Inhoud
Aanslagen en geweld: wat te zeggen tegen kinderen?
Parijs, Nice, Londen, Barcelona, Las Vegas... Wat te zeggen tegen onze kinderen, geconfronteerd met de tragedie van de aanslagen die elkaar opvolgen? Hoe hun vragen te beantwoorden? Klein of groot, ze zijn noodzakelijkerwijs gevoelig voor de emotionele schok die we allemaal ondergaan als het nieuws van een aanslag wordt aangekondigd. Het is essentieel om woorden samen te voegen over wat er net is gebeurd.
Blijf feitelijk
Voor Dana Castro, klinisch psycholoog, is het belangrijk om zo'n gebeurtenis zo eenvoudig mogelijk uit te leggen aan kinderen, en toch feitelijk te blijven. Ouders moeten de feiten onder woorden brengen, zeker als de jongste de beelden van de aanslag op het televisiejournaal ziet. Voor oudere kinderen kunnen ouders zeggen dat er mensen zijn die zijn overleden, dat we ze niet meer zullen zien, maar dat we aan ze zullen blijven denken. We kunnen ook ons verdriet uiten en zeggen dat we geraakt zijn. Profiteer van het feit dat er een minuut stilte zal zijn ter ere van de overledene om ook te zeggen dat een heel land verdrietig is. Het hangt natuurlijk allemaal af van leeftijd en gezinsomgeving. Als ouders het nieuws volgen, zijn kinderen eraan gewend om met hen over bepaalde onderwerpen te praten. En vergeet vooral niet om de kinderen gerust te stellen dat mama en papa, zelfs als ze in dezelfde stad werken waar het evenement plaatsvond, niets riskeren in bijvoorbeeld het openbaar vervoer.
Verplaats het onderwerp naar een positief element
Als de ouders in details treden of specifieke vragen van het kind beantwoorden, adviseert Dana Castro hem dat uit te leggen slechteriken worden aangeklaagd en ze zullen niet winnen voor wat ze hebben gedaan. De moeder kan zeggen “wat het meeste indruk op me maakte, was de politieagent die meteen mensen kwam helpen”. En maak van de gelegenheid gebruik om het gespreksonderwerp te verplaatsen op een positief element, zoals de rol van de politie. Ouders hebben dus een grote rol bij dit soort informatieverwerking. Voor de psycholoog zou haar kind niet speciaal moeten worden uitgenodigd om de beelden op televisie te komen bekijken. Dramatiseer ook niet, maar beantwoord gewoon vragen. Nog een tip: leg de ouderen uit dat dit geen film of videogame is. En vertel ze over het onderzoek in de loop van de dagen, heel eenvoudig, als het kind om nieuws vraagt. Want hij zal zeker snel zijn leven als jonge schooljongen weer oppakken. Laat de tijd zijn gang gaan, zoals bij alle rouw.