HETNiet-directieve benadering creatieve^MC (EN C^MC) is een vorm van begeleiding die de authenticiteit van de relatie tussen de therapeut en zijn cliënt. Het is niet bedoeld als formele psychotherapie en verschilt ervan doordat het geen behandeling is en geen beoordeling door de patiënt vereist.

De kwaliteit van de relatie vormt de basis van het transformatieproces van de “helper”. Vanuit het oogpunt van de creatieve niet-directieve benadering komen het grootste lijden en de grootste problemen van de mens voort uit zijn stressvolle relatie-ervaringen, zowel verleden als heden. Dus de langdurige ervaring van een diepe en oprechte relatie met een specialist in emotionele relaties zou het effect van deze ervaringen kunnen transformeren en een blijvende innerlijke sereniteit kunnen bieden.

De creatieve niet-directieve benadering stimuleert de erkenning en uiting van: onderdrukte emoties, zijn weerstand en zijn basisbehoeften, om zijn eigen te bevrijden creatief potentieel. De effectiviteit van de Creatieve Niet-Directieve Aanpak hangt minder af van een specifieke techniek dan van de kwaliteit van de aanwezigheid van de therapeut en zijn relatie met zijn cliënt. In de context van ontmoetingen is het vooral door hun ervaringen en behoeften mondeling uit te drukken dat het individu zich aan zichzelf openbaart. Dit kan ertoe leiden dat hij zichzelf intern transformeert en zijn specifieke problemen oplost. Het klimaat van partner om te kopen en D'privacyevenalsonvoorwaardelijke acceptatie van de therapeut, zijn essentieel om deze expressie en ontdekking te bevorderen.

Aangezien deCreatieve niet-directieve benadering geeft zoveel belang aan affectieve en emotionele dimensie van de relatie met de therapeut, is het werk dat deze tijdens zijn opleiding aan zichzelf moet verrichten kapitaal. Naast het beheersen van de gebruikelijke concepten van de psychologie, moet hij een constant innerlijk proces nastreven om de ander echt met liefde en mededogen te kunnen verwelkomen en accepteren zonder hem te veroordelen, noch zijn emoties, behoeften of oplossingen op hem te projecteren.

La niet-directiviteit van de aanpak stelt de persoon in behandeling in staat zich volledig vrij te uiten. Ze voelde zich geaccepteerd en begrepen en kon zo de controle over haar leven terugkrijgen. Van zijn kant heeft de therapeut natuurlijk een toezichthoudende verantwoordelijkheid. Het geeft het proces een veilig referentiekader met betrekking tot tijd, ruimte, vergoedingen, te volgen regels, enz.

Op de eerste ontmoeting, nodigt de therapeut de persoon uit om de redenen en de doelstellingen van zijn benadering te noemen. Vervolgens informeert hij hem over de bijzonderheden van de aanpak. Als er een positieve band tussen de twee mensen tot stand komt - die niet rationeel kan worden verklaard - is het mogelijk om met het proces te beginnen.

Een van de rollen van de therapeut is het herformuleren van wat hij waarneemt en hoort, in nauwkeurige bewoordingen en op een objectieve manier. Hij interpreteert niet en neemt niets aan. Hij kan het innerlijke lijden van zijn cliënt weerspiegelen, hem ertoe brengen het te specificeren en hem helpen oplossingen te vinden die bij hem passen. De therapeut heeft dus geen macht over de persoon, behalve die van deluisteren en hulp om het op te helderen interne conflicten.

Iemand die bijvoorbeeld ontdekt dat zijn driftbuien voortkomen uit bepaalde ‘onbewuste’ verwachtingen van zijn partner, zal eerst echt realiseren van die verwachtingen en accepteer ze dan. Alleen dan zal hij in staat zijn om het woedeprobleem op te lossen. Met de hulp van de therapeut zal hij in zichzelf een gunstiger manier van handelen kunnen ontdekken. Je welkom en geliefd voelen en accepteren dat hun "verwachtingen" deel uitmaken van hen zijn fundamentele stappen op weg naar genezing en innerlijke transformatie.

Naast de dialoog kan de therapeut scenario's of projectieve technieken gebruiken wanneer een persoon moeite heeft om verbaal uit te drukken wat hij voelt. Hij kan bijvoorbeeld verschillende illustraties gebruiken waaruit de persoon beschrijft wat het visuele bij hem oproept.

De bedenker van de aanpak, Colette Portelance, een Quebecer met een doctoraat in het onderwijs, richtte in 1989 haar school op, met: François Lavigne, afgestudeerd in klinische psychologie en psychopathologie. Ze introduceerde de principes van de Creative Non-Directive Approach in haar boek getiteld Relatie en zelfliefde helpen, herhaaldelijk herzien en opnieuw uitgegeven. Ze ontwikkelde haar aanpak vanuit haar ervaring in counseling en pedagogiek, en door inspiratie te putten uit verschillende stromingen van de moderne psychologie. Ze werd vooral beïnvloed door het werk van de Amerikaanse humanistische psycholoog Carl Rogers^1-2 en de Bulgaarse psychiater Georgi Lozanov³.

Rogers betoogde dat het niet de theorieën, technieken of correcte interpretatie van iemands realiteit zijn die hem helpen genezen, maar eerder de relatie tussen therapeut en verzorger. In de jaren zestig zaaide hij ook controverse onder de wetenschappelijke gemeenschap door te beweren dat professionele vaardigheden niet bepalend zijn in het genezingsproces. (Zie het blad Psychotherapie over dit onderwerp.)

Een tijdgenoot van Rogers, de D^r Lozanov, de maker van de Suggestologie, een verband gelegd tussen de mentale toestand van een persoon en hun leervermogen. Suggestologie leert dat de gemoedstoestand waarin we ons bevinden op het moment van leren bepalend is. Rust, plezier en een gezonde relatie met de leraar zouden essentiële voorwaarden zijn om hun leer- en creatieve capaciteiten te verbeteren.

