U kreeg uw zoon toen u bijna 40 jaar oud was. Hoe heb je deze zwangerschap ervaren?
Met veel angst, twijfels, met de angst om deze baby te verliezen. Ik was erg aangeslagen toen mijn moeder een baby verloor. Ik was ook bang mijn vrijheid te verliezen en stelde mezelf veel vragen. Zou ik deze baby goed opvoeden, een goede moeder zijn? Ik voelde me groot, zwaar. Het was geen idyllische zwangerschap. Ik geef toe dat ik weinig momenten van sereniteit had. Maar zodra ik het zag, vergat ik alles. Dit moment is gemeenschappelijk voor alle moeders.
Het is goed dat ik heb gewacht. Ik had een chaotisch leven, ik heb wat dingen geregeld. Ik had geen kind om wonden te helen. Maar het is waar, het vertienvoudigde mijn angsten ook. Op mijn twintigste zou ik mezelf minder vragen hebben gesteld.
Waarom heb je een boek over zwangerschap geschreven?
Mijn boek was een goede uitlaatklep, ik schreef het in een soort noodgeval. Ik schreef voor mezelf zodra ik wist dat ik zwanger was. Om te onthouden, om mijn zoon of dochter te vertellen. Toen was het een samenloop van omstandigheden. Mijn redacteur vertelde me: ja, schrijf! Ik voelde me heel vrij, niet bang voor oordeel.
Het is ook het uiterlijk van een vrouw die zwanger raakt in de wereld van vandaag. Ik schreef elke dag en confronteerde mezelf met onderwerpen als de H1N1-griep, de aardbeving in Haïti, het boek van Elisabeth Badinter. Ik heb het over alles... en liefde! Toen ik het dichtsloeg, zei ik tegen mezelf dat het toch een beetje triest is. Het is een beetje zoals Bridget Jones die zwanger raakt.
Was de plaats van de toekomstige vader belangrijk tijdens je zwangerschap?
Oh ja ! Ik ben tijdens mijn zwangerschap 25 kilo aangekomen. Gelukkig had ik een geduldige man, zeer aanwezig en attent. Hij heeft me nooit veroordeeld. Arme man, wat heb ik hem laten zien!