Heeft je partner je pijn gedaan? Schreeuwt hij tegen je, beledigt hij je? Dan is de kans groot dat je al eerder in relatietherapie bent geweest. En het verslechterde waarschijnlijk alleen maar de sfeer in je familie. Waarom gebeurt het?
Geconfronteerd met emotionele mishandeling in onze eigen familie, proberen we op alle mogelijke manieren ons bestaan gemakkelijker te maken. Partners die te maken hebben met mishandeling door een partner, stellen vaak voor dat hun partner samen naar een psycholoog gaat. Maar velen zijn gefrustreerd omdat sommige van de technieken van de therapeut niet werken in gezinnen waarin ze mishandelen. Waarom is het zo?
Psycholoog, een specialist in huiselijk geweld Stephen Stosny is er zeker van dat het gaat om de persoonlijke kenmerken van degenen die om hulp kwamen.
Zonder controle is er geen vooruitgang
Counselingparen gaan ervan uit dat de deelnemers aan het proces over de vaardigheden van zelfregulatie beschikken. Dat wil zeggen, beide partijen kunnen de schuld- en schaamtegevoelens beheersen die zich onvermijdelijk manifesteren in de loop van de therapie, en de schuld voor hun eigen gekwetste waardigheid niet op de ander afschuiven. Maar in een relatie vol emotionele mishandeling, kan ten minste één partner zichzelf niet echt beheersen. Het werken met stellen stelt daarom vaak degenen die om hulp vragen teleur: het helpt gewoon niet als niet aan de noodzakelijke voorwaarden wordt voldaan.
Psychologen hebben een oude grap over relatietherapie: "Bij elk kantoor is een remspoor achtergelaten door een echtgenoot die in therapie werd gesleept." Volgens statistieken hebben mannen 10 keer meer kans dan vrouwen om therapie te weigeren, merkt de auteur op. En daarom besteden therapeuten heel bewust meer aandacht aan echtgenoten dan aan echtgenotes, in een poging hen geïnteresseerd te houden in het proces.
Laten we een voorbeeld geven van een sessie waar een vrouw met haar man naar toe kwam, die zichzelf toestaat haar te beledigen.
Therapeut — echtgenote:
'Ik denk dat je man boos wordt als hij het gevoel heeft dat hij wordt beoordeeld.
Man:
- Het is juist. Ze geeft me letterlijk de schuld van alles!
De echtgenoot keurt de inspanningen van de partner goed en de therapeut helpt hem zijn emotionele reacties te bedwingen. Thuis wordt alles natuurlijk weer normaal
Therapeut — echtgenote:
'Ik zeg niet dat je hem veroordeelt. Ik bedoel, hij heeft het gevoel dat hij wordt beoordeeld. Als u het verzoek zo formuleert dat uw man niet het gevoel heeft dat u hem veroordeelt, zou zijn reactie misschien acceptabeler zijn.
Vrouw:
— Maar hoe kan ik dat doen?
— Ik merkte dat als je hem iets vraagt, je je concentreert op wat hij precies verkeerd doet. Je gebruikt ook veel het woord 'jij'. Ik stel voor dat je het anders formuleert: 'Lieverd, ik wou dat we vijf minuten konden praten als we thuiskwamen. Gewoon om met elkaar te praten over hoe de dag is verlopen, want als we dat doen, zijn ze allebei in een beter humeur en is er niemand die schreeuwt.” (tegen echtgenoot): Zou je je veroordeeld voelen als ze zo tegen je zou praten?
- Helemaal niet. Maar ik betwijfel of ze haar toon kan veranderen. Ze weet niet hoe ze anders moet communiceren!
Kun je op een niet-oordelende toon met je man praten?
Ik wilde je niet veroordelen, ik wilde alleen dat je begreep...
therapeut:
— Waarom herhaal je deze zin voor de trouw niet nog een paar keer?
Omdat de echtgenoot niet over de vaardigheden van zelfregulering beschikt, schuift hij onmiddellijk alle verantwoordelijkheid op haar af om zich niet verkeerd te voelen
En zo blijkt dat het probleem nu helemaal niet de ontoereikendheid van de echtgenoot of zijn neiging tot emotioneel geweld is. Het echte probleem blijkt de veroordelende stem van de vrouw te zijn!
