Oorspronkelijk uit Angola, wordt hibiscus gekweekt in de subtropische gebieden van de wereld, vooral in Soedan, Egypte, Thailand, Mexico en China. In Egypte en Soedan wordt hibiscus gebruikt om de normale lichaamstemperatuur, de gezondheid van het hart en de vochtbalans te handhaven. Noord-Afrikanen gebruiken hibiscusbloemen al lang om keelproblemen te behandelen, evenals actuele toepassingen voor huidschoonheid. In Europa is deze plant ook populair bij luchtwegproblemen, in sommige gevallen tegen constipatie. Hibiscus wordt veel gebruikt in combinatie met citroenmelisse en sint-janskruid bij angst- en slaapproblemen. Ongeveer 15-30% van de hibiscusbloemen bestaat uit plantenzuren, waaronder citroenzuur, appelzuur, wijnsteenzuur en hibiscuszuur, uniek voor deze plant. De belangrijkste chemische bestanddelen van hibiscus zijn alkaloïden, anthocyanines en quercetine. In de afgelopen jaren is de wetenschappelijke belangstelling voor hibiscus toegenomen vanwege de effecten op de bloeddruk en het cholesterolgehalte. Volgens een in juli 2004 gepubliceerde studie vonden deelnemers die gedurende 10 weken een infuus van 4 gram gedroogde hibiscus slikten, een verlaging van de bloeddruk. De resultaten van dit experiment zijn vergelijkbaar met de resultaten van deelnemers die medicijnen als captopril slikken. Patiënten met diabetes type 2 dronken een maand lang twee keer per dag hibiscusthee, waardoor ze een verlaging van de systolische bloeddruk opmerkten, maar geen verandering in de diastolische druk. Hibiscus bevat flavonoïden en anthocyanines, die antioxiderende eigenschappen hebben en de gezondheid van het hart ondersteunen. Traditioneel gebruikt om hoest te behandelen en de eetlust te verhogen, heeft hibiscusthee ook antischimmel- en ontstekingsremmende eigenschappen.
2022-11-11