Het syndroom van Reye is een zeldzame niet-inflammatoire ziekte die ernstige schade aan de lever en de hersenen kan veroorzaken. Als de ziekte niet snel wordt behandeld, kan deze onherstelbare hersenschade veroorzaken of zelfs dodelijk zijn voor het individu.

De personen die het vaakst door het syndroom van Reye worden getroffen, zijn kinderen en jonge volwassenen onder de 20 jaar. Er zijn echter al gevallen van oudere volwassenen vastgesteld. (1)

De prevalentie van deze pathologie in Frankrijk (aantal gevallen van de ziekte op een bepaald moment, in een bepaalde populatie) bedraagt ​​0.08 gevallen per 100 kinderen.

In de Verenigde Staten is een verband tussen oorzaak en gevolg naar voren gebracht bij het nemen van aspirine en de ontwikkeling van het syndroom van Reye.

Deze correlatie werd vervolgens geëvalueerd in Frankrijk (tussen 1995 en 1996). De laatste maakte de telling mogelijk van 8 kinderen onder de 15 jaar die aan dit syndroom leden en aspirine gebruikten. Het in twijfel trekken van de baten/risicoverhouding van aspirine was ondanks een waarschuwing toch niet effectief. Deze bijzondere aandacht voor het voorschrijven van aspirine betreft kinderen met virale ziekten, zoals waterpokken, griep, enz.

In die zin heeft de ANSM (National Agency for Health and Medicines) vastgesteld dat acetylsalicylzuur (aspirine) niet mag worden toegediend aan kinderen die aan dit type virus lijden, tenzij alle andere maatregelen hebben gefaald. . Bovendien moet deze behandeling worden stopgezet in geval van braken, neurologische aandoeningen, bewustzijnsstoornissen of abnormaal gedrag. (3)

De symptomen die het meest geassocieerd worden met het syndroom van Reye zijn: (1)

– braken zonder onderliggende reden;

– traagheid: gebrek aan interesse, enthousiasme en energie;

– slaperigheid;

– verhoogde ademhaling;

- epileptische aanvallen.

Deze "algemene" symptomen verschijnen vaak slechts enkele dagen na de virale infectie.

In sommige gevallen kunnen deze vroege symptomen overgaan in ernstigere: (1)

– persoonlijkheidsstoornissen: prikkelbaarheid, agitatie, agressief gedrag, enz. ;

– een staat van verwarring en angst die soms gepaard kan gaan met hallucinaties;

– bewustzijnsverlies dat kan leiden tot coma.

Het raadplegen van een arts moet vroeg worden gedaan om het vermoeden van dit syndroom bij het kind te verminderen.

Hoewel dit soort symptomen niet noodzakelijk geassocieerd zijn met het syndroom van Reye, is het noodzakelijk om de hypothese te verifiëren om de ontwikkeling van de pathologie te bevestigen of niet. In dit geval is het absoluut noodzakelijk om de arts te waarschuwen voor de mogelijke inname van aspirine in de kindertijd die verband kan houden met de ontwikkeling van dit syndroom. Bovendien, als het kind niet eerder een recept voor aspirine-inname heeft gehad, kan de mogelijkheid van de ontwikkeling van de ziekte worden uitgesloten. (1)

De exacte oorsprong van het syndroom van Reye is momenteel niet bekend. De meeste gevallen van de ziekte betreffen echter kinderen en jonge volwassenen (jonger dan 20 jaar) die herstellen van een virale infectie, en meer in het bijzonder griep of waterpokken. Bovendien hadden deze patiënten een recept voor aspirine bij de behandeling van deze virale infectie. In die zin maakt de behandeling met aspirine van een virose het de meest gevonden oorzaak.

 Een bijkomend element in de ontwikkeling van deze pathologie resulteert in kleine structuren in de cellen: de mitochondriën, die beschadigd zijn.

Deze cellulaire structuren leveren de energie die nodig is voor celontwikkeling. Ze zijn vooral belangrijk voor de goede werking van de lever. Mitochondriën filteren inderdaad ook gifstoffen uit de bloedbaan en zijn ook betrokken bij de regulering van de bloedsuikerspiegel (suikerspiegel) in het lichaam.

In de context waarin deze hepatische regulerende processen worden beïnvloed, kan de lever worden vernietigd. Leververnietiging is het gevolg van de productie van giftige chemicaliën. Door door de bloedbaan te gaan, kunnen deze gifstoffen het hele organisme en meer in het bijzonder de hersenen beschadigen. (1)

Andere ziekten kunnen ook de oorzaak zijn van de symptomen die gepaard gaan met het syndroom van Reye. In die zin kan de diagnose van dit type syndroom onder bepaalde omstandigheden worden uitgesloten. Deze andere pathologieën omvatten:

– meningitis: ontsteking van de beschermende vliezen die de hersenen en het ruggenmerg bedekken;

– encefalitis: ontsteking van de hersenen;

– ziekten die stofwisselingsstoornissen groeperen die de chemische reacties van het organisme beïnvloeden. De meest voorkomende is: acyl-CoA medium chain dehydrogenase (MCADD).

De belangrijkste risicofactor voor het syndroom van Reye is voornamelijk het gebruik van aspirine bij de behandeling van een griepachtige virale infectie of waterpokken bij kinderen of jonge volwassenen.

De diagnose van deze ziekte begint met een differentiële diagnose, rekening houdend met de symptomen van de patiënt en zijn geschiedenis, in het bijzonder met betrekking tot de inname van aspirine tijdens de behandeling van een virale infectie.

Bloed- en urineanalyse kan ook de diagnose van het syndroom van Reye mogelijk maken in die zin dat de toxines die kenmerkend zijn voor de pathologie in deze lichaamsvloeistoffen kunnen worden gevonden. De aanwezigheid van deze schadelijke stoffen voor het lichaam is een bron van een abnormale leverfunctie.

Andere tests kunnen ook het onderwerp zijn van de demonstratie van het syndroom:

– de scanner, waardoor eventuele zwellingen in de hersenen zichtbaar worden;

– een lumbaalpunctie, waarbij een monster hersenvocht uit het ruggenmerg wordt genomen en geanalyseerd om te controleren op mogelijke aanwezigheid van bacteriën of virussen;

– een leverbiopsie, waarbij een monster van het leverweefsel wordt genomen en onder een microscoop wordt onderzocht om de aan- of afwezigheid van cellen die verband houden met het syndroom van Reye vast te stellen.

Behandeling van de ziekte moet worden uitgevoerd zodra de diagnose is gesteld.

Het doel van de behandeling is om de symptomen te minimaliseren en vitale organen in staat te stellen hun functies uit te voeren en de hersenen te beschermen tegen mogelijke schade die de ziekte kan veroorzaken.

Een groot aantal medicijnen kan worden toegediend, meestal intraveneus, zoals:

– elektrolyten en vloeistoffen, waardoor de balans van zouten, mineralen en voedingsstoffen in het lichaam (vooral glycemie in de bloedbaan) kan worden hersteld;

– diuretica: om de lever te helpen functioneren;

– ammoniak ontgifters;

– anticonvulsiva, bij de behandeling van epileptische aanvallen.

Ademhalingshulpmiddelen kunnen ook worden voorgeschreven in de setting waar het kind moeite heeft met ademhalen.

Zodra de zwelling in de hersenen afneemt, worden de andere vitale functies van het lichaam meestal weer normaal. (1)