Inhoud
De scheur van de waterzak
Tijdens de zwangerschap vereist elk verlies van heldere, geurloze vloeistof medisch advies, omdat dit kan betekenen dat de waterzak is gebarsten en de foetus niet langer beschermd is tegen infecties.
Wat is de waterzakscheur?
Zoals alle zoogdieren ontwikkelt de menselijke foetus zich in een vruchtzak die bestaat uit een dubbel membraan (het chorion en het amnion) dat doorschijnend is en gevuld is met vloeistof. Helder en steriel, de laatste heeft meerdere rollen. Het houdt de foetus op een constante temperatuur van 37 ° C. Het wordt ook gebruikt om geluiden van buitenaf en mogelijke schokken op de maag van de moeder te absorberen. Omgekeerd beschermt het de organen van de laatste tegen de bewegingen van de foetus. Dit steriele medium is ook een waardevolle barrière tegen bepaalde infecties.
Het dubbele membraan waaruit de waterzak bestaat, is resistent, elastisch en perfect hermetisch. In de overgrote meerderheid van de gevallen scheurt het niet spontaan en eerlijk gezegd tijdens de bevalling, wanneer de zwangerschap is afgelopen: dit is het beroemde "waterverlies". Maar het kan gebeuren dat het voortijdig barst, meestal in het bovenste deel van de waterzak, en dan continu kleine hoeveelheden vruchtwater laat stromen.
Oorzaken en risicofactoren van crack
Het is niet altijd mogelijk om de oorsprong van een gedeeltelijke breuk van de zak van de huid te identificeren. Er kunnen inderdaad veel factoren aan de basis liggen van kraken. De vliezen kunnen verzwakt zijn door een urineweginfectie of gynaecologische infectie, door een uitzetting van hun wanden (tweeling, macrosomie, ongewone presentatie, placenta previa), door een trauma gerelateerd aan een val of een schok in de buik, door een medisch onderzoek ( navelstrengpunctie, vruchtwaterpunctie)... We weten ook dat roken een risicofactor is, omdat het de goede aanmaak van collageen dat essentieel is voor de elasticiteit van de membranen verstoort.
Symptomen van de waterzak barst
De scheur in de waterzak is te herkennen aan lichte continue vloeistofverliezen. Zwangere vrouwen maken zich vaak zorgen dat ze ze niet kunnen onderscheiden van urineverlies en vaginale afscheiding, die vaker voorkomen tijdens de zwangerschap. Maar in het geval van verlies van vruchtwater is de stroom continu, transparant en geurloos.
Beheer van de waterzakscheur
Als je ook maar de minste twijfel hebt, schroom dan niet om naar de kraamafdeling te gaan. Een gynaecologisch onderzoek, eventueel aangevuld met een analyse van de stromende vloeistof (test met nitrazine) zal het mogelijk maken te weten of de waterzak gebarsten is. Een echo kan ook een mogelijke afname van de hoeveelheid vruchtwater (oligo-amnion) laten zien.
Als de diagnose wordt bevestigd, hangt de behandeling van de spleet af van de grootte en de duur van de zwangerschap. In alle gevallen vereist het echter absolute rust in liggende positie, meestal met ziekenhuisopname, om een optimale monitoring te garanderen. Het doel is in feite om de zwangerschap zo dicht mogelijk bij de termijn te verlengen en tegelijkertijd de afwezigheid van infectie te garanderen.
Risico's en mogelijke complicaties voor de rest van de zwangerschap
Bij een barst in de waterzak is de vloeistof waarin de foetus evolueert niet meer steriel. Infectie is daarom de meest gevreesde complicatie van de spleet en dit risico verklaart de instelling van antibiotische therapie die gepaard gaat met regelmatige controle.
Als de scheur optreedt vóór 36 weken amenorroe, stelt dit ook het risico op vroeggeboorte bloot, vandaar de noodzaak van absolute rust en de implementatie van verschillende behandelingen, met name om de rijping van de foetale longen te versnellen en de zwangerschap te verlengen.
Wat betreft de aanstaande moeder, de spleet verhoogt het risico op infectie en vereist vaker een keizersnede.