Een amoebe is een parasiet die vrij circuleert in het milieu en met name in vuil water. Sommigen van hen vermenigvuldigen zich in het menselijke spijsverteringskanaal. Als de meeste amoeben onschadelijk zijn, zijn sommige de oorzaak van soms ernstige ziekten. We inventariseren.

Een amoebe is een eencellig eukaryoot levend wezen dat behoort tot de groep van rhizopoden. Ter herinnering: eukaryote cellen worden gekenmerkt door de aanwezigheid van een kern en organellen die genetisch materiaal bevatten en gescheiden van de rest van de cel door een fosfolidische membraan.

Amoeben hebben pseudopodia, dwz tijdelijke cytoplasmatische uitbreidingen voor voortbeweging en het vangen van prooien. Amoeben zijn inderdaad heterotrofe protozoa: ze vangen andere organismen op om ze te voeden door middel van fagocytose.

De meeste amoeben zijn vrije organismen: ze kunnen in alle compartimenten van de omgeving aanwezig zijn. Ze waarderen vochtige omgevingen, vooral warm zoet water waarvan de temperatuur varieert van 25 ° C tot 40 ° C. Er zijn echter een aantal amoeben die parasiteren op het menselijke spijsverteringskanaal. De meeste amoeben zijn niet pathogeen.

Sommige amoeben zitten in het spijsverteringskanaal van mensen, terwijl andere in onze omgeving worden aangetroffen. Slechts een klein aantal amoeben is pathogeen.

Deze amoeben worden vaak gevonden bij parasitologisch onderzoek van de ontlasting. Hun aanwezigheid duidt op besmetting die verband houdt met het fecale gevaar, maar ze zijn over het algemeen niet-pathogeen. Onder de laatste vinden we amoeben van het geslacht:

• Entamoeba (hartmanni, coli, polecki, dispar);
• Endolimax-nana;
• Iadamoeba (pseudolimax) bütschlii;
• Dientamoeba fragilis;
• enz.

Amebiasis, meningitis, encefalitis, keratitis, pneumobronchitis, enz. Deze pathologieën kunnen worden veroorzaakt door amoeben die het vaakst aanwezig zijn in water of voedsel dat bevuild is door uitwerpselen. Deze vaak ernstige pathologieën blijven zeldzaam. De bekendste zijn intestinale amebiasis, meningoencephalitis door Naegleria Fowleri en Acanthamoeba keratitis.

Intestinale amibiase (ambose)

Amebiasis is een ernstige spijsverterings- en leverziekte veroorzaakt door: Entamoeba histolytica, de enige intestinale amoebe van het geslacht Entamoeba die weefsels kan binnendringen en als pathogeen wordt beschouwd.

Amebiasis is een van de drie belangrijkste parasitaire ziekten die verantwoordelijk zijn voor morbiditeit in de wereld (na malaria en bilharzia). Amebiasis komt veel voor bij tropische en intertropische zone. De meest symptomatische vormen komen vooral voor in India, Zuidoost-Azië, Afrika en tropisch Amerika.

Infectie komt vaker voor bij kinderen en vooral in landen met een laag uitrustingsniveau voor collectieve hygiëne (minder geïndustrialiseerde landen). In geïndustrialiseerde landen treft het vooral reizigers uit een gebied met een hoge prevalentie van de ziekte.

Besmetting vindt oraal plaats, door inname besmet voedsel of water (fruit en groenten) of door intussenpersoon van besmette handen. De verspreiding wordt uitgevoerd door resistente cysten in de ontlasting die de externe omgeving verontreinigen.

De ernst van de ziekte wordt veroorzaakt door de specifieke pathogeniteit van de parasiet en zijn vermogen om te diffunderen in weefsels, met name de lever.

Meningo-encefalitis veroorzaakt door Naegleria Fowleri

La meningo-encefalitis door Naegleria Fowleriis zeldzaam: sinds 1967 zijn er in totaal slechts 196 gevallen van meningo-encefalitis in de wereld vastgesteld, die niet allemaal verband houden met deze amoebe.

Besmetting vindt plaats door het inademen van besmet water (bijvoorbeeld tijdens het zwemmen).

Vooral warm water dat stroomafwaarts wordt afgevoerd uit industriële installaties, met name elektriciteitscentrales, loopt gevaar. Merk op dat kinderen de voorkeursdoelen van amoeben zijn.

De amoebe dringt door het neusslijmvlies naar de hersenen en ontwikkelt zich daar. De ziekte veroorzaakt door Naegleria Fowleri leidt tot ontsteking van de hersenen (meningo-encefalitis). De meest voorkomende symptomen zijn:

• hoofdpijn;
• ongemak;
• convulsies;
• slaperigheid;
• soms abnormale rusteloosheid.