De invloed van Rogers en Lozanov was instrumenteel in het erkennen van het fundamentele belang van het relationele proces in een therapeutische setting. Maar de eigenaardigheid van de creatieve niet-directieve benadering is dat het voor het bereiken van werkelijk heilzame resultaten essentieel zou zijn voor de therapeut om voortdurend aan zichzelf te werken. Het zou dus niet alleen kunnen worden gecentreerd op de savoir en in de doen, maar vooral op dewezen.

Zoals elke vorm van helpende relatie,Creatieve niet-directieve benadering richt debloeiende van de persoon en de psychologische problemen oplossen individuen. Het is bedoeld voor mensen van alle leeftijden die hun relatie met zichzelf en anderen willen verbeteren. Het toepassingsgebied is enorm en leent zich even goed voor individueel, koppel- of groepswerk. Het is bijzonder goed van toepassing op relatieproblemen van het emotionele, liefdevolle, educatieve en professionele leven. Het maakt het ook mogelijk om de stoornissen te onderzoeken die verband houden met angst, depressie, zelfrespect, jaloezie, agressiviteit, verlegenheid, evenals persoonlijkheidsstoornissen, aanpassingsproblemen (rouw, scheiding) en seksuele problemen.

Psychotherapeuten in een creatieve niet-directieve benadering zijn van mening dat de psychische wereld zich niet leent voor 'objectieve' metingen. Daarom zijn het alleen de getuigenissen van degenen die therapie hebben ondergaan en de observaties van therapeuten, en niet wetenschappelijk bewijs, dat de effectiviteit van de creatieve niet-directieve benadering ondersteunt.

Veel van de psychotherapeuten in een creatieve niet-directieve benadering praktijk in privépraktijken en klinieken, maar ook in gemeenschapsomgevingen, met name in opvanghuizen voor vrouwen in moeilijkheden, in centra voor palliatieve zorg, rehabilitatie van drugsverslaving, enz.

De duur van de behandeling varieert afhankelijk van het probleem en het tempo van de persoon, maar over het algemeen zijn minimaal 10 sessies vereist. Voor sommigen kan dit aantal sessies beslissend zijn, terwijl voor anderen het proces enkele maanden, zelfs meerdere jaren kan duren.

Aangezien het succes van de aanpak afhangt van de authenticiteit van de relatie met de zorgverlener, moet u de tijd nemen om een ​​therapeut te kiezen bij wie u zich volledig vertrouwd zult voelen. Stel hem vragen, vraag hem om je uit te leggen wat het proces is, of hij succes heeft gehad met de mensen die hij heeft geholpen, wat hij van je probleem vindt, enz.

Raadpleeg de International Association of Helping Relation Therapists of Canada (CITRAC) of de ANDC European Association of Psychotherapists (zie Sites of Interest) om een ​​beoefenaar van een creatieve niet-directieve benadering bij u in de buurt te vinden.

Om de titel van Therapeut in helpende relatie (een beschermde titel) te verkrijgen, moet u de opleiding volgen die wordt aangeboden door het Centre de Relation d'Aide de Montréal of de International Training School van de ANDC. Het programma omvat 1 uur training, gespreid over 250 jaar, inclusief theorie, praktijk, een stage en een individuele benadering. Ook na afronding van de basisopleiding worden diverse gespecialiseerde programma's aangeboden (zie Interessante sites).

Portelance Colette. Relaties en eigenliefde helpen: de creatieve niet-directieve benadering in psychotherapie en pedagogiek, CRAM Publishing, Canada, 2009.

De fundamenten van de creatieve niet-directieve benadering.

Zie de vele andere boeken van Colette Portelance, over koppels, opvoeding, communicatie, relaties, enz. op de website van Éditions du CRAM.

Lozanov Georgi. Suggestologie en elementen van suggestopedia, Editions Sciences et culture, Canada, 1984.

De grondlegger van de suggestologie legt de principes van zijn leermethode uit. Een hulpmiddel om in de praktijk te brengen in de geneeskunde, psychotherapie en pedagogiek.

Roger Carl. De helpende relatie en psychotherapie, Franse sociale edities, Frankrijk, 12^e editie, 1999.

Over niet-directief luisteren in de helpende relatie, een benadering ontwikkeld door Carl Rogers in de jaren zestig, gebaseerd op menselijke capaciteiten voor zelfrealisatie.

ANDC Europese Vereniging van Psychotherapeuten

Allerlei informatie over de aanpak en ledenlijst.

www.andc.eu

Vereniging voor Humanistische Psychologie

De vereniging brengt psychotherapeuten en individuen samen die de humanistische psychologie aanhangen, gebaseerd op het vermogen van de mens om meester te zijn over zijn eigen lot. De site staat vol met bronnen over deze stream, waarvan de ANDC deel uitmaakt.

http://ahpweb.org

Montreal Help Relations Centre (CRAM) / ANDC International Training School (EIF)

De site van de vakschool in ANDC. Presentatie van de aanpak, beschrijving van opleidingen en kosten, etc.

www.cram-eif.org

Internationale Corporation of Counseling Therapeuten van Canada (CITRAC)

De site van de vereniging van psychotherapeuten opgeleid aan de ANDC. Presentatie van het therapeutische proces, aangeboden diensten, ledenlijst, enz.

www.citrac.ca

Persoonlijkheidstheorieën: Carl Rogers (1902-1987)

Een site met een biografie van de Amerikaanse psycholoog Carl Rogers en zijn theorie over de ontwikkeling van de persoon, die de ANDC sterk heeft beïnvloed.

http://webspace.ship.edu