Vlees wordt al eeuwenlang beschouwd als het belangrijkste bestanddeel van elke maaltijd. Vlees was meer dan alleen voedsel, het was het belangrijkste en duurste voedselproduct. Hierdoor werd hij gezien als een symbool van publieke macht.
Historisch gezien was vlees gereserveerd voor de tafels van de hogere klassen, terwijl de boeren voornamelijk plantaardig voedsel aten. Als gevolg hiervan werd vleesconsumptie geassocieerd met de dominante machtsstructuren in de samenleving, en de afwezigheid ervan op het bord gaf aan dat een persoon tot het kansarme deel van de bevolking behoort. Het beheersen van de aanvoer van vlees was als het beheersen van de mensen.
Tegelijkertijd begon vlees een prominente rol te spelen in onze taal. Is het je opgevallen dat onze dagelijkse spraak vol zit met voedselmetaforen, vaak gebaseerd op vlees?
De invloed van vlees is de literatuur niet omzeild. Zo gebruikt de Engelse schrijfster Janet Winterson vlees als symbool in haar werken. In haar roman The Passion symboliseert de productie, distributie en consumptie van vlees de machtsongelijkheid in de Napoleontische tijd. De hoofdpersoon, Villanelle, verkoopt zichzelf aan Russische soldaten om een voorraad waardevol vlees van het hof te krijgen. Er is ook een metafoor dat het vrouwelijk lichaam gewoon een ander soort vlees is voor deze mannen, en ze worden geregeerd door vleesetend verlangen. En Napoleons obsessie met het eten van vlees symboliseert zijn verlangen om de wereld te veroveren.
Winterson is natuurlijk niet de enige auteur die in fictie laat zien dat vlees meer kan betekenen dan alleen eten. De schrijfster Virginia Woolf beschrijft in haar roman To the Lighthouse het toneel van het bereiden van een runderstoofpot die drie dagen duurt. Dit proces vraagt veel inspanning van chef-kok Matilda. Wanneer het vlees eindelijk klaar is om te worden geserveerd, is de eerste gedachte van mevrouw Ramsay dat ze "zorgvuldig een bijzonder mals stuk vlees moet kiezen voor William Banks." Men ziet het idee dat het recht van een belangrijk persoon om het beste vlees te eten onmiskenbaar is. De betekenis is dezelfde als die van Winterson: vlees is kracht.
In de huidige realiteit is vlees herhaaldelijk het onderwerp geworden van tal van sociale en politieke discussies, waaronder hoe de productie en consumptie van vlees bijdraagt aan klimaatverandering en aantasting van het milieu. Bovendien tonen onderzoeken de negatieve impact van vlees eten op het menselijk lichaam aan. Veel mensen worden veganist en worden onderdeel van een beweging die de voedselhiërarchie wil veranderen en vlees van zijn hoogtepunt wil laten vallen.
Aangezien fictie vaak echte gebeurtenissen en sociale kwesties weerspiegelt, is het goed mogelijk dat vleesmetaforen er uiteindelijk niet meer in voorkomen. Het is natuurlijk onwaarschijnlijk dat talen drastisch zullen veranderen, maar sommige veranderingen in de woordenschat en uitdrukkingen die we gewend zijn, zijn onvermijdelijk.
Hoe meer het onderwerp veganisme zich over de wereld verspreidt, hoe meer nieuwe uitdrukkingen er zullen verschijnen. Tegelijkertijd kunnen vleesmetaforen als krachtiger en imposanter worden beschouwd als het doden van dieren voor voedsel sociaal onaanvaardbaar wordt.
Om te begrijpen hoe veganisme de taal kan beïnvloeden, onthoud dat door de actieve strijd van de moderne samenleving met fenomenen als racisme, seksisme en homofobie, het sociaal onaanvaardbaar is geworden om bepaalde woorden te gebruiken. Veganisme kan hetzelfde effect hebben op de taal. Bijvoorbeeld, zoals gesuggereerd door PETA, kunnen we in plaats van de gevestigde uitdrukking "twee vliegen in één klap slaan", de uitdrukking "twee vliegen in één klap voeden" gaan gebruiken.
Dit betekent echter niet dat verwijzingen naar vlees in onze taal in één keer zullen verdwijnen – zulke veranderingen kunnen immers lang duren. En hoe weet je hoe klaar mensen zullen zijn om de welgemeende uitspraken op te geven die iedereen zo gewend is?
Het is interessant om op te merken dat sommige fabrikanten van kunstvlees technieken proberen toe te passen waardoor het zal "bloeden" als echt vlees. Hoewel de dierlijke componenten in dergelijke voedingsmiddelen zijn vervangen, zijn de vleesetende gewoonten van de mensheid niet volledig verlaten.
Maar tegelijkertijd hebben veel plantaardige mensen bezwaar tegen vervangers die 'steaks', 'gehakt' en dergelijke worden genoemd, omdat ze niet iets willen eten dat eruitziet als echt vlees.
Op de een of andere manier zal alleen de tijd leren hoeveel we vlees en herinneringen eraan uit het leven van de samenleving kunnen uitsluiten!