Boletus veelkleurig (Leccinum variicolor)
- Divisie: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Onderverdeling: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasse: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Subklasse: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Bestelling: Boletales (Boletales)
- Familie: Boletaceae (Boletaceae)
- Geslacht: Leccinum (Obabok)
- Type: Leccinum variicolor (Boletus varicolor)
Hoed:
De boletus heeft een veelkleurige hoed met een karakteristieke grijs-witachtige muiskleur, beschilderd met eigenaardige "streken"; diameter - ongeveer van 7 tot 12 cm, vorm van halfbolvormig, gesloten, tot kussenvormig, licht convex; de paddenstoel is over het algemeen "compacter" dan de gewone boletus, hoewel niet altijd. Het vlees van de dop is wit, wordt licht roze op de snede, met een lichte aangename geur.
Sporenlaag:
De buizen zijn fijn poreus, lichtgrijs bij jonge paddenstoelen, worden grijsbruin naarmate ze ouder worden, vaak bedekt met donkere vlekken; wanneer erop wordt gedrukt, kan het ook roze worden (of misschien, blijkbaar, niet roze).
Sporen poeder:
Lichtbruin.
Been:
10-15 cm hoog en 2-3 cm dik (de hoogte van de stengel hangt af van de hoogte van het mos waarboven het nodig is om de dop op te tillen), cilindrisch, enigszins verdikt in het onderste deel, wit, dicht bedekt met zwarte of donkerbruin gestreepte schubben. Het vruchtvlees van de stengel is wit, bij oudere paddenstoelen is het sterk vezelig, wordt aan de basis afgesneden, het wordt iets blauw.
Spread:
De veelkleurige boletus draagt, net als zijn gewone tegenhanger, van het begin van de zomer tot eind oktober vruchten en vormt voornamelijk met berken mycorrhiza; voornamelijk te vinden in moerassige gebieden, in mossen. In onze streken is het relatief zeldzaam, je zult het niet vaak zien, en in het zuiden van Ons Land, te oordelen naar de verhalen van ooggetuigen, is het een vrij gewone paddenstoel.
Vergelijkbare soorten:
Boletusbomen zijn moeilijk te begrijpen. De boletus zelf kan dit niet. We nemen aan dat de veelkleurige boletus verschilt van andere vertegenwoordigers van het geslacht Leccinum in de gestreepte kleur van de dop en het licht roze vlees. Wel is er een kartelende boletus (Leccinum oxydabile), waarvan in dit geval niet duidelijk is wat ermee te doen, er is sprake van een geheel witte Leccinum holopus. Het onderscheiden van boletus is niet zozeer een wetenschappelijke kwestie als wel een esthetische, en dit moet worden onthouden om af en toe troost te vinden.
Eetbaarheid:
Goede paddenstoel, op een niveau met gemeenschappelijke boletus.