De normale hartslag is: 60 tot 100 slagen hart- per minuut, regelmatig. Ook is het normaal dat het aantal hartslagen versnelt bij lichamelijke inspanning of bij bijvoorbeeld een ontregeling van de schildklier. EEN Hartritmestoornissen treedt op wanneer het hart klopt onregelmatig of als het met minder dan 60 hartslagen of meer dan 100 hartslagen per minuut klopt, zonder rechtvaardiging.

Aritmie is de meest voorkomende hartaandoening. Bij een aritmisch hart is de elektrische impulsen wie de controle heeft Hart klopt ontstaan ​​uit rommelige manier of ga niet door de gebruikelijke elektrische circuits.

De duur van een aritmie varieert sterk van persoon tot persoon en hangt ook af van het type aritmie.

Opmerking. Er is een veelvoud aan vormen van aritmie, en niet alle worden in dit blad beschreven.

De verschillende soorten aritmie

De ritmestoornissen worden ingedeeld naar de plaats waar ze ontstaan, het atrium of de ventrikel en naar het effect dat ze teweegbrengen, ofwel de versnelling ofwel de vertraging van de hartslag. De tachycardieën overeenkomen met een verhoogde hartslag, de bradycardie tot een afname.

Tachycardie of verhoogde hartslag

We spreken van tachycardie wanneer het hart sneller klopt dan 100 slagen per minuut.

Sommige tachycardieën komen voor bij headsets. De meest voorkomende vormen zijn:

• Atriale fibrillatie. Het is het meest voorkomende typearitmie. Het komt meestal voor na de leeftijd van 60 jaar, bij mensen met hoge bloeddruk of een hartprobleem. Het wordt meestal veroorzaakt door slijtage van het geleidende weefsel van het hart. Tot 10% van de 80-plussers heeft er last van. Perioden van atriale fibrillatie kunnen enkele minuten tot enkele uren duren. Vaak is de fibrillatie zelfs blijvend. Een fibrillerend atrium kan met een snelheid van 350 tot 600 keer per minuut samentrekken (gelukkig kloppen de ventrikels niet zo snel omdat sommige van die rommelige impulsen onderweg worden geblokkeerd). Dit type aritmie kan gevaarlijk zijn. Het bloed circuleert niet meer voldoende. Als het stagneert in het atrium, a bloedprop kan zich vormen, migreren naar de hersenen en het risico lopen een beroerte te veroorzaken;
• Atriale flutter. Dit type aritmie is vergelijkbaar met atriale fibrillatie, hoewel de hartslag meer gestructureerd is en in dit geval iets langzamer, rond de 300 per minuut;
• Tachycardie supraventriculaire. Er zijn meerdere vormen. Het veroorzaakt gewoonlijk 160 tot 200 weeën per minuut en kan enkele minuten tot enkele uren aanhouden. Het komt meer voor bij jonge mensen en is over het algemeen niet levensbedreigend. De meest voorkomende is supraventriculaire tachycardie paroxismaal ou ziekte van Bouveret (er ontstaat een soort kortsluiting die de ventrikels zeer snel en regelmatig stimuleert). de Wolff-Parkinson-White-syndroom is een andere vorm. Het treedt op wanneer elektrische impulsen van het atrium naar het ventrikel gaan zonder door de atrioventriculaire knoop te gaan;
• Sinus tachycardie. Het wordt gekenmerkt door een verhoogde hartslag meer dan 100 slagen per minuut. Sinustachycardie is normaal in een gezond hart na lichamelijke inspanning, uitdroging, stress, gebruik van stimulerende middelen (koffie, alcohol, nicotine, enz.) of bepaalde medicamenteuze behandelingen. Soms kan het echter een teken zijn van een groot gezondheidsprobleem in het hart, zoals een longembolie of hartfalen;
• Atriale extrasystole. Een extrasystole is een voortijdige samentrekking van het hart, meestal gevolgd door een langere pauze dan normaal. De extrasystole glijdt soms tussen de normale pulsaties door, zonder hun opeenvolging te veranderen. Het is normaal om er een paar per dag te hebben. Met de leeftijd komen ze vaker voor, maar blijven vaak onschadelijk. Ze kunnen echter worden veroorzaakt door een gezondheidsprobleem (hart of ander). Atriale extrasystole begint in het atrium, terwijl ventriculaire extrasystole (zie hieronder) afkomstig is van de ventrikels.

