De koortsachtige toestand wordt gekenmerkt door afwezigheid van koorts. Het is een term uit medisch "jargon" die zorgwekkend kan zijn, maar die in feite vaak door artsen wordt gebruikt om aan te geven dat de toestand van de patiënt verbetert.

Het woord "afebriele" is een medische term, afgeleid van het Latijnse apyretus en het Griekse puretos, wat koorts betekent. Gebruikt als een bijvoeglijk naamwoord, beschrijft het de toestand van een patiënt die geen koorts heeft of niet meer heeft.

Ook wordt een ziekte apyretisch genoemd wanneer deze zich zonder koorts manifesteert.

Bovendien wordt een medicijn in de farmacologie gekwalificeerd als "koorts" om geneesmiddelen aan te duiden die koorts verminderen (paracetamol, ontstekingsremmende medicijnen). Apyrexie verwijst naar de toestand waarin de koortsige patiënt wordt aangetroffen. Deze toestand is per definitie tegengesteld aan koorts. In het geval van terugkerende koortsen wordt gezegd dat de patiënt afwisselt tussen koorts- en koortsfasen.

Meestal is koorts een van de symptomen die wijzen op het infectieuze syndroom: koorts, hoofdpijn, pijn in het lichaam, zweten, koude rillingen, enz. Er wordt gezegd dat iemand koorts heeft als hij eerder koorts had en het is gedaald.

Om apyrexie te begrijpen, is het gemakkelijker om naar het tegenovergestelde te kijken: koorts.

Koorts wordt voornamelijk veroorzaakt door infecties. Apyrexie is een teken van een terugkeer naar normaal; de infectie is onder controle en aan het herstellen. Tijdens behandeling met antibiotica wordt binnen 2 tot 3 dagen een terugkeer naar apyrexie verwacht.

In sommige gevallen (immunosuppressie, ouderdom) kunt u een echte infectie krijgen terwijl u koorts heeft. U moet weten dat de afwezigheid van koorts niet altijd het teken is van de afwezigheid van infectie.

Bij sommige ziekten is er een afwisseling van koorts en perioden van apyrexie. Het is de getuige van een ziekte die niet genezen is, maar waarbij terugkerende koorts een waarschuwingssignaal is.

Het is belangrijk om niet te snel de overwinning te claimen en de door de arts voorgeschreven behandelingen te stoppen. Inderdaad, wanneer behandeling met antibiotica effectief is, wordt een snelle terugkeer naar apyrexie verwacht. Maar apyrexie is niet synoniem met genezen. De duur van een antibioticabehandeling is decennialang gedefinieerd en verfijnd om volledige uitroeiing van bacteriën mogelijk te maken. Te vroeg stoppen met de behandeling kan resistentie tegen antibiotica en herhaling van de infectie bevorderen. Daarom, zelfs wanneer de koortsachtige toestand opnieuw verschijnt, moeten antibiotica worden voortgezet om de infectie volledig uit te roeien.

Sommige klinische gevallen hebben in de moderne tijd het optreden van terugkerende of intermitterende koorts aangetoond. Hun duur is langer dan drie weken, en deze koortsen treden op in herhaalde perioden, met tussenpozen en recidiverend, met tussenpozen van koorts. Een koortsige toestand kan dus betekenen dat de patiënt zich midden in een episode van intermitterende koorts bevindt, waarvan de diagnose moeilijk blijft. Meestal wordt gezegd dat koorts die langer dan drie dagen aanhoudt zonder duidelijke reden onverklaarbaar is. Na drie weken spreken we van langdurige onverklaarbare koorts. Intermitterende koorts (en de daarmee gepaard gaande koortsloosheid) is een speciaal geval van deze koortsen die moeilijk te verklaren zijn.

Geneesmiddelen die bedoeld zijn om koorts te verlagen (paracetamol, ontstekingsremmende geneesmiddelen) kunnen worden gebruikt als de koorts slecht wordt verdragen, bijvoorbeeld bij ernstige hoofdpijn.

Paracetamol, een zogenaamd apyreticum (strijd tegen koorts), moet met voorrang worden gebruikt vanwege de weinige bijwerkingen die het heeft. Zorg er echter voor dat u een interval van 6 uur tussen de doses aanhoudt en niet meer dan één gram per dosis (dwz 1000 milligram) inneemt.

Bijzondere aandacht moet ook worden besteed aan het risico van geneesmiddelen die paracetamol bevatten in combinatie met andere moleculen, die kunnen leiden tot onvrijwillige inname van paracetamol. Dit kan leiden tot onbedoelde overdoses.

Maak je geen zorgen dat het nemen van een koortswerend middel de koorts zal maskeren, omdat een actieve infectie koorts zal geven, ongeacht de genomen behandeling.

De koortsachtige toestand op zich is geen teken van een slechte gezondheid, omdat het geen koorts betekent. Wanneer een patiënt echter als koortsig wordt gekwalificeerd, betekent dit dat hij alert moet zijn op hoe zijn toestand evolueert, aangezien hij meestal uit een periode van koorts komt, continu of met tussenpozen. Zijn infectie is dus mogelijk nog aanwezig. Het is raadzaam om zeer voorzichtig te zijn, de behandeling voort te zetten, en in geval van terugkeer van symptomen (hoofdpijn, pijn, ademhalingsmoeilijkheden of terugkeer van koorts, enz.), aarzel dan niet om te raadplegen, onder vermelding van de verschillende koortsepisodes die eerder zijn voorgekomen.