De ziekte kan dodelijk zijn als deze niet wordt gediagnosticeerd.

Acanthamoeba-keratitis

Het is een ontsteking van het hoornvlies die wordt veroorzaakt door de amoebe Acanthamoeba, die vaak voorkomt in aarde, aarde en water (zowel zeewater als leidingwater of dat van zwembaden, enz.). Een Acanthamoeba presenteert zich in twee staten: in de trofozoïtische staat en in de cystische staat, de laatste is bestand tegen extreme omgevingen om zijn overleving te garanderen.

In 80% van de gevallen treft de ziekte contactlensdragers. Deze laatste veroorzaken inderdaad irritatie en begrenzen een holte waar amoeben zich kunnen vermenigvuldigen. De overige 20% betreft inwoners van streken met een droog klimaat.

Inenting gebeurt door afzetting op de cornea cysten die in contact zijn gebracht door een vuile vinger, een onvoldoende gereinigde of gespoelde contactlens, water, een bot voorwerp (grassplint, houtspalk, enz.), stoffige wind, enz.

Het begin van deze keratitis wordt gekenmerkt door een pijnlijk gevoel van een vreemd lichaam met tranen, en soms door fotofobie. Roodheid van de ogen, verminderde gezichtsscherpte en ooglidoedeem komen vaak voor. Wanneer de behandeling niet op tijd wordt gestart en/of niet effectief blijkt te zijn, gaat de diepgaande progressie van de amoeben verder met schade aan de voorste kamer, dan de achterste kamer, het netvlies en tenslotte observeren we in ernstige gevallen hersenmetastasen, hetzij via hematogene route of via de zenuwroute (langs de oogzenuw).

Bij vermoeden van amoebe dient het klinisch onderzoek altijd aangevuld te worden met monsters.

Intestinale amibiase (ambose)

Allereerst zet het klinisch onderzoek de arts op het goede spoor. De methode die wordt gebruikt om de diagnose te bevestigen, hangt af van de locatie van de infectie:

Intestinale infectie

• Ontlasting microscopisch onderzoek en enzymimmunoassay in ontlasting;
• Zoeken naar parasiet-DNA in ontlastings- en/of serologisch onderzoek.

Extra-intestinale infectie

• Beeldvorming en serologische tests of therapeutische proef van een amebicide.

Meningo-encefalitis bij Naegleria Fowleri

• Fysiek onderzoek ;
• Beeldvormingstests, zoals computertomografie (CT) en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), worden gedaan om andere mogelijke oorzaken van de herseninfectie uit te sluiten, maar ze kunnen niet bevestigen dat amoebe verantwoordelijk is;
• Lumbaalpunctie en cerebrospinale vloeistofanalyse bevestigen de diagnose;
• Andere technieken kunnen worden uitgevoerd in gespecialiseerde laboratoria en hebben meer kans om amoeben te detecteren. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een biopsie van hersenweefsel.

Acanthamoeba-keratitis

• Onderzoek en kweken van cornea-schraapsel;
• De diagnose wordt bevestigd door onderzoek van de oppervlaktebiopsie van het hoornvlies, gekleurd met Giemsa of trichroom, en door deze in speciale media te kweken.

Pathologieën veroorzaakt door amoeben vereisen over het algemeen een snelle behandeling om complicaties te voorkomen. De behandelingen zijn over het algemeen medicinaal (antiamibiens, antischimmelmiddelen, antibiotica, enz.) en soms chirurgisch.

Intestinale amibiase

De behandeling bestaat uit de toediening van een diffuus anti-amoeob en een "contact"-anti-amoeob. Preventie tegen amebiasis is in wezen gebaseerd op de implementatie van individuele en collectieve hygiëneregels. Zonder ondersteuning blijft de prognose somber.

Amebische meningo-encefalitis bij Naegleria Fowleri

Deze aandoening is meestal dodelijk. Artsen gebruiken meestal een combinatie van verschillende geneesmiddelen, waaronder: Miltefosine en een of meer van de volgende geneesmiddelen: amfotericine B, rifampicine, fluconazol of verwante geneesmiddelen zoals voriconazol, ketoconazol, itraconazol, azithromycine, enz.

Acanthamoeba-keratitis

De behandeling heeft verschillende mogelijkheden:

• geneesmiddelen zoals propamidine isethionaat (in oogdruppels), hexomedine, itraconazol;
• chirurgische ingrepen zoals keratoplastiek of cryotherapie.