Andere tachycardieën komen voor bij ventrikels, dat wil zeggen, in de onderste kamers van het hart:

• Ventriculaire tachycardie. Dit is een regelmatige, maar zeer snelle slag van de ventrikels, variërend van 120 tot 250 contracties per minuut. Het komt vaak voor op de plaats van een litteken dat is achtergelaten door een eerdere operatie of zwakheden als gevolg van een hartaandoening. Wanneer de perioden enkele minuten duren, kunnen ze ontaarden in ventriculaire fibrillatie en vereisen: noodhulp;
• fibrillatie ventriculaire. Deze snelle en ongeorganiseerde samentrekkingen van de hartkamers vormen een medisch noodgeval. Het hart kan niet meer pompen en het bloed circuleert niet meer. De meeste mensen verliezen onmiddellijk het bewustzijn en hebben onmiddellijke medische hulp nodig, waaronder: reanimatie. De hartslag moet worden hersteld met een defibrillator, anders overlijdt de persoon binnen enkele minuten;
• Syndroom du QT lang. Dit probleem verwijst naar de lengte van de QT-ruimte op een elektrocardiogram (ECG), de tijd tussen elektrische lading en ontlading van de ventrikels. Het wordt vaak veroorzaakt door een genetische afwijking of aangeboren afwijking van het hart. Bovendien kunnen de bijwerkingen van verschillende medicijnen tot dit syndroom leiden. Het zorgt ervoor dat het hart sneller en onregelmatiger gaat kloppen. Het kan leiden tot bewusteloosheid en zelfs een plotselinge dood veroorzaken;
• Ventriculaire extrasystole. Voortijdige contractie kan optreden in de ventrikels. Ventriculaire extrasystole komt vaker voor dan die van atriale oorsprong. Net als bij de atriale extrasystole kan het onschadelijk zijn in een gezond hart. Het is echter noodzakelijk om verder te onderzoeken wanneer het heel gebruikelijk is.

Bradycardie of verlaagde hartslag

Bradycardie treedt op wanneer er bloed door circuleert minder dan 60 hartslagen per minuut. en tragere hartslag dat normaal niet per se levensbedreigend is. Het kan zelfs een teken zijn van een uitstekende gezondheid van het hart. Sommige atleten hebben bijvoorbeeld een hartslag in rust van 40 slagen per minuut en zijn opmerkelijk fit.

Aan de andere kant, in gevallen waarin het hart de organen niet voldoende van zuurstof kan voorzien, spreken we van: symptomatische bradycardie. De volgende vormen komen het meest voor:

• Sinoatriale knoopdisfunctie. Dit veroorzaakt meestal een hartslag van minder dan 50 per minuut. De meest voorkomende oorzaak is littekenweefsel dat de sinusknoop verstoort of vervangt;
• Atrioventriculair blok. Dit defect in de overdracht van de elektrische impuls (vertraging, incidentele onderbrekingen of volledige onderbreking) tussen de atria en de ventrikels veroorzaakt een vertraging van de hartslag.

Oorzaken

De oorzaken vanaritmie hart- zijn meervoudig en omvatten het volgende:

• Normale veroudering;
• Spanning;
• Misbruik van tabak, alcohol, koffie of een ander stimulerend middel; cocaïnegebruik;
• Uitdroging;
• Arteriosclerose en atherosclerose;
• Bepaalde medicijnen nemen;
• Broncho-pneumopathieën (problemen met het ademhalingssysteem);
• Longembolie;
• Coronaire insufficiëntie leidt tot een gebrek aan zuurstofvoorziening van het hartweefsel.

Mogelijke complicaties

Bepaalde soorten aritmie verhogen het risico op complicaties, zoals:

• een cerebrovasculair accident (beroerte);
• hartfalen;
• a verlies van bewustzijn (zelden, alleen bepaalde soorten aritmie).

Wanneer een arts raadplegen?

Contacteer hen de hulpdiensten meteen als u symptomen ervaart zoals hartkloppingen, pijn op de borst of gebrek aan adem, onverwacht en onverklaarbaar.