chante Baudelaire”. In 10 minuten kende hij de tekst uit zijn hoofd en begreep hij dat poëzie niet zomaar een paar woorden op een stuk papier is, maar vaak de mooiste manier om dingen te zeggen. Ik heb dit album ook gemaakt voor mijn zoon Paul die 2 en een half jaar oud is. Natuurlijk is hij nog klein en voorlopig is het voor hem alleen maar "papa's muziek". Maar als hij ouder is, wil ik dat hij poëzie wil lezen. 

Deed het opnemen van deze schijf je denken aan je kindertijd?

Het gedicht "Toen mijn zus en ik" van Théodore de Banville deed me denken aan de gedichten die ik leerde voor Moederdag. En al die grote klassiekers van Jean de La Fontaine, Maurice Carême, Luc Bérimont… doen me denken aan de geuren van krijt, hinkelen, de speeltuin, geen serieuze onzin. Kortom, de tijd van roekeloosheid. Bovendien was dit album een ​​verfrissende pauze omdat alle teksten positief en luchtig zijn. Ze brengen heel eenvoudige en toch essentiële waarden over. En toen bleef ik ook nog een groot kind! Ik heb een speelse kant. Poker, bordspellen, Playstation... Dit alles amuseert me enorm en ik breng graag tijd door met mijn zoon die in het treintje speelt, in de auto's, hem meeneemt naar de draaimolen...

Heeft het vaderschap je veranderd?

Het veranderde eigenlijk alles. Nu draait mijn leven niet meer alleen om mij. Ik besef ook de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt. Als ik tegenwoordig een album maak, luister ik er anders naar en zeg ik tegen mezelf dat als Paul en Léopoldine (mijn dochtertje van 9 maanden) ernaar luisteren, ik niet wil dat ze zich voor dat en dat schamen. En het vaderschap heeft ook mijn verlangen versterkt om betrokken te zijn bij verenigingen die voor kinderen zorgen, zoals de ELA-vereniging waarvan ik de sponsor ben, of Rêves d'enfance. 

Wat voor vader ben jij?

Mijn vrouw zou je vertellen dat ik een papakip ben! Het is waar ! Maar ik ben ook een zanger papa, taarten… Eigenlijk ben ik best wel cool. Maar er zijn natuurlijk regels rondom het huis, en de kinderen mogen niets doen. Ik kook ook heel graag. Voor mijn verjaardag gaf mijn vrouw me zelfs... een sapcentrifuge! Sindsdien heb ik veel vruchtensappen getest. Paul houdt elke ochtend van zijn geperste sinaasappelsap! En 's middags maak ik zijn lunch voor hem klaar: ricotta-spinaziepasta, rijst-parmezaan-tomaten... Ik wil hem kennis laten maken met goede producten, eenvoudige maar authentieke smaken. En ik heb geluk, hij vindt alles lekker. Hij werd zelfs een liefhebber van Roquefort! Door een grote verscheidenheid aan smaken te ontdekken, kan hij vervolgens kiezen wat hij het liefste heeft. In muziek is het hetzelfde. We laten hem luisteren naar de stijlen die we leuk vinden. Het gaat van Bob Dylan tot Beethoven. Als hij “Let it be” hoort, herkent hij de Beatles al! Op dit moment luistert hij naar mijn laatste album en de nummers van Chantal Goya op repeat. 

Heb je gemakkelijk je plaats als vader ingenomen?

In het begin was het niet gemakkelijk omdat de relatie tussen de baby en de moeder erg sterk is. Maar na elke geboorte heb ik een week op elk van mijn kinderen gepast. Mijn vrouw was op vakantie gegaan om uit te rusten. Deze één-op-één ontmoetingen waren essentiële momenten die me hielpen om een ​​band met hen op te bouwen.

Hoe verzoen je het leven van een kunstenaar en het gezinsleven?

Ik verzoen me niet, het is mijn gezinsleven op de eerste plaats. Ik probeer zoveel mogelijk tijd met mijn kinderen door te brengen. Ik werk zoveel mogelijk thuis: ik neem de melodieën op in mijn opnamestudio en ik houd de interviews tijdens dutjes. Als ik binnen 3 uur rijden op reis ga, kom ik 's avonds terug. En op tour neem ik Paul mee. Ik grijp deze kans omdat hij voorlopig nog niet naar school gaat. Maar in september ging hij naar de kleuterschool. Hij, is super blij, ik, ik ben een beetje bang voor de scheiding... maar dat zou goed moeten zijn, in het begin gaat hij alleen in de ochtend. Thuis is het altijd levendig, met de drie tieners van mijn vrouw en onze twee jonge kinderen. De groten zijn fans van de kleintjes. We hebben geen babysitters nodig en dat geeft hen verantwoordelijkheden. En voor de feestdagen, idem, brengen we ze door met het gezin. 

Heb je een familieritueel?

Ja, en het is essentieel! Elke avond lees ik een verhaal voor aan Paul. Momenteel is hij verslaafd aan de avonturen van Barbapapa en Monsieur et Madame. Dan brengt mijn vrouw hem haar deken, omhelst hem en hij valt meteen in slaap.

*Speel verder, mijn belangrijkste bedrijf.