De stroom van een ondergrondse stroom gesmolten ijzer, die zich op grote diepten bevindt en onder de Russische Federatie en Canada doorloopt, versnelt. De temperatuur van deze rivier is vergelijkbaar met die aan het oppervlak van de zon.
Een rivier van ijzer werd ontdekt door specialisten die informatie verzamelden over ondergrondse magnetische velden op een diepte van 3 km onder de grond. De indicatoren zijn gemeten vanuit de ruimte. De stroom heeft een enorme omvang - de breedte is meer dan 4 meter. Er is vastgesteld dat sinds het begin van de huidige eeuw de stroomsnelheid met 3 keer is toegenomen. Nu circuleert het ondergronds in Siberië, maar verschuift elk jaar 40-45 kilometer richting Europese landen. Dit is 3 keer hoger dan de snelheid waarmee vloeibare materie in de buitenste kern van de aarde beweegt. De reden voor de versnelling van de stroom is momenteel niet vastgesteld. Volgens deskundigen die bij het onderzoek betrokken zijn, is het van natuurlijke oorsprong en is het miljarden jaren oud. Naar hun mening zal dit fenomeen informatie verschaffen over het proces van vorming van de magnetische velden van onze planeet.
De ontdekking van de rivier is belangrijk voor de wetenschap, zeggen experts Phil Livermore, die het team van de Universiteit van Leeds leidt, zegt dat de ontdekking significant is. Zijn team wist dat de vloeibare kern om de vaste stof draait, maar tot nu toe hadden ze niet voldoende gegevens om deze rivier te detecteren. Volgens een andere deskundige is er minder informatie over de kern van de aarde dan over de zon. De ontdekking van deze stroom is een belangrijke prestatie in de studie van processen die plaatsvinden in de ingewanden van de planeet. De stroom werd gedetecteerd met behulp van de mogelijkheden van 3 Swarm-satellieten, die in 2013 werden gelanceerd. Ze kunnen het magnetische veld van de planeet meten op een diepte van maximaal drie kilometer van het oppervlak, waar de grens tussen de gesmolten buitenkern en de vaste mantel gaat voorbij. Volgens Livermore maakte het gebruik van de kracht van 3 satellieten het mogelijk om de magnetische velden van de aardkorst en de ionosfeer te scheiden; wetenschappers kregen de kans om gedetailleerde informatie te verkrijgen over de oscillaties die optreden op de kruising van de mantel en de buitenste kern. Door modellen te maken op basis van nieuwe gegevens, bepaalden experts de aard van veranderingen in fluctuaties in de tijd.
ondergrondse stroom Het uiterlijk van het magnetische veld van onze planeet is te wijten aan de beweging van vloeibaar ijzer in de buitenste kern. Om deze reden maakt de studie van het magnetische veld het mogelijk om gedetailleerde informatie te verkrijgen over de processen die plaatsvinden in de kern die ermee verbonden is. Bij het bestuderen van de "ijzeren rivier" onderzochten de experts twee banden van magnetische flux, die een ongewone kracht hebben. Ze komen van de kruising van de buitenste kern en de mantel, ondergronds gelegen in Siberië en Noord-Amerika. De beweging van deze banden werd vastgelegd, wat verband houdt met de beweging van de rivier. Ze bewegen uitsluitend onder invloed van de stroming, dus ze fungeren als markeringen waarmee je het kunt volgen. Volgens Livermore kan dit volgen worden vergeleken met 's nachts kijken naar de gebruikelijke rivier, waarlangs brandende kaarsen drijven. Tijdens het bewegen neemt de "ijzeren" stroom het magnetische veld mee. De stroom zelf is verborgen voor de ogen van de onderzoekers, maar ze kunnen de magnetische strepen observeren.
Riviervormingsproces De voorwaarde voor de vorming van de "ijzeren" rivier was de circulatie van de ijzerstroom rond de vaste kern, volgens een team van wetenschappers onder leiding van Livermore. In de directe omgeving van de vaste kern bevinden zich cilinders van gesmolten ijzer die roteren en van noord naar zuid bewegen. Gedrukt in een stevige kern, zetten ze er druk op; hierdoor wordt vloeibaar ijzer naar de zijkanten geperst, waardoor een rivier ontstaat. Zo vindt de oorsprong en het begin van de beweging van twee magnetische velden, die op bloembladen lijken, plaats; het gebruik van satellieten maakte het mogelijk om ze op te sporen en te observeren. De vraag waardoor de magnetische flux de snelheid verhoogt, is van groot belang. Er is een aanname dat dit fenomeen verband kan houden met de rotatie van de binnenkern. Volgens de resultaten die in 2005 door experts zijn verkregen, is de snelheid van deze laatste iets hoger dan die van de aardkorst. Volgens Livermore, als de "ijzeren" rivier zich van magnetische velden verwijdert, neemt de snelheid van zijn versnelling af. De stroom ervan draagt bij aan het verschijnen van magnetische velden, maar vervolgens beïnvloedt het magnetische veld ook de stroom. De studie van de rivier zal wetenschappers in staat stellen een meer gedetailleerd inzicht te krijgen in de processen in de kern van de aarde en vast te stellen wat de intensiteit van het magnetische veld van de planeet beïnvloedt.
Omkering van polariteit Livermore zegt dat als wetenschappers kunnen achterhalen wat een magnetisch veld veroorzaakt, ze ook kunnen begrijpen hoe het in de loop van de tijd verandert en of het naar verwachting zal verzwakken of versterken. Deze mening wordt ondersteund door andere experts. Volgens hen, hoe completer het begrip van de experts van de processen die plaatsvinden in de kern, hoe groter de kans dat ze informatie verkrijgen over de oorsprong van het magnetische veld, de vernieuwing en het gedrag in de toekomst.