Een kind adopteren brengt veel geluk, maar het is niet altijd een sprookje. Hier zijn enkele elementen om te weten hoe u zowel de gelukkige als de moeilijke tijden het hoofd kunt bieden.

Adoptie is een lang en ingewikkeld proces: aanstaande ouders doorlopen talloze gesprekken, het wachten duurt soms meerdere jaren, altijd met de dreiging dat alles op het laatste moment wordt afgezegd.

Tijdens deze latentieperiode kan de adoptiesituatie worden geïdealiseerd. Zodra het kind van u is geworden en bij u woont, moet u plotseling de moeilijkheden onder ogen zien. Een gezin dat bestaat uit adoptie brengt twee complexe profielen samen: de ouders, die er vaak niet in geslaagd zijn om op biologische wijze zwanger te worden, en het kind dat in de steek is gelaten.

We moeten de problemen die dit nieuwe gezin met zich mee kan brengen niet onderschatten, ook al zijn ze niet onvermijdelijk. Dergelijke problemen herkennen en erop anticiperen is echter de beste manier om ze te omzeilen.

Een adoptie is vooral een ontmoeting. En zoals bij alle ontmoetingen, passeert of blijft de stroming hangen. Elk van de betrokken mensen heeft de ander absoluut nodig, en toch kan een hechting tijd kosten. Soms overweldigt genegenheid zowel ouders als kind. Het komt ook voor dat de relatie van vertrouwen en tederheid langzaam wordt opgebouwd.

Er is geen enkel model, geen weg vooruit. De wond van verlating is groot. Als er emotionele weerstand van de kant van het kind is, probeer dan vleselijk contact met hem te houden, om hem aan uw aanwezigheid te laten wennen. Weten hoe je leven is, kan je ook helpen het te begrijpen. Een kind dat geen genegenheid heeft ervaren, zal niet hetzelfde reageren als een kind dat sinds zijn geboorte veel knuffels en aandacht heeft gekregen.

In alle vormen van ouderschap, zowel adoptief als biologisch, gaat de ouder-kindrelatie door momenten van rust en geluk, maar ook door crises. Het verschil is dat ouders het verleden van het kind voor adoptie negeren. Vanaf de eerste levensdagen registreert het kind informatie over de omgeving om hem heen. In gevallen van emotionele of fysieke mishandeling kunnen adoptiekinderen een hechtingsstoornis of risicovol gedrag ontwikkelen naarmate ze ouder worden.

Aan de andere kant zullen adoptieouders, die geconfronteerd worden met problematische situaties, eerder geneigd zijn te twijfelen aan hun vermogen om het kind op te voeden. Bedenk in ieder geval dat niets stagneert: stormen gaan voorbij, relaties evolueren.

Het komt heel vaak voor dat adoptieouders een irrationeel complex ontwikkelen: het schuldgevoel dat ze er voor de adoptie niet voor hun kind waren. Daardoor hebben ze het gevoel dat ze moeten 'repareren' of 'compenseren', soms zelfs te veel doen. Aan de kant van het geadopteerde kind, en vooral tijdens de adolescentie, kan de bijzonderheid van zijn verhaal als een alibi worden gezwaaid: hij faalt op school, hij vermenigvuldigt de onzin omdat hij is geadopteerd. En bij ruzie of straf stelt hij dat hij niet heeft gevraagd om geadopteerd te worden.

Merk op dat de rebellie van het kind positief is: het is een manier om zich te emanciperen van het fenomeen 'schuld' waarin hij zichzelf ziet tegenover zijn adoptiegezin. Als uw huis echter vastzit in een dergelijke dynamiek, is het nuttig om hulp te krijgen van een therapeut, die zowel met ouders als met kinderen praat. Een ontmoeting met een familiebemiddelaar of psycholoog kan u helpen bij het oplossen van veel conflicten.

Een kind adopteren is vooral een bron van onmetelijk geluk: samen sticht je een gezin dat verder gaat dan biologische wetten. Beantwoord zonder aarzelen de vragen die het kind aan u stelt, zodat hij zich gezond kan opbouwen. En onthoud dat weten waar het vandaan komt absoluut essentieel is: je moet er geen bezwaar tegen hebben. De levensloop die ouders en kind samen leiden is van grote schoonheid. En ondanks de conflicten die onvermijdelijk zullen ontstaan, zullen tijd en volwassenheid helpen om ze te verdrijven... net als een familie verenigd door bloed!

De relaties van de adoptieouders en het kind zijn gevuld met geluk en moeilijkheden: dit 'gereconstitueerde' gezin heeft zijn goede en slechte dagen, zoals alle gezinnen. Luisteren, een goede communicatie onderhouden, empathie hebben, zonder alles toe te schrijven aan de adoptie, zijn essentiële sleutels voor een harmonieus gezinsleven.