In ieders leven zijn er perioden waarin doelen onbereikbaar lijken en inspanningen zinloos zijn. Recessieperioden duren meer dan een dag en komen meer dan eens voor, waardoor soms alle ambities teniet worden gedaan. Hoe om te gaan met jezelf? Hoe nog een stap te zetten? Een paar eenvoudige maar effectieve manieren zullen helpen om het vertrouwen in jezelf niet te verliezen.
"Alles is slecht met mij, ik ben al 25 en er is voor de eeuwigheid niets gedaan", "er is weer een jaar voorbij en ik ben nog steeds geen miljonair / geen Hollywood-ster / niet getrouwd met een oligarch / geen president / geen Nobelprijswinnaar.” Dergelijke gedachten bezoeken een persoon die wordt geconfronteerd met een crisis, die in de psychologie existentieel wordt genoemd.
De afstand tussen ambitie en realiteit lijkt onoverkomelijk. Er komt een gevoel dat het leven tevergeefs wordt geleefd, helemaal niet zoals je wilde. Jaar na jaar blijven dromen slechts dromen en treden er geen significante veranderingen op. Bekend gevoel?
Hoewel de situatie hopeloos lijkt, is er een recept om de crisis te boven te komen. Het is in de praktijk getest en omvat slechts vier stappen.
1. Bedenk dat dergelijke perioden eerder zijn voorgekomen. Er waren valpartijen, en daarna - ups, en je loste het op. Dit is dus een tijdelijke toestand die voorbij zal gaan. Analyseer hoe je de vorige keer uit de impasse bent gekomen, wat je hebt gedaan en wat je niet hebt gedaan. Perioden van wanhoop zijn niet dodelijk, maar geven aanleiding tot reflectie - wat kun je doen om verder te komen in de richting van je beoogde doel?
2. Vergelijk: waar droomde je een jaar geleden over, wat heb je nu? Het succes van anderen is altijd merkbaar. Van buitenaf lijkt het alsof andere mensen alles sneller bereiken. De truc is simpel: alles om je heen staat recht voor je ogen, dus veranderingen zijn niet zichtbaar en het lijkt alsof er geen vooruitgang is.
Om uw inspanningen goed te evalueren, zoekt u een oude foto en vergelijkt u deze met wat u nu ziet. Weet je nog hoe het leven er een jaar geleden uitzag? Welke problemen heb je opgelost, welke doelen heb je gesteld, op welk niveau zat je? Misschien kon je vroeger geen boter voor brood betalen, maar vandaag maak je je zorgen dat de parels klein zijn?
Daarom is het zo belangrijk om je vorige fase te onthouden en te vergelijken met de huidige. Elke vooruitgang? Droomde je er toen van om te krijgen wat je nu hebt? Leer je prestaties niet te onderschatten.
3. Stel je voor dat je succes exponentieel toeneemt. Elke dag wordt het aantal genomen stappen vermenigvuldigd met een vast aantal. Vandaag sta je bijvoorbeeld op cel 1, morgen 1 x 2, overmorgen 2 x 2. En dan — naar cel 8, dan — 16, en onmiddellijk naar 32. Elke volgende stap is niet gelijk aan de vorige. Elk resultaat vermenigvuldigt het vorige alleen als u doelbewust in één richting beweegt. Dit is wat je in staat stelt om grandioze resultaten te bereiken, zelfs als er in het begin maar één was. Daarom, wanneer de golf van moedeloosheid weer begint op te rollen, onthoud dan dat een geometrische progressie onvermijdelijk tot een resultaat zal leiden. Het belangrijkste is om niet te stoppen.
4. Gebruik de techniek «kleine stappen». Om de effectiviteit ervan te evalueren, laten we het eerst hebben over de hormonen - dopamine en serotonine. Stel je voor dat je op punt A bent en kijk naar je gekoesterde doel, dat wacht op punt Z, en er is een afgrond tussen hen. Het punt I is te ver van het begin, te onrealistisch en onbereikbaar, en dit veroorzaakt apathie en depressie.
Waarom? Omdat het lichaam weigert energie te geven aan "onrendabele" acties. 'Het is onmogelijk', zeggen de hersenen en zetten de activiteit in deze richting uit. Dopamine is verantwoordelijk voor motivatie en actieve acties in ons lichaam. Dit is het zogenaamde "hormoon dat geluk belooft", het brengt plezier van het anticiperen op de beloning, van het proces om naar het doel te gaan.
Het is dopamine dat je vooruit laat gaan, maar als de acties enige tijd geen duidelijk resultaat opleveren, is het doel nog ver weg, serotonine is verbonden. Dit hormoon komt vrij wanneer je de beloofde beloning ontvangt. Als de weg naar het doel te lang wordt, daalt het serotonineniveau en daarna de dopamine. Het blijkt dat aangezien er geen beloning is, er geen motivatie is, en omgekeerd: er is geen motivatie, er is geen beloning.
Je bent teleurgesteld: niets komt goed, het is tijd om te stoppen. Wat moeten we doen?
Leer de kunst van «kleine stapjes». Het is gemakkelijk te zien dat er tussen het startpunt A en de bestemming I vele andere even belangrijke letters zijn, bijvoorbeeld B, C en G. Elk van hen is verantwoordelijk voor een specifieke cel. De eerste stap is gezet, en nu ben je op B, de tweede is gezet, en je bent al op G. Als je het onbereikbare punt I niet de hele tijd voor je ogen houdt, maar je concentreert op het dichtstbijzijnde punt, dan kun je de dopamine-serotonine-val vermijden.
Dan, nadat je een stap hebt gezet, ben je waar je wilde zijn en zul je tevreden zijn. Serotonine brengt beloningen, je voelt de vreugde van succes en de hersenen geven het startsein voor de volgende dosis dopamine. Het lijkt simpel en duidelijk: ga in kleine stapjes, zonder lange afstanden te forceren. Waarom lukt de een wel en de ander niet? Het is een feit dat veel mensen proberen om meteen op het punt I te komen, waarbij ze alle andere kleine doelen op weg ernaartoe overslaan.
Wees geduldig en je zult winnen. Prijs jezelf voor elke kleine overwinning, vier elke kleine vooruitgang en onthoud dat alles mogelijk is, maar niet meteen.