Preventie van algodystrofie

Medische behandelingen voor algodystrofie

Er is geen specifieke behandeling voor dystrofie. Bij sommige mensen wordt een combinatie van fysiotherapiebehandelingen en bepaalde medicijnen gevonden om pijn te verminderen en gewrichtsmobiliteit te behouden.

Behandelingen zijn het meest effectief wanneer ze kort na het begin van de ziekte worden gestart. Ze kunnen de progressie van de ziekte vertragen en soms de symptomen volledig laten verdwijnen.

De meeste adolescenten met de aandoening herstellen volledig. Sommige mensen hebben, ondanks behandeling, nog steeds constante of verlammende pijn, evenals enkele onomkeerbare externe veranderingen.

Revalidatie. Een goed trainingsprogramma helpt pijnlijke ledematen actief te houden en kan de bloedcirculatie verbeteren. Oefeningen kunnen de flexibiliteit en kracht in de aangetaste ledematen verbeteren.

TENS (Tanscutane elektrische zenuwstimulatie). Dit is een behandeling waarbij een apparaat wordt gebruikt dat kleine elektrische schokken door de zenuwen stuurt om de pijn te verdoven.  

Aquatherapie. Watertrainingsprogramma's zijn bijzonder effectief. Veel patiënten zijn temperatuurgevoelig en voelen zich meer op hun gemak in warm water om hun oefeningen te doen.

Psychotherapie. Mensen die aan constante pijn lijden, kunnen een depressie of angst ontwikkelen die hun leven en gezin beïnvloedt. Psychologische ondersteuning is soms nodig om mensen met de ziekte te helpen hun dagelijks leven te leiden en hun revalidatie te vergemakkelijken.

Medicijnen om pijn te verminderen

Verschillende combinaties van medicijnen kunnen effectief zijn bij het verlichten van de symptomen van het complexe regionale pijnsyndroom. De effectiviteit van behandelingen kan van persoon tot persoon verschillen.

• NSAID's om pijn en ontsteking te verminderen: aspirine, iburpofen (Advil®, Motrin®), naproxen (Aleve®).
• Corticosteroïden om ontsteking en zwelling te behandelen: prednisolon en prednison.
• Tricyclische antidepressiva: amitriptyline of nortriptyline.
• Botuline toxine injecties.
• Opioïden: Tramadol®, morfine.
• Actuele verdovende crèmes: lidocaïne en ketamine.
• Serotonine-noradrenaline heropname remmers: venlafaxine of duloxetine.
• Gabapentine (Neurontin®, een anticonvulsivum) en pregabaline (Lyrica®, een anticonvulsivum en pijnstiller)
• Calcitonine of bisfosfonaten zijn nuttig om de botdichtheid te behouden of te versterken.

Injectietherapieën

Bij verschillende injectie- of bloktherapieën wordt een stof geïnjecteerd die tijdelijk en plaatselijk de activiteit van het sympathische zenuwstelsel remt om het pijngevoel te blokkeren. Truncal-anesthesie en regionale intraveneuze blokkade worden soms gebruikt.

Andere, meer invasieve en daarom riskantere methoden omvatten neurostimulatie, intrathecale infusie van clonidine en stimulatie van een gebied van het ruggenmerg.

Mensen met zeer ernstige pijn die lang aanhoudt, reageren meestal minder goed op de behandeling. Deze mensen moeten soms een behandeltraject volgen dat is afgestemd op hun chronische pijn.