Anthony Kavanagh, joker-papa

Anthony Kavanagh: een jonge vader op de Olympia

Op het podium van Olympia van 8 tot 12 februari vertelt komiek Anthony Kavanagh Infobebes.com in vertrouwen over zijn carrière en zijn vaderschap …

Je staat weer op het podium met je show "Antony Kavanagh komt uit". Waarom heb je voor deze titel gekozen?

Het is in de eerste plaats een manier om te zeggen dat ik verantwoordelijkheid neem voor wat ik denk, en dus wat ik ben. Lange tijd durfde ik dingen niet te zeggen. Ik deed de verkeerde dingen in de kamer, maar ik stond mezelf niet toe mijn mening te geven, omdat ik uit Quebec kom. Ik wilde niet doorgaan voor de buitenlander die de Franse samenleving bekritiseert.

Ik maak al 12 jaar carrière in Frankrijk en toen ik de veertig bereikte, zei ik tegen mezelf: stop. Ik heb het recht om te spreken. Als artiest ga je dood als je niet zegt wat je denkt.

Mijn vorige show, "Ouate Else", was een overgang. Ik begon stilaan los te laten. We zagen dat het goed ging, dus gingen we verder. Ik besloot mijn toon te veranderen.

Ik heb ook voor deze titel gekozen omdat ik in mijn begin vaak hoorde: "Anthony Kavanagh is homo". Op dat moment echter helemaal niet! (lacht). Zodra een man een beetje netjes is, een metroseksuele uitstraling heeft, doet hij geruchten de ronde. In deze show is er een sketch waarin ik me afvraag hoe ik zou reageren als mijn zoon me zou vertellen dat hij homo is. In deze scène stel ik me ook de reactie van mijn vader voor als ik hem had verteld dat ik homoseksueel was...

En hoe zou u reageren als uw zoon u hetzelfde zou vertellen?

Ik wil dat mijn zoon gelukkig is. Op dat moment zou het me verbazen. Maar het is niet mijn leven, het is van hem, het is zijn lichaam, zijn keuze. Het enige wat ik wil is een gids zijn voor mijn zoon. Aan de andere kant, als ik een dergelijke aankondiging had gedaan aan mijn vader, die Haïtiaan was, zou hij het niet hebben willen horen...

Je bent cabaretier, zanger, acteur en tv-presentator tegelijk. In welke rol ben je het meest gepassioneerd?

Ik ben iemand die zich snel verveelt. Het is moeilijk kiezen, maar humor is mijn eerste liefde. Ik wist dat hij een springplank zou kunnen zijn voor mij om een ​​heleboel andere dingen te doen. Het lied is een andere passie. Maar als ik zou moeten kiezen, zou dat het podium zijn voor het contact dat we met het publiek kunnen hebben. Het is uniek!

Je speelde in de films "Antilles sur scène" en "Agathe Cléry", met name met Valérie Lemercier. Film, denk je erover na?

Ja ik denk erover na, het zijn eerder de anderen die niet aan mij denken (lacht). In feite interesseren de rollen die mij worden aangeboden me niet, of het zijn de rollen van de 'zwarte' dienstdoende, en in dit geval weiger ik altijd.

Moeilijker om films te maken in Frankrijk als je zwart bent?

In Frankrijk gaat het heel langzaam. Het is een land van revoluties, we moeten wachten tot de gebeurtenissen vaart krijgen, exploderen, zoals in een snelkookpan, om daar verandering in te brengen. Er gaan dingen in beweging, maar het is waar dat het niet snel genoeg gaat. Ik ben vooral voor meer diversiteit op het scherm. Ik zou graag meer hoofdrollen voor vrouwen zien, zonder dat ze gereduceerd worden tot het toneel van vazen. Frankrijk is een Latijns land, nog steeds macho. Er zijn ook weinig gehandicapten, Aziaten, zwaarlijvige mensen op het scherm... allemaal die Frankrijk vertegenwoordigen. En in dit register is er nog veel werk aan de winkel…