Mevrouw Kalai, een boerin in de zuidelijke Indiase deelstaat Tamil Nadu, vertelt over de teelt van suikerriet en het belang van het traditionele Pongal-oogstfeest in januari. Het doel van Pongal is om dankbaarheid te uiten aan de zonnegod voor de oogst en hem de eerste geoogste granen aan te bieden. Ik ben geboren en woon in een klein dorpje in de buurt van Kavandhapadi. Overdag werk ik op de school en 's avonds zorg ik voor onze familieboerderij. Mijn familie bestaat uit erfelijke boeren. Mijn overgrootvader, vader en een van de broers houden zich bezig met de landbouw. Als kind hielp ik ze bij hun werk. Weet je, ik speelde nooit met poppen, mijn speelgoed bestond uit kiezelstenen, aarde en kuruwai (kleine kokosnootfruit). Alle spelletjes en plezier hadden te maken met het oogsten en verzorgen van dieren op onze boerderij. Het is dus geen wonder dat ik mijn leven met de landbouw heb verbonden. Wij verbouwen suikerriet en verschillende soorten bananen. Voor beide culturen bedraagt de rijpingstijd 10 maanden. Suikerriet is erg belangrijk om op het juiste moment te oogsten, wanneer het zo verzadigd mogelijk is met het sap waaruit vervolgens suiker wordt gemaakt. We weten hoe we moeten zien wanneer het oogsttijd is: suikerrietbladeren veranderen van kleur en worden lichtgroen. Naast bananen planten we ook karamani (een soort boon). Ze zijn echter niet te koop, maar blijven voor ons gebruik. We hebben 2 koeien, een buffel, 20 schapen en ongeveer 20 kippen op de boerderij. Elke ochtend melk ik koeien en buffels, waarna ik de melk verkoop bij de plaatselijke lokale coöperatie. De verkochte melk gaat naar Aavin, een zuivelproducent in Tamil Nadu. Als ik terugkom van mijn werk, melk ik opnieuw de koeien en verkoop ik 's avonds voor gewone kopers, meestal gezinnen. Er zijn geen machines op onze boerderij, alles wordt met de hand gedaan – van zaaien tot oogsten. We huren werknemers in om suikerriet te oogsten en suiker te maken. Wat bananen betreft, komt een makelaar naar ons toe en koopt bananen op gewicht. Eerst worden de rieten gesneden en door een speciale machine gevoerd die ze perst, terwijl de stengels sap vrijgeven. Dit sap wordt opgevangen in grote cilinders. Elke cilinder produceert 80-90 kg suiker. We drogen de cake van geperst riet en gebruiken deze om het vuur aan te houden, waarop we het sap koken. Tijdens het koken doorloopt het sap verschillende fasen, waarbij verschillende producten ontstaan. Eerst komt melasse, dan rietsuiker. We hebben een speciale suikermarkt in Kavandapadi, een van de grootste in India. Suikerrietboeren moeten op deze markt geregistreerd zijn. Onze grootste hoofdpijn is het weer. Als er te weinig of te veel regen valt, heeft dit een negatieve invloed op onze oogst. In onze familie geven we zelfs prioriteit aan de viering van Mattu Pongal. Zonder koeien zijn wij niets. Tijdens het festival verkleden we onze koeien, maken we onze schuren schoon en bidden we tot het heilige dier. Voor ons is Mattu Pongal belangrijker dan Diwali. Met verklede koeien gaan we op pad door de straten. Alle boeren vieren Mattu Pongal zeer plechtig en vrolijk.
2022-11-11