Inhoud
Motoriek: een tang is belangrijk om te leren schrijven
Er zijn geen tien verschillende manieren om een pen stevig vast te houden: er is er maar één effectief omdat hij flexibele polsondersteuning biedt. Het is echter deze flexibiliteit die het later mogelijk maakt om snel, leesbaar en voor een lange tijd te schrijven. Een kind dat gespannen is of zijn pols vermoeid, zal op een dag moeite hebben met het maken van zijn aantekeningen op de universiteit of de middelbare school, maar tegen die tijd zal het te laat zijn om het gemakkelijk te corrigeren.
De juiste grijper is dus deze: duim en wijsvinger grijpen beide het potlood vast, zonder te verbinden. Samen houden ze de pen helemaal alleen vast: de andere vingers zijn er alleen om als steun te dienen, maar we moeten het potlood kunnen vasthouden met deze ene tang en de andere drie vingers eronder kunnen bewegen. Geef het kind het gevoel dat hij zijn potlood alleen met deze twee vingers kan vasthouden: dit zal hem dwingen de duim en wijsvinger correct te positioneren, zodat ze niet nagel tot nagel op de pen kunnen raken. In het begin kan het handig zijn om een rode stip te tekenen op het eerste gewricht van de middelvinger (waar volwassenen het eelt van de pen hebben). De instructie is om te proberen dit punt bij de pen te verbergen door de tang vast te houden zoals aangegeven.
De beroemde gebroken pols: pas op!
Ten tweede moet het potlood in de as van de arm worden gehouden: oorlog moet worden gevoerd met een gebroken pols, vooral onder linkshandige mensen, voor wie het de natuurlijke neiging is. Het is een eindeloos hernieuwde strijd, maar de inzet is het meer dan waard. Probeer voor jezelf je hand als een slak gevouwen tegen je pols te houden, en voel de spier- en peesspanningen aan de bovenkant; het doet pijn, het wordt warm en later eindigt het in schrijverskramp. Dus, voor een goed uitgelijnde pols, visualiseren we een grote fazantveer die begint bij de pen en die de schouder kietelt; het ideaal is om een echt potlood op een potlood te laten plakken om het kind de positie van de resulterende pols te laten voelen. De fazantveer dwingt de pen inderdaad om terug te keren naar een achterover gekantelde positie, in de as van de onderarm, in plaats van verticaal tegen het laken te worden gehouden, zoals kinderen op de kleuterschool vaak doen. .
Pols tijdens de vlucht: het andere gevaar
Een laatste punt, minder belangrijk omdat het op zichzelf gemakkelijker kan worden gecorrigeerd: de pols in gewichtloosheid. Hier neemt het kind de pols af en verstijft de elleboog. Het is een grote klassieker van CP, vooral bij angstige kinderen die zichzelf toeleggen en hun gebaar verharden. Om ze sneller te laten uitharden krijgen we een wandkalender die we als bureauonderlegger gebruiken door vooraf aan de onderkant over de hele breedte een strook van 5 tot 10 cm zeer zachte stof te genieten met als instructie: “je moet wrijf met je pols tegen de zachte stof als je schrijft”.
Een potlood op de juiste manier leren vasthouden op de kleuterschool
Alles wordt uitgespeeld op de kleuterschool, omdat kinderen al heel vroeg "scripttools" krijgen: penselen, stiften, stokken met vettig krijt ... Maar ermee spelen mag niet de deur open zijn voor alle posities van de hand, met het risico van slechte gewoonten ontwikkelen. Want kinderen hebben van nature de neiging om het potlood recht boven het vel, vrij verticaal, vast te pakken met hun vingers er strak omheen. En hoe zouden ze anders kunnen, met deze enorme cilinders die kindermarkers zijn? Probeer te schrijven met een deegroller, je zult zien... Kleine vingers zijn zwak. In Canada plant de CP ook oefeningen om de vingers te versterken; In afwachting van hun aankomst in Frankrijk krijgen de kinderen daarom lichte pennen, dun genoeg, van minimaal 10 cm zodat het vilt goed op de handpalm rust. Anders, als het een "kern" van een potlood is, wordt het laatste opnieuw verticaal gehouden. Voor penselen is het een beetje anders: een dun handvat impliceert een ad hoc penseel dat een goede lijnprecisie vereist. Het is dus beter om lange mouwen en een beetje dikke borstels aan te bieden die de "dikke lijn" versterken.
Wat als slechte schrijfgewoonten worden aangenomen?
De schrijftraining doe je in de eerste klas: je hoeft geen regels te geven om thuis te doen, dat zou indigestie zijn. Aan de andere kant kunnen ouders hun kind in detail observeren. Let op de stops, spaties tussen letters, vaak gemiste reparaties om de brief opnieuw te starten na het optillen van de pen. Deze positioneringsfouten zijn anders dan klassieke CP-valkuilen, zoals letters en cijfers die achteruit draaien of op de verkeerde plaats beginnen, en welke training zal corrigeren. Onderhoudsproblemen gaan vaak gepaard met een kind dat te veel op het potlood drukt, dat heel langzaam, soms heel dik en niet op de lijntjes schrijft, soms gespannen, ook al is het resultaat leesbaar en dus acceptabel. Probeer vervolgens het gebaar vloeiender te maken door het kind te vragen lussen van "e" in serie te schrijven zonder te stoppen, in het zand, de ogen gesloten op een bord (geweldige resultaten, het gebaar wordt vrijgegeven!). op een laken, dan klein, enz. Voor de stand van de pols daarentegen zit er, afgezien van het spel van de fazant en het zachte kussentje, niets anders op dan steeds weer de juiste positie in te nemen …