Laten we eerst vermelden dat cocaïne (evenals amfetaminen) is ingedeeld bij de middelen waarvan wordt gezegd dat ze stimulerende middelen voor het centrale zenuwstelsel. Hoewel veel van de hier gepresenteerde informatie ook van toepassing is op afhankelijkheid van alcohol en andere drugs, is er enig bewijs dat specifiek betrekking heeft op deze familie van chemicaliën.

We spreken van middelenmisbruik wanneer de gebruiker herhaaldelijk zijn verplichtingen op het werk, op school of thuis niet nakomt. Of dat hij de stof gebruikt ondanks fysiek gevaar, juridische problemen, of dat het leidt tot sociale of interpersoonlijke problemen.

Afhankelijkheid wordt gekenmerkt door tolerantie, dat wil zeggen dat de hoeveelheid product die nodig is om hetzelfde effect te bereiken toeneemt; ontwenningsverschijnselen bij het stoppen met het gebruik, een escalatie van de hoeveelheden en frequentie van gebruik. De gebruiker besteedt veel van zijn tijd aan activiteiten die verband houden met consumptie, en hij gaat door ondanks aanzienlijke negatieve gevolgen.

Verslaving is het dwangmatig proberen een middel te consumeren zonder rekening te houden met de negatieve (sociale, psychologische en fysiologische) gevolgen van dit gebruik. Verslaving lijkt te ontstaan ​​wanneer herhaaldelijk gebruik van de stof bepaalde neuronen (zenuwcellen) in de hersenen verandert. We weten dat neuronen neurotransmitters (verschillende chemicaliën) afgeven om met elkaar te communiceren; elk neuron kan neurotransmitters vrijgeven en ontvangen (via receptoren). Er wordt aangenomen dat deze stimulerende middelen een fysiologische wijziging van bepaalde receptoren in neuronen veroorzaken, waardoor hun algemene werking wordt aangetast. Deze zullen mogelijk nooit volledig herstellen, zelfs niet wanneer het verbruik wordt stopgezet. Bovendien verhogen stimulerende middelen voor het centrale zenuwstelsel (inclusief cocaïne) de niveaus van drie neurotransmitters in de hersenen: dopamine noradrenaline en serotonine.

dopamine. Het wordt normaal gesproken afgegeven door neuronen om tevredenheids- en beloningsreflexen te activeren. Dopamine lijkt de belangrijkste neurotransmitter te zijn die verband houdt met het probleem van verslaving, omdat tevredenheidsreflexen niet langer normaal in de hersenen worden geactiveerd bij cocaïnegebruikers.

De norepinephrine. Het komt normaal gesproken vrij als reactie op stress en zorgt ervoor dat de hartslag stijgt, de bloeddruk stijgt en andere hypertensie-achtige symptomen. Het onderwerp ervaart een toename van motorische activiteit, met lichte trillingen in de extremiteiten.

Serotonine. Serotonine helpt bij het reguleren van stemming, eetlust en slaap. Het heeft een kalmerende werking op het lichaam.

Recent onderzoek geeft aan dat verslavende drugs de hersenfunctie veranderen op een manier die aanhoudt nadat iemand is gestopt met gebruiken. De gezondheids-, sociale en werkproblemen die vaak gepaard gaan met het misbruik van deze stoffen, eindigen niet noodzakelijkerwijs wanneer het gebruik wordt stopgezet. Experts zien verslaving als een chronisch probleem. Cocaïne lijkt de drug met het grootste risico op verslaving, vanwege het krachtige euforische effect en de snelheid van handelen.

Herkomst van cocaïne

De bladeren van l'Erythroxyloncoca, een plant afkomstig uit Peru en Bolivia, werd gekauwd door inheemse Amerikaanse volkeren en door conquistadores die het tonische effect op prijs stelde. Deze plant hielp ook het honger- en dorstgevoel te verminderen. Het was pas in het midden van de XIX^e eeuw dat pure cocaïne uit deze plant is gewonnen. In die tijd gebruikten artsen het als een versterkende stof in veel remedies. De schadelijke gevolgen waren niet bekend. Thomas Edison en Sigmund Freud zijn twee bekende gebruikers. De aanwezigheid ervan als ingrediënt in de originele "coca-cola" -drank is waarschijnlijk de bekendste (de drank is er al enkele jaren van vrijgesteld).

Vormen van cocaïne

Mensen die cocaïne misbruiken, gebruiken het in een van de volgende twee chemische vormen: cocaïnehydrochloride en crack (freebase). Cocaïnehydrochloride is een wit poeder dat kan worden gesnoven, gerookt of opgelost in water en vervolgens intraveneus kan worden geïnjecteerd. Crack wordt verkregen door chemische transformatie van cocaïnehydrochloride om een ​​harde pasta te verkrijgen die kan worden gerookt.

Prevalentie van verslaving

US National Institute on Drug Abuse (NIDA) zegt dat het totale aantal cocaïne- en crackgebruikers de afgelopen tien jaar is afgenomen¹. Overdosis cocaïne is de belangrijkste oorzaak van drugsgerelateerde opnames in ziekenhuizen in de Verenigde Staten en Europa. Volgens Canadese onderzoeksgegevens bedroeg de prevalentie van cocaïnegebruik onder de Canadese bevolking in 1997 0,7%², een tarief dat identiek is aan dat van de Verenigde Staten. Dit is een daling ten opzichte van het tarief van 3% in 1985, dat het maximale gerapporteerde tarief was. Volgens dezelfde onderzoeken hebben mannen twee keer zoveel kans om cocaïne te gebruiken als vrouwen.