«Maak me niet kwaad!»: 5 stappen naar een vreedzame dialoog met een kind

• «Niet schreeuwen! Als je schreeuwt, laat ik je hier achter»
• 'Waarom sta je als een dwaas op! Hij luistert naar de vogel... Sneller, tegen wie ze zei!
• "Hou je mond! Stil zitten als volwassenen praten»
• "Kijk naar je zus, ze gedraagt ​​zich normaal, niet zoals jij!"

We horen deze opmerkingen vaak op straat, in een winkel, in een café, omdat veel ouders ze als een normaal onderdeel van het onderwijsproces beschouwen. Ja, en soms houden we ons zelf niet in, schreeuwend en beledigend onze kinderen. Maar we zijn niet slecht! We houden echt van ze. Is dat niet het belangrijkste?

Waarom gaan we kapot?

Er zijn verschillende verklaringen voor dit gedrag:

• De post-Sovjet-samenleving is deels verantwoordelijk voor ons gedrag, dat zich onderscheidt door vijandigheid jegens 'ongemakkelijke' kinderen. We proberen ons aan te passen aan de wereld om ons heen en aan de verwachtingen te voldoen, daarom proberen we er fatsoenlijk uit te zien en storten ons op ons kind. Het is veiliger dan knoeien met de oom van iemand anders die ons veroordelend aankijkt.
• Sommigen van ons hebben misschien niet de beste ouders gehad, en door traagheid behandelen we onze kinderen op dezelfde manier als we werden behandeld. Op de een of andere manier hebben we het overleefd en zijn we opgegroeid als normale mensen!
• Achter grof geschreeuw en beledigende woorden gaan meestal vermoeidheid, wanhoop en onmacht van volkomen normale ouders schuil. Wie weet wat er precies is gebeurd en hoe vaak de kleine koppige kleine koppige rustig werd overgehaald om zich goed te gedragen? Toch zijn grappen en grillen van kinderen een serieuze krachtmeting.

Hoe ons gedrag het kind beïnvloedt

Veel mensen denken dat er niets mis is met schreeuwen en grove woorden. Denk maar eens, mijn moeder schreeuwde in haar hart - over een uur zal ze strelen of ijs kopen, en alles zal voorbij gaan. Maar in feite is wat we doen psychologische mishandeling van een kind.

Schreeuwen tegen een klein kind is genoeg om hem een ​​intense angst te bezorgen, waarschuwt klinisch psycholoog Laura Markham, auteur van Parenting Without Whining, Punishment and Screaming.

“Als een ouder tegen een baby schreeuwt, zendt hun onderontwikkelde prefrontale cortex een gevaarsignaal uit. Het lichaam zet de vecht-of-vluchtreactie aan. Hij kan je slaan, wegrennen of verstijven. Als dit herhaaldelijk wordt herhaald, wordt het gedrag versterkt. Het kind leert dat naaste mensen een bedreiging voor hem zijn en wordt vervolgens agressief, wantrouwend of hulpeloos.

Weet je zeker dat je dit wilt? In de ogen van kinderen zijn we almachtige volwassenen die ze alles geven wat ze nodig hebben om te leven: voedsel, onderdak, bescherming, aandacht, zorg. Hun gevoel van veiligheid breekt af wanneer degenen van wie ze volledig afhankelijk zijn, hen laten schrikken met een schreeuw of een dreigende toon. Om nog maar te zwijgen van teenslippers en manchetten...

Zelfs als we boos iets gooien als "Hoe moe van je!", doen we het kind pijn. Sterker dan we ons kunnen voorstellen. Omdat hij deze zin anders waarneemt: «Ik heb je niet nodig, ik hou niet van je.» Maar ieder mens, zelfs een heel kleintje, heeft liefde nodig.

Wanneer huilen de enige juiste beslissing is?

Hoewel het verheffen van je stem in de meeste gevallen onaanvaardbaar is, is het soms nodig. Bijvoorbeeld als kinderen elkaar slaan of als ze echt gevaar lopen. De schreeuw zal hen choqueren, maar het zal hen ook tot bezinning brengen. Het belangrijkste is om de toon onmiddellijk te veranderen. Schreeuw om te waarschuwen, spreek om uit te leggen.

Hoe kinderen milieuvriendelijk op te voeden?

Natuurlijk, hoe we onze kinderen ook opvoeden, ze zullen de psycholoog altijd iets te vertellen hebben. Maar we kunnen ervoor zorgen dat kinderen weten hoe ze "grenzen moeten bewaken", zichzelf en anderen moeten respecteren - als we ze zelf met respect behandelen.

Probeer hiervoor een paar eenvoudige stappen te volgen:

1. Neem een ​​pauze

Als je het gevoel hebt dat je de controle verliest en op het punt staat te breken, stop dan. Ga een paar stappen van het kind vandaan en haal diep adem. Dit zal je helpen om te kalmeren en je kind te laten zien hoe om te gaan met sterke emoties.

2. Praat over je emoties

Woede is hetzelfde natuurlijke gevoel als vreugde, verrassing, verdriet, ergernis, wrok. Door onze emoties te begrijpen en te accepteren, leren we kinderen zichzelf te begrijpen en te accepteren. Praat over hoe u zich voelt en moedig uw kind aan hetzelfde te doen. Dit zal hem helpen een respectvolle houding aan te nemen ten opzichte van zichzelf en anderen, en in het algemeen zal het nuttig zijn in het leven.

3. Stop ongewenst gedrag kalm maar resoluut

Ja, kinderen gedragen zich soms walgelijk. Dit hoort bij opgroeien. Praat strikt met hen zodat ze begrijpen dat het onmogelijk is om dit te doen, maar verneder hun waardigheid niet. Voorover leunen, hurken, in de ogen kijken - dit alles werkt veel beter dan schelden vanaf de hoogte van je lengte.

4. Overtuig, dreig niet

Zoals Barbara Coloroso schrijft in Children Deserve It!, leiden bedreigingen en straffen tot agressie, wrok en conflicten, en ontnemen kinderen het vertrouwen. Maar als ze na een eerlijke waarschuwing de gevolgen zien van bepaald gedrag, leren ze betere keuzes te maken. Als je bijvoorbeeld eerst uitlegt dat ze met auto's spelen, niet vechten, en pas dan pak je het speelgoed.

5. Gebruik humor

Verrassend genoeg is humor het meest effectieve en eenvoudige alternatief voor schreeuwen en dreigen. “Als ouders met humor reageren, verliezen ze hun gezag helemaal niet, maar versterken ze integendeel het vertrouwen van het kind”, herinnert Laura Markham zich. Lachen is immers veel prettiger dan kronkelen van angst.

Het is niet nodig om zowel kinderen te verwennen als onvoorwaardelijke gehoorzaamheid van hen te eisen. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen. Maar we zijn volwassenen, wat betekent dat we verantwoordelijk zijn voor de toekomstige persoonlijkheid.