De echtgenoot keurt de inspanningen van de partner goed en de therapeut helpt hem zijn emotionele reacties te bedwingen. Thuis wordt alles natuurlijk weer normaal….
In minder 'explosieve' relaties kan dit soort advies van de therapeut nuttig zijn. Als de man in staat zou zijn zijn emotionele uitingen onder controle te houden en vraagtekens te zetten bij het gevoel dat hij altijd gelijk heeft, zou hij de inspanningen van de vrouw kunnen waarderen, die haar verzoeken opnieuw formuleerde. Misschien zou hij meer empathie tonen als reactie.
Maar in werkelijkheid is hun relatie doorzeefd met geweld. En als gevolg daarvan voelt de man zich schuldig omdat de vrouw meer moeite deed om hem te kalmeren. Omdat hij niet over de vaardigheden van zelfregulering beschikt, schuift hij onmiddellijk alle verantwoordelijkheid op haar af om niet het gevoel te krijgen dat hij ongelijk had. Het was zijn vrouw die op de verkeerde manier tegen hem sprak, ze gebruikte een beschuldigende toon en in het algemeen probeerde ze hem slecht te laten lijken in de ogen van de therapeut. Enzovoort. Maar waar is de verantwoordelijkheid van de echtgenoot?
Vaak maken mensen die gevoelig zijn voor emotionele mishandeling, claims op hun partners wanneer ze het kantoor van de therapeut verlaten. Ze halen uit naar het paar omdat het tijdens de sessie reputatiebedreigende of gênante onderwerpen ter sprake brengt.
Grens is goed vergrendeld?
Psychologen bevelen vaak aan dat vrouwen die getrouwd zijn met emotioneel gewelddadige partners leren grenzen te stellen. Ze geven het volgende advies: “Je moet leren hoe je je boodschap kunt laten horen. Leer te zeggen: "Ik tolereer dit gedrag niet meer." De persoon die gepest wordt, moet grenzen kunnen stellen die echt iets betekenen voor zijn partner.”
Stel je voor dat je een rechtszaak hebt aangespannen tegen vandalen die je auto hebben gespoten. En de rechter zegt: “De claim werd afgewezen omdat er geen bordje naast je auto stond “Verf de auto niet!”. Grensadviezen is in wezen het therapeutische equivalent van dit gedrag.
Ik vraag me af of therapeuten die dit soort adviezen geven, notities maken met de tekst "Niet stelen!" waardevolle spullen in uw kantoor?
Alleen door je eigen waarden te integreren in het dagelijks bestaan, kun je jezelf blijven en je betekenis vergroten.
Afgezien van de verderfelijke en ongefundeerde argumenten dat mensen worden misbruikt omdat ze er niet in zijn geslaagd grenzen te stellen. Zo'n gezichtspunt mist volledig de karaktereigenschappen van de ander. Uitingen van woede, beledigingen en kwetsende woorden van je partner hebben niets te maken met of je wel of niet weet hoe je grenzen moet stellen. Evenals het onderwerp van uw geschil. Een partner die zijn toevlucht neemt tot welke vorm van misbruik dan ook, heeft grote problemen om diepe menselijke waarden te begrijpen, zegt Stephen Stosny.
De psycholoog stelt voor om jezelf niet te beschermen door grenzen te stellen die de partner sowieso niet zal respecteren. Alleen door je eigen waarden te integreren in het dagelijks bestaan, ze onderdeel te maken van de werkelijkheid, kun je jezelf blijven en je betekenis vergroten. En allereerst moet je het verwrongen beeld van jezelf opgeven dat je agressieve partner je probeert op te leggen. Een krachtige overtuiging dat jij jij bent en dat jij helemaal niet bent wat hij je probeert voor te stellen, zal helpen om de juiste richting te vinden.
Als je de eerste emotionele reactie kunt inhouden die optreedt als reactie op de provocaties van je partner, dan help je jezelf om jezelf te worden. Je wordt de persoon die je was voordat je relatie met je partner brak. Alleen dan zal uw wederhelft begrijpen dat u uw houding ten opzichte van u zult moeten veranderen. En er is gewoon geen andere manier om een relatie te onderhouden.
Over de auteur: Steven Stosney is een psycholoog die gespecialiseerd is in huiselijk geweld.